Kazan

Voor de Japanse keizer Kazan, zie Kazan (keizer)

Kazan
	yandexkaart
Kerngegevens
Deelgebied:	republiek Tatarije
Federaal district:	Wolga
Oppervlakte:	425 km²
Inwoners:	1.105.289 (volkstelling 2002)
Bevolkingsdichtheid:	2601/km²
Coördinaten:	55°47′NB 49°10′OL
Hoogte t.o.v. zeeniveau:	# meter
Tijdzone:	UTC+3
Postcodes:	420000-420141
Netnummer:	(+7) 843
OKATO-nummer:	92401
Politiek
Burgemeester:	İlsur Metşin
Officiële website:	www.kazan.org.ru
Lijst van steden in Rusland

Kazan (Russisch: Казань, Tataars: Qazan / Казан) is een stad in het oosten van Europees Rusland aan de oevers van de Wolga, hoofdstad van de autonome republiek Tatarije. De stad heeft ruim 1,1 miljoen inwoners, waarvan ruim 40% jonger is dan 30 jaar.

Kazan is een druk handelscentrum op de grens van Europa en Azië, met een rijk cultureel leven, dat te vergelijken is met dat van Moskou en Sint-Petersburg. Sinds 1801 is Kazan een universiteitsstad en sinds 2005 huisvest de stad de grootste moskee van Rusland. In 2005 vierde Kazan zijn duizendjarig bestaan.

[bewerk] Naam

Vlag van Kazan

De oorsprong van de naam van de stad is onduidelijk. De letterlijke vertaling van het Tataarse woord qazan is "kookpot". De naam zou echter ook afgeleid kunnen zijn van het woord qazğan, dat "gegraven" of "greppel" betekent.

Een qazan was oorspronkelijk een speciaal soort pan, die gelijkenissen met een wok vertoont. De naam Qazan zou dan afkomstig zijn van de ligging van de stad in een dal dat de vorm van een qazan-pan heeft. Een romantischere variant van de etymologie is gebaseerd op het verhaal van de Tataarse prinses Söyembikä, die tijdens het wassen ervan een gouden qazan zou hebben laten vallen in de rivier waaraan de stad gelegen is.

[bewerk] Geschiedenis

[bewerk] Stichting en vroege geschiedenis

Kazan werd door de Wolga-Bolgaren gesticht als fort op de grens met naburige Finse volkeren (Mari's, Oedmoerten). Wanneer dit precies gebeurde is onderwerp van discussie, aangezien geschreven bronnen uit die tijd dun gezaaid zijn. De schattingen variëren van het begin van de 11e eeuw tot het eind van de 13e eeuw. De eerste vermelding van de stad in een Russische kroniek staat onder het jaar 1177. Ook over de precieze locatie van de oorspronkelijke citadel bestaat twijfel. Archeologische opgravingen hebben vondsten opgeleverd op drie verschillende plaatsen in de moderne stad. De oudste resten bleken die in het Kremlin te zijn en werden gedateerd als 11e-eeuws.

In de 13e eeuw werd Kazan een toevluchtsoord voor Tataren uit steden die door de Mongolen waren verwoest. Vervolgens werd Kazan het centrum van een vorstendom binnen de Gouden Horde. Na de val van de Gouden Horde werd Kazan in 1438 de hoofdstad van het machtige Kanaat van Kazan. De stad ontwikkelde zich tot het belangrijkste handelscentrum van de regio. De vestingwerken werden hersteld, zodat Kazan goed verdedigd kon worden. In 1487 werd de stad kort bezet door de Russen, die zich echter al snel terugtrokken.

[bewerk] Russische verovering

Gravure van Kazan uit 1630

In 1552 werd Kazan veroverd door de troepen van de Russische tsaar Ivan IV (de Verschrikkelijke). Veel van de islamitische Tataren werden gedood, onderdrukt of gedwongen gekerstend. Moskeeën en paleizen werden verwoest. De overgebleven Tataren werden uit de stad gebannen en kregen een nieuw woongebied 50 km van Kazan. Er vestigde zich een omvangrijke Russische bevolking in de stad. Tataren die voor de Russen werkten leefden in een speciale Tataarse wijk, waar zich later ook Tataarse kooplieden en ambachtslui vestigden. De Russen en de oorspronkelijke bevolking leefden grotendeels langs elkaar heen.

Kazan werd meerdere malen door brand verwoest. Na een grote brand in 1579 werd het icoon van de Madonna van Kazan ontdekt. Tijdens de Tijd der Troebelen werd de onafhankelijkheid van het Kanaat van Kazan hersteld, maar al in 1612 kwam daar wederom een einde aan.

In 1708 werd het Kanaat opgeheven en werd Kazan het bestuurlijk centrum van een goebernija (provincie). Nadat Peter de Grote de stad had bezocht kreeg Kazan een werf waar schepen voor de Kaspische vloot gebouwd werden. De stad werd grotendeels verwoest door de troepen van Jemeljan Poegatsjov in 1774, maar al snel daarna, onder het bewind van Catharina de Grote, heropgebouwd. Catharina stond ook de bouw van moskeeën opnieuw toe, maar de Tataren bleven tweederangsburgers.

[bewerk] Ontwikkeling van de moderne stad

Aan het begin van de 19e eeuw werd de Staatsuniversiteit van Kazan gesticht en verschenen er drukkerijen in de stad. In 1801 werd de koran voor het eerst in Kazan gedrukt. Tegen het eind van de 19e eeuw had de stad zich ontwikkeld tot een industrieel centrum. Mensen van het platteland trokken naar Kazan, op zoek naar werk. In 1875 kwam een paardentramlijn in bedrijf, in 1899 volgde de elektrische tram.

Na de revolutie van 1905 kregen de Tataren de ruimte Kazan weer tot het centrum van hun cultuur te maken. Een Tataars theater opende zijn deuren en er verscheen een krant in het Tataars. Kazan werd in 1918 de hoofdstad van de staat Idel-Oeral, die slechts een kort leven beschoren zou zijn. In 1919 werd Kazan de hoofdstad van de nieuwe Tataarse ASSR. Een groot deel van de kerken en moskeeën van de stad werd vernietigd in de jaren 1920 en 1930, zoals overal in de Sovjet-Unie gebeurde.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vele fabrieken uit de fronlinie naar Kazan verplaatst. De stad werd een centrum van de militaire industrie en produceerde tanks en vliegtuigen.

Na de val van de Sovjet-Unie bloeide de Tataarse cultuur in Kazan opnieuw op. Seperatistische gevoelens werden sterker. De stad vierde haar millenium in 2005, het jaar waarin ook grootste moskee van Rusland in de stad werd geopend en het heiligste exemplaar van de Madonna terugkeerde naar Kazan. De datum van het jubileum was echter redelijk arbitrair vastgesteld.

[bewerk] Bezienswaardigheden

Het kremlin met de Qolşärif-moskee bij nacht

Kade langs het Bolaq-kanaal

Traditioneel houten huis

De grootste attractie van de stad is het kremlin van Kazan, dat in 2000 tot werelderfgoed werd uitgeroepen. De belangrijkste monumenten in het kremlin zijn de Maria-Boodschap-kathedraal (1561-62), de scheve Söyembikä-toren, genoemd naar de laatste koningin van Kazan, en de in 2005 herbouwde Qolşärif-moskee, de grootste moskee van Rusland.

De muren en torens van het fort dateren oorspronkelijk uit de 16e en 17e eeuw, maar zijn grotendeels later herbouwd. Van het Spaski-klooster zijn alleen de toren en wat andere resten over; de bij het klooster horende 16e-eeuwse kathedraal werd gesloopt onder het Sovjetregime. In het kremlin bevindt zich ook de gouverneurswoning uit 1843-53, die tegenwoordig dienst doet als paleis van de president van Tatarije. Verdere bezienswaardigheden worden gevormd door de Sint-Pieter-en-Sint-Paul-kathedraal en de Marcani-moskee, beide 18e-eeuws.

Het stadscentrum wordt in tweeën gedeeld door het Bolaq-kanaal en het Qaban-meer. Het district Kazanski Posad (Tataars: Qazan Bistäse) heeft een duidelijk Russisch karakter en bevindt zich op een heuvel. De meeste kerken bevinden zich in dit deel van de stad. Het oorspronkelijk Tataarse district draagt de naam Staro-Tatarskaja Sloboda (Oude Tataarse voorstad; Tataars: İske Tatar Bistäse) en huisvest de belangrijkste moskeeën.

Aan het begin van de jaren 1990 was een groot deel van de huizen in het stadscentrum van hout. Hoewel de houten gebouwen de stad een karakteristieke aanblik gaven, voldeed de kwaliteit van de woningen niet aan de moderne eisen. Sindsdien zijn vele houten huizen in het centrum gesloopt, waardoor tegelijk zeer waardevolle bouwgrond vrijkwam. De bewoners van deze gebouwen kregen nieuwe huizen in de voorsteden toebedeeld.

[bewerk] Bevolking

De bevolking van Kazan bestaat, zoals in heel Rusland het geval is, uit meer vrouwen (55,3%) dan mannen (44,7%). De grootste etnische groepen in de stad zijn Russen (ruim 50%) en Tataren (ruim 40%). De meest gesproken taal onder alle bevolkingsgroepen is het Russisch, verreweg de meeste Tataren zijn tweetalig. Bijna een derde van de huwelijken in Kazan is gemengd Russisch-Tataars.

De derde etnische groep van de stad wordt gevormd door de Tsjoevasjen, die minder dan 5% van de bevolking uitmaken. Zij spreken hun eigen taal, het Tsjoevasjisch, net als het Tataars een Turkse taal, maar zijn in tegenstelling tot de islamitische Tataren overwegend Russisch-orthodox.

Andere inheemse volkeren uit het Wolgagebied die in de stad leven zijn Mari's, Oedmoerten, Mordwienen en Basjkieren, die elk minder dan 0,5% van de totale bevolking uitmaken. Van hen zijn de Basjkieren overwegend moslim, terwijl de overige volkeren voornamelijk Russisch-orthodox zijn. Leden van deze bevolkingsgroepen spreken Russisch, Tataars of hun eigen taal.

Vanaf de 18e eeuw kwamen er etnische Duitsers naar Kazan, die dienden in het Russische leger of werkzaam waren aan de universiteit. Onder het bewind van Stalin werd deze bevolkingsgroep sterk onderdrukt. Tegenwoordig maken zij nog slechts een zeer klein deel van de bevolking uit en zijn de meesten van hen geassimileerd in de Russische samenleving.

Door recente immigratie kent de stad ook aanzienlijke gemeenschappen van Centraal-Aziatische en Kaukasische volkeren, van wie de Azeri's de grootste groep zijn. Daarnaast zijn er immigranten uit Oost-Azië, die vooral in de textielindustrie werken. Veel van de leden van bovengenoemde bevolkingsgroepen verblijven illegaal in de stad.

**Ontwikkeling van het inwoneraantal (in duizendtallen)**
jaar	1550	1708	1830	1839	1859	1862	1883	1897
inwoners	60	40	43,9	51,6	60,6	63,1	140	130
jaar	1917	1926	1939	1959	1979	1989	1997	2000
inwoners	206,6	179	398	667	989	1094,4	1076	1089,5

[bewerk] Economie

Kazan is het grootste economische centrum van Tatarije, dat tot de economisch meest ontwikkelde gebieden van Rusland behoort. Van de totale beroepsbevolking van de republiek vindt 35% werk in Kazan. De stad huisvest zo'n 150 grote en middelgrote bedrijven. De belangrijkste economische sectoren worden gevormd door de chemische, petrochemische en voedingsindustrie en de productie van motoren.

In 2002 bedroeg het bruto regionaal product van Kazan 96,8 miljard roebel. Hiervan kwam 27% voor rekening van de industriële productie, handel en dienstverlening zorgden voor 21,9%, de vervoerssector produceerde 6,6%, de bouwsector 4,9% en belastingen leverden 20 %. De industrie produceerde goederen met een totale waarde van 45 miljard roebel (11,4% meer dan in 2001). Het gemiddelde maandsalaris in de industrie bedroeg 4500 roebel (stijging van 21,5% ten opzichte van 2001), het gemiddelde salaris over alle sectoren bedroeg 4200 roebel (stijging van 42,9%). Van de goederen die in Kazan worden geproduceerd wordt 48,6% verkocht binnen Tatarije, 31% in de rest van Rusland en wordt 20,4% geëxporteerd.

Enkele belangrijke bedrijven in Kazan:

Kazanorgsintez, een van de grootste spelers op de Russische chemische markt. Het bedrijf neemt meer dan de helft van de totale polyetheenproductie van het land voor zijn rekening en exporteert een groot deel van zijn productie.
KMPO produceert 65% van de Russische motoren voor de burgerluchtvaart alsook motoren voor militaire vliegtuigen en helikopters.
Kazan Helicopters is de grootste producent van helikopters van het type M. L. Mil.
KMIZ vervaardigt meer dan 300 medische instrumenten voor vrijwel alle takken van de gezondheidszorg.
Tatchimfarmpreparat produceert geneesmiddelen van diverse types, waaronder cardiovasculaire medicijnen en pijnstillers.
Teplokontrol levert meetapparatuur voor thermische installaties.
Kazankompressormasj produceert compressoren en vriesinstallaties voor de industrie.

Haven van Kazan

[bewerk] Vervoer

Kazanse tram

Metrostation Gorki

Kazan beschikt over een luchthaven, die op ongeveer 15 km van het stadscentrum ligt. Er zijn goede verbindingen over zowel het spoor als de weg met Moskou, Oeljanovsk en Jekaterinenburg. Autowegen zijn er onder andere naar Samara, Orenburg, Naberezjnye Tsjelny, Oefa en Tsjeboksary. Vier bruggen verbinden Kazan met de andere oever van de rivier Kazanka, een zijrivier van de Wolga, die door één brug overspannen wordt. De stad beschikt over een omvangrijke binnenhaven.

Het stedelijk openbaar vervoer wordt uitgevoerd door trams, trolleybussen, stadsbussen en een metrolijn. Daarnaast zijn er veel minibusjes (marsjroetka) actief, die vooral particulier geëxploiteerd worden.

De eerste lijn van de metro van Kazan werd geopend op 27 augustus 2005, net op tijd voor de viering van het duizendjarig bestaan van de stad. De lijn draagt de naam Tsentralnaja (centraal), heeft een lengte van 7,7 km en telt vijf stations, die op de zeer grote gemiddelde afstand van 1925 m van elkaar liggen. Het is de eerste lijn van een gepland netwerk dat drie lijnen zal omvatten en een totale lengte van 46 km zal hebben. De eerste uitbreiding van de Tsentralnaja-lijn staat gepland voor 2007.

[bewerk] Hoger Onderwijs

De Staatsuniversiteit van Kazan werd gesticht in 1804 en heeft meerdere beroemde studenten gekend, waaronder Nikolaj Lobatsjevski, Leo Tolstoj en Vladimir Oeljanov (Lenin).

De Technische Staatsuniversiteit A.N. Toepolev werd in 1932 opgericht als Instituut voor de Luchtvaart. In 1992 ontving het instituut de status van universiteit en kreeg het zijn huidige naam. De universiteit heeft een zeer goede reputatie op het gebied van lucht- en ruimtevaarttechniek, werktuigbouwkunde en informatica.

Andere instellingen voor hoger onderwijs in Kazan:

Staatsuniversiteit voor Technologie
Financieel-economische Staatshogeschool
Medische Staatsuniversiteit
Staatsacademie voor Architectuur en Bouwkunde
Staatsuniversiteit voor Kunst en Cultuur
Staatsuniversiteit voor Energetica

[bewerk] Geboren in Kazan

Youri Egorov, Russisch/Nederlands concertpianist
Vladimir Kotelnikov, Russisch wiskundige
Karl Ludwig von Littrow, Oostenrijks astronoom
Alexander Luria, Russisch neuropsycholoog
Fjodor Radetski, Russisch generaal
Fjodor Sjaljapin, Russisch operazanger

[bewerk] Externe link

Foto's van Kazan op Photostranger.com (Russisch)
1000 jaar Kazan (Engels)

{{{afb_links}}}	Steden in Rusland met 1.000.000+ inwoners		{{{afb_groot}}}
Jekaterinenburg (Jekaterinboerg) - Kazan - Moskou (Moskva) - Nizjni Novgorod - Novosibirsk - Oefa - Omsk - Perm - Rostov aan de Don (Rostov-na-Donoe) - Samara - Sint-Petersburg (Sankt-Peterboerg) - Tsjeljabinsk - Wolgograd (Volgograd)			{{{afb_groot}}}