Renium

In 1925 is het element renium ontdekt door de Duitse scheikundigen Walter Noddack, Ida Tacke en Otto Berg toen zij de mineralen columbiet, gadoliniet en molybdeniet onderzochten met een spectrofotometer. De aangetroffen hoeveelheden renium waren echter gering.

De naam renium is afgeleid van de Latijnse naam voor de rivier de Rijn: Rhenus.

[bewerk] Toepassingen

Katalysatoren bestaande uit platina en renium worden voornamelijk als loodvervanger gebruikt in benzine met een hoog octaangetal. Andere toepassingen van renium zijn:

Legeringen bestand tegen hoge temperaturen zoals gebruikt in straalmotoren.
Gloeidraad in massa spectrofotometers.
Toevoeging aan wolfraam- en molybdeen legeringen om ze beter bestand te maken tegen hoge temperaturen.
Thermokoppels

In de fotografie wordt renium soms gebruikt in flitsers.

[bewerk] Opmerkelijke eigenschappen

Renium is een glanzend grijswit elastisch metaal met een hoog smeltpunt (alleen wolfraam en koolstof hebben een hoger smeltpunt). Het heeft een hoge dichtheid en komt in een heel scala aan oxidatietoestanden voor waarvan -1, +2, +4, +6 en +7 het meest voorkomen. Renium is zeer corrosiebestendig.

[bewerk] Verschijning

In de natuur komt renium niet in ongeboden toestand voor. Reniumverbindingen worden wijdverspreid in de aardkorst aangetroffen, maar de concentraties zijn erg laag in de orde van 0,001 ppm. Commercieel wordt renium verkregen als bijproduct van de koper winning. Door ammoniumperrenaat bij hoge temperatuur te reduceren met waterstof wordt metallisch renium verkregen.

[bewerk] Isotopen

Meest stabiele isotopen
Iso	RA (%)	Halveringstijd	VV	VE (MeV)	VP
¹⁸⁵Re	37,40	stabiel met 110 neutronen
¹⁸⁶Re	{syn}	200000 j	β	1,218	¹⁸⁶Os
¹⁸⁷Re	62,60	4,35×10¹⁰ j	β α	0,003 1,311	¹⁸⁷Os ¹⁸³Ta

In de natuur voorkomend renium is een mengsel van het stabiele ¹⁸⁵Re en het radioactieve ¹⁸⁷Re met een halfwaardetijd van ruim 43,5 miljard jaar. Daarnaast zijn er ongeveer 25 andere instabiele isotopen bekend met veel kortere halfwaardetijden.