Einsteinium

In 1952 is einsteinium voor het eerst geïdentificeerd door Albert Ghiorso van de Universiteit van Californië - Berkeley en G.R. Choppin van het Los Alamos National Laboratory. Beide teams deden onderzoek naar puin dat was achtergebleven na de eerste test met waterstofbommen (Operation Ivy). Zij ontdekte het isotoop ²⁵³Es dat was ontstaan uit de fusie van een uranium kern met 15 neutronen. Als gevolg van de Koude Oorlog werden de bevindingen geheim gehouden tot 1955.

In 1961 was er voldoende einsteinium geproduceerd voor verder onderzoek. ²⁵³Es werd onder andere gebruikt om mendelevium te produceren. Later werd in de hoge flux reactor in Tennessee ook einsteinium geproduceerd uit plutonium.

Het element einsteinium is vernoemd naar Albert Einstein.

[bewerk] Toepassingen

Van einsteinium zijn geen toepassingen bekend.

[bewerk] Opmerkelijke eigenschappen

Onderzoek heeft aangetoond dat einsteinium de eigenschappen heeft die typerend zijn voor een zwaar drievalent actinide.

[bewerk] Verschijning

Op aarde komt einsteinium van nature niet voor. Het kan in kernreactors op kunstmatige wijze worden geproduceerd.

[bewerk] Isotopen

Meest stabiele isotopen
Iso	RA (%)	Halveringstijd	VV	VE (MeV)	VP
²⁵²Es	syn	471,7 d	α	6,760	²⁴⁸Bk
²⁵³Es	syn	20,47 d	α	6,739	²⁴⁹Bk
²⁵⁴Es	syn	275,7 d	α	6,618	²⁵⁰Bk
²⁵⁵Es	syn	39,8 d	α	5,200	²⁵¹Bk

Er zijn 17 einsteinium isotopen bekend. ²⁵²Es is daarvan met een halfwaardetijd van 471,7 dagen het meest stabiel. Andere relatief langlevende isotopen zijn ²⁵⁴Es en ²⁵⁵Es met halfwaardetijden van respecievelijk 275,7 en 39,8 dagen. De overige isotopen hebben halfwaardetijden van minder dan 40 uur.