Congo-Brazzaville

République du Congo

(Details)

Basisgegevens

Officiële landstaal: Frans

Hoofdstad: Brazzaville

Regeringsvorm: republiek

Religie: Christelijk 50%, Inheems 48%, Moslim 2%

Oppervlakte: 342.000 km² (3,3%water)

Inwoners: 4 miljoen [1] (8,5 / km²)

Overige

Volkslied: La Congolaise

Munteenheid: CFA-frank (XAF)

UTC: +1

Nationale feestdag: 15 augustus

Web | Code | Tel. .cg | COG | 242

Congo-Brazzaville of de Republiek Congo is een onafhankelijk land in centraal Afrika en grenst aan Gabon, Kameroen, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Congo-Kinshasa en de exclave Cabinda van Angola. Het is een voormalige Franse kolonie.

[bewerk] Geschiedenis

Congo werd oorspronkelijk tot de 15e eeuw vooral bewoond door pygmeeën. Van de 15de tot de 19e eeuw werden veel Congolezen als slaven uitgevoerd. In de 19e eeuw bereikte de Franse ontdekkingsreiziger Graaf Pierre Savorgnon de Brazza Ogooú een buitenpost te Ntamo, dat hij Brazzaville noemde. Pierre Savorgnon de Brazza Ogooú sloot in 1880 een verdrag met een plaatselijk stamhoofd waarna het gebied onder Franse "bescherming" kwam. In 1885 en 1887 werden de grenzen van de nieuwe Franse kolonie getrokken. In 1891 werd de Franse kolonie Congo officieel opgericht.

In 1910 werd Congo-Brazzaville onderdeel van Frans Equatoriaal-Afrika. In 1946 werd het een overzees gebied en in 1958 een autonome republiek binnen de Franse Gemeenschap met de nationalist Fulbert Youlou, een vroegere priester, als premier.

In 1960 verkreeg Congo volledige onafhankelijkheid en werd de Republiek Congo uitgeroepen. Youlou werd president en vormde een coalitieregering bestaande uit drie partijen. In 1962 deed president Youlou de drie partijen fuseren tot de Mouvement National pour la Révolution. De president deed er alles aan om stamgenoot (Bakongo) Joseph Kasavubu van Congo-Kinshasa aan de macht te houden.

In 1963 werd Youlou verdreven en werd Alphonse Massamba-Débat president. Hij voerde een gematigd linkse koers en verbeterde de betrekkingen met Congo-Kinshasa nadat kolonel Mobutu daar de macht had overgenomen. Op 4 september 1968 greep majoor Marien Ngouabi de macht en werd president. De Parti Congolais du Travail werd de enige toegestane partij. De partij baseerde zich op het marxisme-leninisme en Ngouabi werd tot secretaris-generaal van de PCT gekozen. In 1970 werd de Volksrepubliek Congo uitgeroepen.

Ngouabi's buitenlandse beleid richtte zich vooral op de Sovjet-Unie en Frankrijk, met welke landen hij nauwe samenwerking nastreefde. In maart 1977 werd president Ngouabi vermoord. Oud-president Alphonse Massemba-Débat werd in verband met de moord terechtgesteld. Als opvolger van Ngouabi werd Jacques Yombi-Opango aangesteld die voorzitter werd van het Militaire Comité van de PCT. In 1979 verkreeg Congo een burgerbewind met Dennis Sassou-Nguesso als president en secretaris-generaal van de PCT.

In juli 1987 vond er een mislukte militaire staatsgreep tegen het bewind van president Dennis Sassou-Nguesso plaats. In september van dat jaar wist hij met hulp van Franse troepen een opstand in het noorden van het land neer te slaan.

Eind 1989 werd de vorming van een oppositiepartij, Unie voor Congolese Democratie opgericht. In 1991 maakte Sassou-Nguesso zijn plannen voor de omvorming van Congo naar een democratie bekend. In 1992 werd een nieuwe, democratische grondwet aanvaard en werd de landsnaam in Republiek Congo gewijzigd. De monopoliepositie van de PCT werd afgeschaft.

Bij de parlementsverkiezingen in 1992 werd de Union panafricaine pour la Démocratie sociale (UPADS) de grootste partij. Pascal Lissouba werd president en benoemde Stéphane Bongho-Nouarre tot premier. In oktober 1997 schafte president Lissouba deze post echter af. In 1993 won de UPADS de verkiezingen opnieuw, maar de oppositie beschuldigde de partij van fraudepraktijken. Opstanden en onlusten tussen 1993 en 1997 leidden tot veel doden. In 1996 werd de vrijheid van meningsuiting opgeschort en kwam er een einde aan de vrije pers.

Oud-president Dennis Sassou-Nguesso, die na een verblijf in Frankrijk zich weer in Congo bevond, werd door president Pascal Lissouba waarschijnlijk gezien als een potentiële bedreiging. President Lissouba gaf het leger opdracht de woning van Sassou-Nguesso te omsingelen, maar Sassou-Nguesso's eigen militie verzette zich. Sassou-Nguesso wist te ontkomen en met steun van zijn militie en Angola wist hij in oktober 1997 een staatsgreep te plegen en liet zich tot president uitroepen. Sassou-Nguesso beloofde na drie jaar de democratie te herstellen.

In 2002 won de zittende president met 90% van de stemmen de presidentsverkiezingen en er kwam een nieuwe grondwet die de president veel macht toekende.

[bewerk] Bestuurlijke indeling

Congo-Brazzaville is verdeeld in tien regio's (régions, enkelvoud région) en één commune, de hoofdstad Brazzaville. De regio's zijn verder ingedeeld in 46 districten.

regio's van Congo-Brazzaville

[bewerk] Demografie

De talen in Congo-Brazzaville zijn Frans, Kikongo en Lingala.

[bewerk] Geografie

Kaart van Congo-Brazzaville

De hoofdstad is Brazzaville. Een andere stad is Etoumbi.

Andere plaatsen zijn onder andere:

Djambala, Impfondo, Loubomo Kayes, Mandingo-Kayes,Mossendjo, Oyo, Ouesso en Owando.

[bewerk] Politiek

Een politieke partij is de Parti Congolais du Travail en de Union panafricaine pour la Démocratie sociale (UPADS). In 2002 werd er een twee-kamer parlement ingesteld.