Anorganische chemie
Anorganische scheikunde is de tak van de scheikunde die zich bezig houdt met anorganische chemische verbindingen; dat wil zeggen met verbindingen die normaal gesproken geen koolstofatomen bevatten, zoals mineralen, zouten, en metalen, maar ook water. Maar ook verbindingen mét koolstof kunnen anorganisch zijn, zoals bijvoorbeeld kooldioxide. De scheiding tussen organisch en anorganisch is niet altijd volledig duidelijk, hoewel organische chemie zich vooral op de chemie van het element koolstof richt.
De anorganische chemie kan op verschillende wijzen verder ingedeeld worden. Zo kan men naar de desbetreffende element spreken van zwavelchemie, chloorchemie of de chemie van de lanthaniden. Een andere indeling is naar groepen vergelijkbare verbindingen, bijvoorbeeld de vastestofchemie die voornamelijk naar kristallijne verbindingen kijkt of de organometaalchemie die -vaak oplosbare- moleculaire verbindingen bestudeert die uit een centraal metaalatoom met vaak organische liganden bestaan. Daarnaast krijgt ook de studie van anorganische polymeren en glazen in toenemende mate aandacht.
De anorganische chemie heeft overlap met de katalyse, fysische chemie, elektrochemie, geochemie en mineralogie.
Voorbeelden van anorganisch chemische processen in het dagelijks leven zijn:
- De katalysator in een auto
- Het vastleggen van zwavel in rookgassen zodat het niet in de atmosfeer terechtkomt
- Het zuiveren van silicium voor de productie van microelektronica
- Het versterken of roestvast maken van staal of andere materialen door toevoegingen
- Vuurwerk
- Magneetbanden en Compact Disc/DVD schijven voor opslag van gegevens
Zie ook: organische chemie
