Ivoorkust

République de Côte d'Ivoire

(Details)

Basisgegevens

Officiële landstaal: Frans

Hoofdstad: Yamoussoukro

Regeringsvorm: republiek

Religie: christendom 25%, islam 37%

Oppervlakte: 322.460 km² (1,4%water)

Inwoners: 17,0 miljoen (53 / km²)

Overige

Volkslied: L'Abidjanaise

Munteenheid: CFA-frank (XOF)

UTC: +0

Nationale feestdag: 7 augustus

Web | Code | Tel. .ci | CIV | 255

Kaart van Ivoorkust
bron: CIA world factbook Ivoorkust

Ivoorkust is een land in Afrika en grenst aan Liberia, Guinee, Mali, Burkina Faso, Ghana en de Golf van Guinea. De regering van Ivoorkust heeft de internationale gemeenschap verzocht het land te benoemen met de franstalige benaming Côte d'Ivoire. Deze benaming is in veel talen, waaronder het Nederlands, echter niet ingeburgerd.

[bewerk] Geschiedenis

1958	(Autonome) Republiek Ivoorkust
1960	(Onafhankelijke) Republiek Ivoorkust
1986	République de [la] Côte d'Ivoire

Ivoorkust werd in de vijftiende eeuw door de Portugezen gekoloniseerd. Reeds in de 18e eeuw vestigden zich enkele Fransen in nederzettingen aan de kuststrook.

In de negentiende eeuw begonnen de Fransen zich in groten getale te vestigen in de Ivoorkust. In 1893 werd Ivoorkust een van Burkina Faso gescheiden Franse kolonie. In 1906 werd Ivoorkust deel van Frans West-Afrika.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog koos het koloniale bestuur van Ivoorkust vóór de Vrije Fransen en tegen het Vichy-regime van maarschalk Pétain. Na de oorlog werd Frans West-Afrika een overzees territorium van de Franse republiek. Afrikaanse nationalisten richtten de Rassemblement Democratique Africain (RDA) op, een West-Afrikaanse territoriale partij. De afdeling van de Ivoorkust kreeg de officiële naam Parti Democratique de la Côte d'Ivoire-Rassemblement Democratique Africain (PDCI/RDA), kortweg gewoon PDCI genoemd. In 1958 werd Ivoorkust een autonome republiek binnen de Franse Federatie. In 1960 werd Ivoorkust een onafhankelijke republiek.

Felix Houphouët-Boigny, een van de voormannen van de RDA, werd president van de republiek. Hij maakte van Ivoorkust een eenpartijstaat waarin alleen de PDCI/RDA was toegestaan. Hoewel zijn regime niet bijzonder democratisch was, bleef hij wel tot 1993 in het zadel.

Economisch gezien leunde het regime van Houphouët-Boigny sterk op Frankrijk en het Internationaal Monetair Fonds. Vanaf het begin van de jaren '80 begon de oppositie zich te roeren. Houphouët-Boigny breidde de functies van de RDCI uit en democratiseerde de partij, maar het land bleef een eenpartijstaat. Kritiek was er ook op de bouw van de rooms-Katholieke basiliek Onze Lieve Vrouwe van de Vrede in Yamoussoukro, die qua omvang en uiterlijk sterk lijkt op de Sint Pieter in Rome. De president bleef volhouden dat hij alles uit eigen zak betaalde en er geen staatsgeld in gestoken was. In 1986 werd de internationale landsnaam Côte d'Ivoire.

In 1990 werd de eis van de oppositie om het land te democratiseren groter en president Houphouët-Boigny introduceerde het meerpartijenstelsel. Houphouët-Boigny overleed in 1993 en werd door partijgenoot Henri Conan Bédié opgevolgd. In 1996 berichtte Amnesty International dat in de 3 jaar dat Bédié regeerde er meer mensen gevangen waren gezet dan onder 33 jaar Houphouët-Boigny.

Bédié werd na een militaire machtsovername in 1999 vervangen door Robert Guéï, die voorzitter van het Nationaal bevrijdingsfront werd. Laurent Gbagbo werd op 26 oktober 2000 president van de Côte d'Ivoire.

Het bleef daarna echter onrustig in het land met een mislukte coup in 2001 en muiterij van het leger in 2002. Het resulteerde uiteindelijk in een burgeroorlog tussen de regeringstroepen uit het christelijke zuiden en diverse rebellen-groepen uit het islamitische noorden. Veel moslims voelen zich namelijk gediscrimineerd door de regering van Gbagbo.

In 2003 wordt bij vredesonderhandelingen overeengekomen een regering van nationale eenheid te vormen. VN-troepen worden ingezet om de vrede te bewaken. Na een korte periode van relatieve rust werd president Gbagbo er herhaaldelijk van beschuldigd de vrede in gevaar te brengen. De betrokken partijen hielden zich steeds minder aan het akkoord. De rebellen erkenden zijn gezag niet meer toen Gbagbo in mei 2004 drie ministers van de oppositie ontsloeg. Na het verlopen van de ontwapenings-deadline in oktober 2004 namen de regeringstroepen de wapens weer op tegen de rebellen.

De situatie escaleerde toen bij bombardementen op stellingen van de rebellen negen Franse VN-soldaten omkwamen. Het Franse leger vernietigde vervolgens ter vergelding de gehele Ivoriaanse luchtmacht. Dat leidde tot anti-Franse demonstraties en plunderingen in de stad Abidjan. Duizenden Europeanen verlieten het land.

[bewerk] Bestuurlijke indeling

Ivoorkust heeft 49 departementen, elk onder leiding van een prefect. Daarnaast zijn er traditionele dorpsorganisaties.

[bewerk] Geografie

[bewerk] Steden

[bewerk] Bezienswaardigheden

Monumenten op de Werelderfgoedlijst

[bewerk] Politiek

[bewerk] Staatsinrichting

staatshoofd: president Laurent Gbagbo, sinds 2000
regeringsleider: Charles Konan Banny, sinds 2005
parlement: Nationale Vergadering (175 leden), termijn: 5 jaar

[bewerk] Staatshoofden van Ivoorkust

Voorzitter van de Regeringsraad:

Auguste Denise 1958 PDCI

Voorzitters van de Voorlopige Regering:

Auguste Denise 1958-1959 PDCI
Felix Houphouët-Boigny 1959-1960 PDCI

Presidenten:

Felix Houphouët-Boigny 1960-1993 PDCI
Henri Conan Bédié 1993-1999 PDCI

Voorzitter van de Militaire Raad:

Robert Guéï 1999-2000 Mil.

Presidenten

Laurent Gbagbo 2000-heden FPI

President tegenregering:

Guillaume Soro 2002-2003 MPCI

[bewerk] Premiers van Ivoorkust

Felix Houphouët-Boigny 1959-1960 PDCI
Alassane Dramane Ouattara 1990-1993 RDR
Daniel Kablan Duncan 1993-1999 PDCI
Seydou Elimane Diarra 1x 2000 partijloos
Pascal Affi N'Guessan 2000-2000 FPI
Seydou Elimane Diarra 2003 partijloos
Charles Konan Banny 2005

Afk.: PDCI= Democratische Partij van Ivoorkust - RDR= Democratische Republikeinse Groepering - Mil.= Militair - FPI= Volksfront van Ivoorkust - MPCI= Patriottische Beweging van Ivoorkust (Noord-Ivooriaanse beweging)