Organische chemie

Organische scheikunde is de tak van de scheikunde die zich bezighoudt met organische chemische verbindingen; dat wil zeggen met verbindingen die koolstofatomen en waterstof atomen tezamen bevatten. De naam organisch is hieraan origineel gegeven omdat dit de moleculen zijn die in levende wezens voorkomen.

Aanvankelijk dacht men dat organische verbindingen van fundamenteel andere aard waren dan anorganische verbindingen. In 1828 toonde de chemicus Friedrich Wöhler door de synthese van ureum aan dat dit niet juist is en dat voor de vervaardiging van organische verbindingen geen mysterieuze "vis vitalis" (aan het leven inherente natuurkracht) vereist is. Toch blijft men organische chemie vaak als een afzonderlijke discipline beschouwen, omdat de verbindingen van koolstof vele malen talrijker en in vele gevallen gecompliceerder zijn dan die van andere elementen.

Tegenwoordig noemt men de studie van de werking van organische verbindingen in relatie met levende wezens biochemie.

Inhoud

1 Onderdelen van de organische scheikunde
2 Organische nomenclatuur
3 Klassen Organische verbindingen
4 Zie ook
5 Externe links

[bewerk] Onderdelen van de organische scheikunde

Organische synthese - Polymeerchemie - Organometaalchemie

[bewerk] Organische nomenclatuur

Organische nomenclatuur is het systeem om organische verbindingen te benoemen en te groeperen.

[bewerk] Klassen Organische verbindingen

Alifatische verbindingen

Koolwaterstoffen - Alkanen (verzadigde koolwaterstoffen) - Alkenen (onverzadigde koolwaterstoffen) - Alkynen (koolwaterstoffen met een drievoudige koolstof-koolstof bindingen)

Halogeenalkanen

Alcoholen - Ethers - Carbonzuren - Aldehydes - Ketonen - Esters - Suikers of koolhydraten

Amines - Amides - Alkaloïden - Aminozuren en eiwitten - DNA