Internet

Internetgebruikers per land.

Een internet is een netwerk van computernetwerken. Een computernetwerk is over het algemeen alleen beschikbaar binnen een organisatie of gebouw, een beperking die opgeheven wordt door een internet. Om een internet goed te laten werken is het nodig om afspraken te maken over protocollen. Een bijna universeel gebruikt protocol is het zogenaamde Internetprotocol (IP). Computers in verschillende computernetwerken kunnen dankzij die afspraken met elkaar communiceren.

Het internet is een groot openbaar netwerk van computernetwerken, waarbij de afspraken worden beschreven in de Requests For Comments die worden beheerd door de Internet Engineering Task Force. De oorsprong van het internet is te vinden in ARPANET, een in 1969 gestart netwerk van militaire netwerken, en later ook universiteitsnetwerken, in de Verenigde Staten. Inmiddels is het internet een wereldomvattend fenomeen dat het karakter van een massamedium heeft gekregen. En ook het meest gebruikte communicatiemiddel ooit. Als een van de succesfactoren wordt wel genoemd dat het volledige internet eigendom van niemand is, terwijl de fysieke onderdelen weldegelijk een eigenaar hebben. De naam internet is een afkorting voor Interconnected Networks.

In het dagelijkse spraakgebruik is internet vaak een synoniem voor het World Wide Web, maar dat is slechts één van de vele diensten die kunnen worden gebruikt via het Internet. Andere bekende diensten zijn e-mail, FTP en usenet.

Lange tijd is in ieder geval in technische literatuur een onderscheid gemaakt tussen een internet en het internet, waarbij het wereldwijde netwerk telkens met een hoofdletter werd geschreven. Sinds de nieuwe spelling van oktober 2005 wordt internet echter in het Nederlands in alle gevallen zonder hoofdletter geschreven.

[bewerk] Geboorte van het internet

Zie Geschiedenis van het internet voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het internet is in 1969 begonnen met een computernetwerk onder de naam ARPANET. Binnen ARPANET werden onderzoeksbijdragen opgenomen op het gebied van gedecentraliseerde netwerken, wachtrijtheorie en packet-switching. In de jaren zeventig bestond ARPANET uit verscheidene samengekoppelde netwerken.

Een belangrijke mijlpaal was de ontwikkeling van The Internet and Transmission Control Protocols (TCP), in 1973 ontwikkeld door de computerspecialist Vinton Cerf. Het was onderdeel van het United States Department of Defense Advanced Research Projects Agency (ARPA-project) onder leiding van Robert Kahn. Omdat het huidige Internet nog steeds op dit protocol gebaseerd is, worden Kahn en Cerf wel gezien als feitelijke "uitvinders" van het huidige Internet (netwerk). De term "Internet" werd in 1974 voor het eerst gebruikt in een document van Kahn en Cerf over Transmission Control Protocol. Op 1 januari 1983 stapte ARPANET over van NCP naar TCP/IP als netwerkprotocol (waarbij IP staat voor Internet Protocol), en daarmee was de geboorte van het internet in haar huidige technische vorm een feit.

Al bestond het vanaf 1983 dus al, Internet werd door het grote publiek echter pas ontdekt in de jaren negentig. In augustus 1991 publiceerden Tim Berners-Lee en Robert Cailliau het World Wide Web-project, nadat zij enige jaren hadden gewerkt aan HTTP en HTML. De eerste webpagina's verschenen bij CERN in Zwitserland, waar zij beiden werkten.

Door de uitvinding en introductie van klikbare aan elkaar gelinkte pagina's (HTML/WWW) heeft Tim Berners-Lee het internet in feite klaar gemaakt voor het grote publiek. Hij wordt daarom ook wel gezien als uitvinder / grondlegger van het huidige internet.

In 1993 werd de Mosaic-webbrowser gepubliceerd, en aan het einde van 1994 werd een groeiende belangstelling voor internet merkbaar. Pizza Hut was in 1994 één van de eerste bedrijven ter wereld die het WWW commercieel inzette door de mogelijkheid te bieden om bestellingen online te doen. In 1996 was het internet algemeen bekend bij het grote publiek, maar werd over het algemeen gebruikt als synoniem voor het World Wide Web.

[bewerk] Het huidige internet

Afgezien van de complexe fysieke verbindingen die de infrastructuur van internet vormen, wordt het internet bij elkaar gehouden door bi- en multilaterale commerciële contracten zoals peeringovereenkomsten en de technische standaarden die de te gebruiken protocollen beschrijven.

In tegenstelling tot oudere communicatieprotocollen is de set van protocollen die het internet gebruikt zoveel mogelijk onafhankelijk van het gebruikte fysieke medium. Hierdoor kan bijvoorbeeld TCP/IP-communicatie plaatsvinden over glasvezel-, koper- en radioverbindingen.

De protocollen worden vastgesteld door de Internet Engineering Taskforce (IETF). De protocollen komen tot stand via een publieke discussie. De IETF legt standaarden vast in documenten die RFC's worden genoemd. Sommige van deze worden door de Internet Architecture Board (IAB) verheven tot internetstandaard.

De meest gebruikte protocollen binnen internet zijn op dit moment IP, TCP, UDP, DNS, PPP, SLIP, ICMP, POP3, IMAP, SMTP, HTTP, HTTPS, SSH, Telnet, FTP, LDAP, SSL en TLS.

Populaire diensten die gebruikmaken van de hiervoor genoemde protocollen zijn bijvoorbeeld e-mail, Usenet, het World Wide Web, Gopher, IRC en MUD. Van deze diensten worden e-mail en het World Wide Web het meest gebruikt. Andere diensten bouwen hierop voort, zoals bijvoorbeeld mailinglijsten en weblogs. e-mail en Usenet zijn echter niet toegangsafhankelijk van de bovenstaande protocollen, je kan deze ook via andere netwerkprotocollen bereiken..

Andere populaire diensten zijn van oorsprong bedrijfseigen ontwikkelingen. Voorbeelden hiervan zijn MSN messenger, ICQ en Gnutella.

[bewerk] Internet en terrorisme in Nederland

Het internet is vanaf het begin zo gebouwd dat het netwerk stabiel is en blijft. Als een verbinding wegvalt, zoeken de pakketjes een andere route. Daarom denkt men dat de stabiliteit van het internet niet te beïnvloeden is door terroristen. Als immers een kabel wordt doorgesneden, of een knooppunt wordt opgeblazen zullen de pakketjes een andere route kiezen, zonder dataverlies. Dit bleek inderdaad zo te zijn bij de terreuraanslagen op 11 september 2001 in New York. Onder het World Trade Center lag een belangrijk knooppunt van internet maar er werd bij de verwoesting hiervan geen noemenswaardige vertraging geconstateerd in het internetverkeer. Kijken we echter kritisch naar het internet in Nederland, dan zien we dat bijna al het internationale verkeer via Amsterdam loopt. Zo zijn er vanuit Amsterdam verbindingen met o.a. Londen en Hamburg (easynet), met Düsseldorf, New York en Kopenhagen (KPN) en met Chicago, Praag en Stockholm (Netherlight). Als men in het meest onvoorstelbare scenario Amsterdam van de kaart veegt, moet al het internationale internet verkeer van en naar Nederland een omweg maken, via bijvoorbeeld Rotterdam en Antwerpen. Overbelasting van dat deel van het netwerk is dan een logisch gevolg; Amsterdam bevat immers een van de drukste internetknooppunten ter wereld.

[bewerk] Slechte kanten van internet

Ongelimiteerde vernetwerking van computers heeft ook zijn negatieve kanten:

Via de verbindingen kunnen virussen zich verspreiden en kan spyware gemakkelijk geïnstalleerd worden.
Persoonlijke gegevens zijn vaak slecht beveiligd en daarmee gemakkelijk toegankelijk voor onbevoegden, hetgeen consequenties heeft voor de privacy van individuen.
Het internet geeft ook een gevoel van anonimiteit, wat voor sommige mensen aanleiding is om extremer te reageren dan anders.
Net als in de fysieke wereld heeft internet ook last van vandalisme. Een goed voorbeeld van dit laatste zijn de "scriptkiddies".
Niet gewenste informatie, bijvoorbeeld recepten om explosieven te maken, kan ook eenvoudig verspreid worden.