Ren (pierwiastek)

izotop	wyst.	o.p.r.	s.r.	e.r. MeV	p.r.
¹⁸³Re	{syn.}	70 dni	w.e.		¹⁸³W
¹⁸⁴Re	{syn.}	38 dni	w.e.		¹⁸⁴W
^184mRe	{syn.}	165 dni	w.e.		¹⁸⁴W
¹⁸⁵Re	37,4%	stabilny izotop z 110 neutronami
¹⁸⁷Re	62,6%	4,35×10¹⁰ lat	α	1,653	¹⁸³Ta
¹⁸⁷Re	62,6%	4,35×10¹⁰ lat	β^-	0,003	¹⁸⁷Os

Tam, gdzie nie jest zaznaczone inaczej,
użyte są jednostki SI i warunki normalne.

*Wyjaśnienie skrótów:
l.a.=liczba atomowa
wyst.=występowanie w przyrodzie,
o.p.r.=okres połowicznego rozpadu,
s.r.=sposób rozpadu,
e.r.=energia rozpadu,
p.r.=produkt rozpadu,
w.e.=wychwyt elektronu

Chemia > Pierwiastek chemiczny > H – He – Li – Be – B – C – N – O – F – Ne – Na – Mg – Al – Si – P – S – Cl – Ar – K – Ca – Sc – Ti – V – Cr – Mn – Fe – Co – Ni – Cu – Zn – Ga – Ge – As – Se – Br – Kr – Rb – Sr – Y – Zr – Nb – Mo – Tc – Ru – Rh – Pd – Ag – Cd – In – Sn – Sb – Te – I – Xe – Cs – Ba – La – Ce – Pr – Nd – Pm – Sm – Eu – Gd – Tb – Dy – Ho – Er – Tm – Yb – Lu – Hf – Ta – W – Re – Os – Ir – Pt – Au – Hg – Tl – Pb – Bi – Po – At – Rn – Fr – Ra – Ac – Th – Pa – U – Np – Pu – Am – Cm – Bk – Cf – Es – Fm – Md – No – Lr – Rf – Db – Sg – Bh – Hs – Mt – Ds – Rg – Uub – Uut – Uuq – Uup – Uuh – Uus – Uuo - Uue - Ubn - Ubb

Ren (Re, łac. rhenium) - pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od nazwy rzeki Ren.

Istnienia tego pierwiastka metodami spektroskopowymi dowiedli Walter Noddack, Ida Tacke i Otto Berg w 1925 r.

W formie czystej, pierwiastek ten jest srebrzystym błyszczącym metalem o dużej twardości. Po wyżarzeniu staje się miękki i kowalny. Zaliczany jest do metali szlachetnych. Rozpuszcza się w kwasie azotowym i gorącym, stężonym kwasie siarkowym.

Ren występuje w skorupie ziemskiej w ilości 4×10^-4 ppm. W Polsce ren występuje jako domieszka w złożach miedzi w okolicach Legnicy. Największym producentem tego pierwiastka jest Kazachstan.

Zastosowanie renu:

stopy odporne na wysokie temperatury (elektryczne elementy próżniowe, termoelemnty, części samolotów i rakiet)
katalizatory w takich reakcjach jak: metateza, epoksydacja (przykładowo metylotrioksoren), dihydroksylacja i inne.