Islam
Z Wikipedii
Islam (arab. الإسلام) — religia monoteistyczna, druga na świecie pod względem liczby wyznawców. Szacuje się, że obecnie 1,2 miliarda ludzi (około 20% ludności świata) to wyznawcy islamu - głównie w Azji i Afryce.
Słowo islam w języku arabskim oznacza poddanie się Bogu. W czasach przedislamskich oznaczało bohaterstwo. Apologeci i misjonarze muzułmańscy wywodzą często słowo Islam od słowa "Isalām" - pokój; jest to jednak niepoprawne etymologicznie. Islam był początkowo religią ludów arabskich, jednak szybko rozprzestrzenił się na inne kontynenty. Za ostatniego proroka Islamu uznaje się Mahometa (Muhammada) - wielu muzułmanów uważa, iż Imię Proroka (as) nie tłumaczy się na inne języki.), a za ostatnią objawioną księgę - Koran. Przed Muhammadem Allah miał zesłać wielu innych proroków, wśród nich Adama, Abrahama (Ibrahima), Mojżesza (Musa) i Jezusa (Isy). Jednak zawarte w Koranie objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Boga do ludzi. Islam jest uważany przez wyznawców za trzecią (po judaizmie i chrześcijaństwie) i ostateczną religię objawioną. Jest obecnie drugą (po bahaizmie) najszybciej rozwijającą się pod względem liczby wiernych dużą religią światową. Symbolem islamu jest szahada napisana czarnymi literami na białym tle lub białymi literami na czarnym tle.
W tekstach dotyczących islamu, często można się spotkać ze skrótem (as). Oznacza on z arabskiego "as salam" tzn. "pokój z nim"
Spis treści |
[edytuj] Historia islamu
Początki islamu wiążą się z osobą Mahometa, twórcy i największego proroka tej religii. Około roku 610, miał on doznać objawienia w jaskini niedaleko Mekki, w rzeczywistości miał kontakt z licznymi sektami pseudojudaistycznymi i pseudochrześcijańskimi, co ma odzwierciedlenie w jego "objawieniu". Po śmierci Mahometa przywódcami islamu zostali kalifowie. Pierwszych czterech (632-661) nazwano obieralnymi, po nich nastąpiły 2 dynastie - Umajjadów (661-750) i Abbasydów (750-1258). Po rozpoczęciu okresu dynastycznego islam podzielił się na sunnitów zadowolonych z władzy, szyitów domagający się władzy dla zięcia Mahometa Alego ibn Abi Taliba oraz charydżytów żądających władzy obieralnej. Obecnie islam dzieli się na 3 główne odłamy: sunnitów (90%), szyicki (8%) i charydzicki (ok. 2%)
[edytuj] Wierzenia
Bóg w islamie
On jest Bogiem jedynym Bogiem wiekuistym! Nie zrodził nikogo, ani też nie został zrodzony, a nikt nie jest Jemu równy. ( Tłumaczenie z Koranu, sura al-Ichlas)
Według muzułmanów Bóg (arab. Allah) jest wszechwiedzący, doskonały, jest źródłem wszelkiej wiedzy i sprawiedliwości, ma znajomość prawa doskonałego. Jest niepodobny do nikogo i niczego nie można z nim porównywać (islam zabrania przedstawiania go w jakiejkolwiek postaci).
Wyznanie wiary
Aby zostać muzułmaninem czyli "poddanym Allahowi", należy posiadać intencję oraz wypowiedzieć wyznanie wiary tzw. szahadę (Shahadah), która brzmi: "(Aszhadu anna) la ilaha illa Allah wa Muhammadan Rasulu li-Llah!", co oznacza: "(Oświadczam, że) nie ma bóstwa prócz Boga (Allaha), a Mahomet jest wysłannikiem Boga". Zasadniczo powinno się to odbyć w obecności świadków, ale istnieją też interpretacje, wg których ich obecność nie jest konieczna, gdyż świadkiem jest sam Allah.
Filary islamu
W islamie sunnickim muzułmanin ma pięć obowiązków, zwanych pięcioma filarami islamu (Arkan ad-din, Arkan al-Islam):
- Wyznanie wiary (شهادة, szahada) - Nie ma boga oprócz Allaha, a Muhammad jest Jego prorokiem; (u większości szyitów także: Ali jest przyjacielem Boga). Jest ona również aktem włączenia do wspólnoty muzułmańskiej i w razie przyjęcia islamu na łożu śmierci jest powszechnie uważana za warunek wystarczający do uznania za pełnoprawnego muzułmanina.
- Modlitwa (صلاة, salat) - odprawiana pięć razy dziennie, z twarzą zwróconą w stronę Mekki (do 627 w stronę Jerozolimy).
- Jałmużna (زكاة, zakat) - określoną część swych dochodów muzułmanin ma obowiązek oddawać biednym. Uważana jest za jeden z pierwszych "nowoczesnych" podatków socjalnych
- Post (صوم, saum) - w ciągu dziewiątego miesiąca roku muzułmańskiego (ramadanu), muzułmanie muszą powstrzymywać się od jedzenia i picia (nie dotyczy kobiet w ciąży lub karmiących, małych dzieci, osób ciężko chorych oraz odbywających długą i wyczerpującą podróż) a także palenia tytoniu i uprawiania seksu od wschodu do zachodu słońca. Wahhabici unikają nawet przełykania śliny.
- Pielgrzymka do Mekki (حج, hadżdż) - muzułmanin musi ją odbyć przynajmniej raz w życiu, jeśli pozwala mu na to sytuacja materialna. Często na podróż składa się cała lokalna wspólnota lub rodzina, która deleguje jedną osobę. Niektóre autorytety religijne uważają, że w razie braku możliwości odbycia pielgrzymki do Mekki, można ją w pewien sposób zastąpic pielgrzymką do innego ważnego centrum islamu (ich liczba waha się od 7 do ponad 100).
Według szyitów nie są to filary islamu, lecz raczej zobowiązania, które powinien wziąć na siebie muzułmanin. Niektóre ruchy pochodzenia szyickiego odrzucają je całkowicie lub nadają im drugorzędne znaczenie.
Filary imanu (wiary)
- Wiara w Allaha - jednego Boga, który nie posiada potomstwa (tawhid - jednobóstwo; według muzułmanów odróżnia ono islam i judaizm od chrześcijaństwa)
- w Jego Anioły - np. anioła Dżibrila (Gabriela) lub Michaila (Michała)
- w Jego Księgi - w Koran (także Torę i Ewangelię - choć nie oznaczają one dokładnie tego samego, co dla żydów i chrześcijan - według muzułmanów zostały zafałszowane przez wyznawców tych religii)
- w Jego Proroków - np. w Proroka Mahometa, Jezusa, Mojżesza, Adama itd...; Mahomet jest "pieczęcią proroków"- ostatnim z nich i tym który przyniósł ostateczne objawienie (inaczej jest u lahorich, odłamu Ahmadijji)
- w Dzień Ostatni - czyli Dzień Sądu Ostatecznego, w którym ludzie będą osądzeni przez Boga
[edytuj] Duchowni
W islamie sunnickim nie istnieje odrębna grupa duchownych. Imam (pol.: przewodnik, szef) nie jest kapłanem, lecz członkiem społeczności wiernych, który prowadzi modlitwy. Imam nie musi być teologiem, powinien mieć tylko dobrą znajomość zasad islamu i Koranu, być mądry i poważany. Muezzin również nie jest duchownym. Znawcy islamu otaczani są szacunkiem, jako "następcy proroków". Istnieje wiele kategorii na określenie osób, biegłych w zasadach islamu:
- aamij - znawca podstawowych zasad islamu
- idżtihad - na podstawie tekstów religijnych wyjaśnia bieżące problemy społeczności (np. kultowe, polityczne, obyczajowe)
- tafsir - interpretator Koranu
- al-aalim al-mutabahhir - znawca tradycji, Koranu i Sunny
- al-mudżtahid al-mutlak - najbardziej ceniona kategoria, biegły w syntezie różnych tekstów, w tworzeniu konkluzji i norm prawnych
- al-mudżtahid al-mutlak al-muntasib - jak wyżej, działa w określonej "szkole interpretacyjnej"
- al-mudżtahid fil-madh'hab - biegły w wyjaśnianiu kwestii prawnych, działa w określonej "szkole interpretacyjnej"
Islam szyicki posiada odrębne duchowieństwo (ajatollah), mające strukturę hierarchiczną (mollah). Ta cecha jest uznawana przez sunnitów za odstępstwo od zasad islamu.
Obecnie kraje Europy zachodniej starają się skłonić swoje społeczności muzułmańskie do przyjęcia zasady kształcenia imamów i ajatollahów w specjalnych szkołach teologicznych, na wzór kleru chrześcijańskiego. Nie wiadomo, czy ta próba kontrolowania europejskiego islamu skończy się powodzeniem.
[edytuj] Prawo islamskie
-
Zobacz więcej w osobnym artykule: Szariat.
Prawo islamskie, zwane Szariat, oparte jest na Koranie, Sunnie i hadisach; poza nimi znaczenie mają też idżma (wykładnia przyjęta przez społeczność muzułmańską) i kijas (wnioskowaniu analogiczne). Szariat rządzi (przynajmniej teoretycznie) wszystkimi dziedzinami życia muzułmanów. Praktyczną wykładnią prawa zajmują się sędziowie mufti. Oprócz powyższych do szariatu zaliczyć należy akady - prawo zwyczajowe, które sprawia, że szariat u różnych narodów jest nieco inny i tak na przykład w Afganistanie za cudzołóstwo karze się tylko kobietę a u Arabów oboje cudzołożników.
[edytuj] Państwo a islam
W idealnym państwie muzułmańskim - kalifacie - religia, moralność oraz prawo państwowe są ze sobą nierozerwalnie związane. W praktyce w kręgu kultury islamu niektóre państwa zrównały prawo religijne z państwowym. W większości pozostałych islam uznawany jest za fundament państwa, zaś Koran za źródło prawa świeckiego. Tylko w niektórych krajach z większością muzułmańską przeprowadzono rozdział religii oraz państwa. Z powyższych powodów w większości państw islamskich nie są respektowane zapisy Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka ONZ. Prawo ogranicza wolność słowa (zakaz krytyki religii) czy wolności sumienia (zakaz apostazji). Wyjątek stanowi Turcja, gdzie w latach 20-tych XX wieku zbudowane zostało państwo laickie.
[edytuj] Muzułmanie na świecie
We współczesnym islamie można wyróżnić trzy główne nurty, których korzenie sięgają początków islamu. Są to:
Rozmieszczenie muzułmanów na świecie (kraje z populacją islamską ponad 10%, stan na rok 2000; obecnie [2006] prawdopodobnie także Francja, Czarnogóra i Rosja, w Kenii populacja muzułmańska przekroczyła prawdopodobnie 20%)
[edytuj] Religie związane z islamem
Wiele religii i ruchów religijnych czerpie i czerpało z islamu różne poglądy religijne.
- Religie traktowane przez wyznawców za islamskie i podobnie oceniane przez większość autorytetów religijnych głównego nurtu islamu:
- Druzyzm
- Alawici
- Alewici
- Lahori (odłam ruchu Ahmadiyya) - tu zdania są jednak bardzo podzielone
- Ahl-e hakk (silne kontrowersje nawet wśród wyznawców)
- Religie traktowane przez wyznawców za islamskie i oceniane jako nieislamskie przez większość autorytetów religijnych głównego nurtu islamu:
- Naród Islamu (oraz 5% Nation)
- Qadiani (odłam ruchu Ahmadiyya)
- Zakryci
- Al-Ahbash
- Nieislamskie religie czerpiące wiele (często większość) doktryn z islamu (w kolejności podobieństwa do islamu):
- Nieislamskie religie czerpiące niewiele z islamu w których Mahomet uważany jest za proroka:
[edytuj] Święta muzułmańskie
- Początek roku (1 muharrama) – zwany jest "Dniem Odpuszczenia Win". Nie jest to święto obchodzone przez wszystkich muzułmanów, ponieważ tego święta nie ustanowił Mahomet. Nie jest obchodzone w Arabii Saudyjskiej ani w krajach Zatoki Perskiej. Ci, którzy to święto obchodzą, obdarowują się w tym dniu słodyczami i opowiadają historie z życia Proroka, jego rodziny i towarzyszy. Sunnici poświęcają ten dzień głębszej refleksji religijnej. Dla szyitów jest to początek miesiąca, w którym obchodzą swoje najważniejsze święto upamiętniające śmierć imama Husajna. Irańczycy zgodnie z tradycją przedmuzułmańską świętują początek roku, zw. Nouruz (pers. nowy dzień), 21 marca (pierwszy dzień wiosny).
- Aszura (10 muharrama) – najważniejsze święto szyickie. Aszura jest kulminacją miesiąca żałoby, który rozpoczyna się pierwszego dnia roku. Aszura upamiętnia męczeńską śmierć trzeciego imama Husajna, który w 680 r. został zabity w bitwie pod Karbalą przez wojska kalifa omajjadzkiego. Z tej okazji odbywają się procesje i przedstawienia pasyjne. W czasie procesji zmierzających do grobu Husajna gromady mężczyzn biczują się do krwi. Pielgrzymi płaczą i zawodzą. Organizowane są spotkania, odrębne dla kobiet i mężczyzn, podczas których rozpamiętuje się cierpienia imama. Kobiety w tym czasie ubierają się na czarno i nie noszą ozdób.
Turcy obchodzą Aszurę jako święto uratowania arki Noego, która zatrzymała się na górze Ararat. W tym dniu przygotowuje się świąteczne potrawy złożone z czterdziestu składników i częstuje się nimi przyjaciół i znajomych. Większość muzułmanów uznaje, że arka Noego zatrzymała się na górze Al-Dżudi w Arabii, nie zaś na górze Ararat w Turcji.
- Noc Poczęcia Proroka – na początku miesiąca radżaba muzułmanie wspominają poczęcie proroka. W tym dniu na czole Abd Allaha, ojca Mahometa, pojawiła się światłość boska, która przeniosła się i wypełniła łono Aminy, matki Mahometa. W Turcji ta noc jest obchodzona jako noc światła – w meczetach zostawia się na noc palące się lampy, które rozświetlają ich wnętrza.
- Urodziny Proroka – narodzinom Mahometa towarzyszyły liczne cuda: ziemię rozjaśniło niezwykłe światło, rozbrzmiewały głosy z niebios, aniołowie rozpostarli swe skrzydła i zadrżały trony panujących. We wczesnym islamie tego święta nie obchodzono, narodziło się w X–XI w. w Egipcie. Sunnici obchodzą je dwunastego dnia trzeciego miesiąca roku – w tym dniu wspominają zarówno narodziny, jak i śmierć Proroka. Szyici obchodzą je pięć dni później. W Turcji to święto nazywa się Świętem Światła. W meczetach zapala się lampy i świece. Organizuje się zgromadzenia, na których odprawia się modlitwy dziękczynne za Proroka i opowiada się budujące historie z jego życia. W Pakistanie święto to polega na wspominaniu Proroka na wspólnych spotkaniach i trwa cały miesiąc.
- Noc Wniebowstąpienia (arab. Id al-Isra) – święto upamiętniające nocną podróż i wniebowstąpienie Proroka (arab. al-miradż). Rozpoczyna się 27 radżaba i jest jedną z „pięciu świętych nocy” w islamie.
- Urodziny Ali ibn Alego – szyici świętują je 13 radżaba.
- Noc Niewinności – święto odpuszczenia grzechów, obchodzone w nocy z 14 na 15 szabana. Wierni błagają Boga, by przebaczył ludzkości wszystkie grzechy popełnione w minionym roku.
- Ramadan (pers., tur. Ramazan) – miesiąc postu (arab. saum, sijam – jeden z pięciu filarów islamu), dziewiąty miesiąc księżycowego kalendarza muzułmańskiego, najświętszy w roku, ponieważ w tym czasie został objawiony Mahometowi pierwszy fragment Koranu. W ciągu tego miesiąca od wschodu do zachodu słońca dorosłym, zdrowym muzułmanom nie wolno jeść, pić, posługiwać się używkami, oddawać się podnieceniu seksualnemu. Post ten, inaczej niż post w chrześcijaństwie, nie służy pokucie czy umartwianiu się, lecz ćwiczeniu samokontroli człowieka, aby potem było mu łatwiej kontrolować swoje pragnienia. Post służy także wyrażeniu solidarności z biednymi i głodującymi, a także pogłębieniu własnej pobożności, m.in. przez lekturę Koranu i rozważania. Z postu zwolnieni są: starcy, dzieci, kobiety w ciąży i karmiące, chorzy oraz osoby w podróży. Po zachodzie słońca, oznajmianym zazwyczaj wystrzałem armatnim, wszyscy zasiadają do pierwszego posiłku zw. iftar, po którym przez całą noc muzułmanie odwiedzają się nawzajem, świętują w domu lub w miejscach publicznych (np. restauracjach). W czasie ramadanu miasta przyjmują odświętny wygląd, a wiele urzędów, szkoły czy uczelnie mają skrócony czas pracy. Ramadan kończy się świętem Id al-Fitr.
- Noc Mocy (Przeznaczenia) (arab. Lajlat al-Kadar, tur. Kadir Gecesi) – należy do „pięciu świętych nocy” i najczęściej przypada w 27. noc ramadanu, kiedy objawionych zostało pięć pierwszych wersetów Koranu z 97. sury, pt. „Przeznaczenie”. Głównym elementem tego święta jest rozważanie tej właśnie sury, która wyraża podziękowanie za zesłanie Słowa Bożego.
- Święto Przerwania Postu (arab. Id al-Fitr, pers. Eid-e Fetr, tur. Szeker Bajram) – jedno z najważniejszych, obchodzone na koniec ramadanu. W tym dniu dziękuje się Bogu za przetrwanie postu i przebaczenie wszystkich grzechów. Ważnym elementem święta jest wspólna, uroczysta modlitwa w meczecie i odwiedzanie krewnych oraz przyjaciół. Każdy muzułmanin, który sam nie cierpi niedostatku, przed udaniem się na modlitwę powinien wesprzeć odpowiednim datkiem potrzebującego. W tym dniu muzułmanie składają sobie życzenia i obdarowują się prezentami, szczególnie nowymi ubraniami. Dzieci dostają słodycze (stąd turecka nazwa: şeker – cukier, słodycze) i pieniądze, a na ulicach miast ustawione są dla nich wesołe miasteczka.
- Święto Ofiar (arab. Id al-Adha, pers. Eid-e Ghorban, tur. Kurban Bajram) – najważniejsze święto muzułmańskie, trwa cztery dni i jest związane z pielgrzymką do Mekki. Święto Ofiar upamiętnia ofiarę Abrahama i jego posłuszeństwo wobec Boga. Abraham (Ibrahim) według islamu miał złożyć w ofierze Bogu swego syna Izmaela, Bóg jednak, widząc oddanie Abrahama, pozwolił mu złożyć w ofierze barana zamiast dziecka. Na pamiątkę czynu Abrahama każdy ojciec rodziny składa w ofierze barana, wielbłąda lub krowę. Zwierzę musi być zabite rytualnie, następnie dzieli się mięso tak, by 1/3 oddać potrzebującym, 1/3 krewnym, a pozostałą 1/3 spożywa się na wspólnej uczcie. Tego dnia wspólnie odwiedza się meczet, recytuje Koran i rozdziela prezenty. W czasie Święta Ofiar wielu muzułmanów składa też datki pieniężne przeznaczone na pomoc biednym i fundacje charytatywne.
[edytuj] Znaczenie kulturowe
Z powodu zakazu przedstawiania zwierząt i ludzi rozwinęła się ornamentyka, wykorzystująca kaligrafię i motywy roślinne, której przykładem jest arabeska. Zakaz lichwy doprowadził do powstania szeregu alternatywnych rozwiązań, które miały na celu uniknięcie konieczności pobierania odsetek w transakcjach finansowych.
[edytuj] Kontrowersje w islamie
Interpretacja Koranu jest szczególnie utrudniona przez liczne pozorne wewnętrzne sprzeczności (np. jednoczesną pochwałę pokoju i wojny). Podobne sprzeczności logiczne istnieją również w Biblii (szczególnie między Starym i Nowym Testamentem) oraz w Torze i Talmudzie. Z tego powodu możliwe jest odczytanie Koranu jako wezwania do miłosierdzia, pokoju i tolerancji, jak i wręcz przeciwnie- jako wezwania do wojny, dyskryminacji i okrucieństwa "dla dobra sprawy". Istnieje wyraźna różnica między surami Koranu z okresu pobytu Mahometa w Mekce (z reguły głoszą one humanitarne wartości), a późniejszymi surami z czasów pobytu w Medynie, (które pochwalają wojnę, przemoc itp.) Dla rozwiązania tego problemu teolodzy muzułmańscy odwołują się do tradycji (hadisów), czyli przekazów o wypowiedziach i czynach Mahometa. Jest to jednak niewystarczające, dlatego na ogół przyjmuje się zasadę chronologicznej weryfikacji: późniejszy werset Koranu jest ważniejszy w interpretacji, niż wcześniejszy. Należy podkreślić, że w islamie istnieje wiele lokalnych ośrodków studiów koranicznych i ich interpretacje Koranu mogą się znacznie różnić od siebie.
[edytuj] Kobieta w islamie
-
Zobacz więcej w osobnym artykule: Kobieta w islamie.
Problem sytuacji kobiet w krajach muzułmańskich należy do najbardziej kontrowersyjnych. Z jednej strony islam traktuje kobiety z szacunkiem, z drugiej określa je jako gorsze i z natury podporządkowane mężczyznom. Szczególne kontrowersje budzą zawarte w Koranie wskazania o biciu kobiet i o obowiązku zakrywania twarzy. Praktyka i szereg praw zwyczajowych wprowadzają dalsze ograniczenia praw kobiet w islamie. Muzułmanie mają inny pogląd na tę kwestię, a nawet uważają, że pogorszenie sytuacji kobiet nastąpiło pod wpływem Zachodu.
[edytuj] Islam wobec innych religii
Stosunek islamu do wyznawców innych religii jest kontrowersyjny. Słowo "niewierni" (kuffaar, kaafirun) określa w islamie wyznawców wszystkich innych religii (w tym Żydów i chrześcijan) a także ateistów.
Żydzi, chrześcijanie i wyznawcy mandeizmu (później dodano również zaratusztrian, co do dziś nie jest uznawane przez wszystkich teologów) określani są również jako "ludzie Księgi" (ahl al-kitaab, dhimmi), którzy mogą być tolerowani przez wyznawców islamu pod warunkiem płacenia specjalnego podatku (dżizja) (Koran 2:256). W poprzednich epokach (w większości krajów muzułmańskich również dziś) "ludzie Księgi" byli jednak poddawani różnym formom dyskryminacji. W przeszłości był to np. zakaz procesji, używania dzwonów w kościołach, wykonywania określonych zawodów oraz nakazy zamieszkania w wydzielonych miejscach (gettach), noszenia charakterystycznej odzieży lub oznakowań. Zdarzały się pogromy i przymusowe nawracanie na islam (np. w czasach kalifa Al-Hakima). Byli więc "ludzie Księgi" traktowani podobnie jak Żydzi w Europie (do XIX wieku). Obecnie dyskryminacja przybiera głównie formy szykan administracyjnych, nierównego traktowania przez wymiar sprawiedliwości i ograniczania kultu.
Poganie (muszrikun), wg islamu są to także np. buddyści i taoiści, powinni być nawróceni, nawet przemocą, a jeśli trwają w swojej wierze - zabici. Również muszą zginąć wszyscy odstępcy od islamu (murtadd)- traktowanego jako jedyna "prawdziwa wiara" (zobacz też: ridda). "Niewiernych" trzeba nawracać na islam albo za pomocą wojny albo przez nauczanie (da'ła). Zasada islamu, że "nie ma przymusu w religii" w praktyce była i jest często naruszana.
[edytuj] Wina "niewiernych"
Sura 98 Koranu (wg. tłumaczenia J.Bielawskiego) głosi, że wszystkich "niewiernych" czeka wieczny "ogień piekielny" bez żadnej możliwości wybawienia. Są oni określeni jako "najgorsze ze stworzeń", czyli gorsi nawet od zwierząt, które "nie grzeszą niewiarą", ponieważ Bóg nie dał im rozumu. "Niewierni" są szczególnie winni nieprzyjęcia "prawdy", mimo posiadania rozumu, danego od Boga:
1. Ci, którzy nie wierzą, spośród ludzi Księgi, jak i bałwochwalcy, nie zmienili się, dopóki nie przyszedł do nich jasny dowód (...) 4. Ci, którzy otrzymali Księgę, rozdzielili się dopiero wówczas, kiedy przyszedł do nich jasny dowód. 5. Zostało im nakazane tylko, aby czcili Boga, wyznając szczerze Jego religię - tak jak hanifowie odprawiali modlitwę i dawali jałmużnę. To jest religia prawdziwa. 6. Zaprawdę, ci, którzy nie uwierzą, spośród ludzi Księgi i bałwochwalcy, będą w ogniu Gehenny, gdzie będą przebywać na wieki. Oni są najgorsi ze stworzeń!
Wg Koranu raju mogą dostąpić wyłącznie wyznawcy Allaha:
7. Zaprawdę, ci, którzy wierzą i którzy czynią dobre dzieła - oni są najlepsi ze stworzeń! 8. Nagrodą ich u Pana będą Ogrody Edenu, gdzie w dole płyną strumyki. Będą tam przebywać na wieki, nieśmiertelni. Bóg będzie z nich zadowolony i oni będą z Niego zadowoleni. - To będzie dla tych, którzy się obawiają swego Pana.
Koran (5:33) wymienia okrutne kary, jakie mają spotkać "wrogów islamu" i "gorszycieli":
Zapłatą dla tych, którzy zwalczają Posłańca i starają się szerzyć zepsucie na ziemi, będzie tylko to, iż będą oni zabici lub ukrzyżowani albo też obetnie im się rękę i nogę naprzemianległe, albo też zostaną wypędzeni z kraju. Oni doznają hańby na tym świecie i kary bolesnej w życiu ostatecznym.
[edytuj] Unieważnienie judaizmu i chrześcijaństwa
Islam uznaje siebie za najwyższą, ostateczną formę religii i z tego powodu deklaruje nieważność wcześniejszych religii monoteistycznych (tauhid). Islamskie prawodawstwo twierdzi, iż jest niewiarą (kufr) określanie judaizmu i chrześcijaństwa jako religii słusznych lub prawdziwych, bez podkreślenia ich obecnej nieważności. (wg A. Ibn Naqib al-Misri The Reliance Of The Traveller, Amana Publications 1997, s. 846). Jednak Koran uznaje Jezusa i Mojżesza jako proroków, a także prawdziwość Tory i Ewangelii. Twierdzi jednak, że z czasem księgi te zostały zafałszowane i pozmieniane.
[edytuj] Żydzi
Koran przyznaje, iż Mojżesz (Musa) był "prorokiem Boga" (podobnie jak inni prorocy żydowscy); Tora (Tałrat) jest "słowem Allaha", ale słowem przeinaczonym. Żydzi określeni są jako winni "odwrócenia się" od Boga i Jego prawdziwych słów, ponieważ zaczęli czcić "złotego cielca" i przeinaczyli słowa boże, przekazane im przez Mojżesza. W Koranie Żydzi określeni są jako "zdrajcy" (chodziło jednak o konkretne plemię żydowskie "Bani Kajnuka", a nie o wszystkich Żydów). Znane są masowe prześladowania Żydów przez muzułmanów (np. przez Almohadów w Afryce północnej w połowie XII wieku.) Obecnie Żydzi traktowani są w krajach muzułmańskich represyjnie, co powoduje ich masowe wyjazdy do Izraela. W latach 1945-1958 kraje muzułmańskie opuściło, często tracąc dorobek życia 758-866 tysięcy Żydów, czyli więcej niż szacowana liczba tzw. palestyńskich uchodźców. Syria natomiast stosuje specyficzną formę dyskryminacji polegającą na zakazie opuszczania granic, aby uniemożliwić Żydom wyjazd i wzmocnienie przez to wrogiego Izraela. Należy dodać, że przyczyny owych praktyk są zazwyczaj polityczne a nie religijne, choć w pewnym stopniu motywowane religią.
[edytuj] Chrześcijanie
Jezus (Isa) określany jest w Koranie tylko jako prorok (posłaniec) boży (postać Jezusa otaczana jest szacunkiem jako jednego z najważniejszych proroków). Negowana jest jednak boska natura Jezusa jak również śmierć na krzyżu (określona jako zafałszowanie), wg islamu Jezus nie poniósł "haniebnej" śmierci w męczarniach, bo chronił go Bóg. Chrześcijanie przeinaczyli słowa Boga, przekazane im przez Jezusa i stworzyli 3 bogów (Trójca Święta), zamiast jednego (Koran 4:171). Z tego powodu niekiedy islam traktuje chrześcijan jako "bezbożników" lub nawet "politeistów" (szirk). Wg jednego z hadisów Jezus wróci podczas końca świata, aby zniszczyć krzyże i pokonać Antychrysta (Dadżal). W większości krajów muzułmańskich chrześcijanie (szczególnie tam, gdzie ich liczba jest znaczna, np. w Egipcie) poddawani są różnym formom oficjalnej i nieoficjalnej dyskryminacji. Natomiast w Jordanii, Libanie, Autonomii Palestyńskiej i Iranie chrześcijanie zgodnie z konstytucjami lub innymi ustawami są jako mniejszość religijna nadreprezentowani w parlamentach tych krajów, ale jednocześnie istnieje ograniczenie wolności wyznania, dostępu do stanowisk w wojsku i administracji itp.
[edytuj] Pokój i wojna
W Koranie znajduje się pochwała pokoju, ale jednocześnie pochwała wojny, przemocy i dyskryminacji wobec "niewiernych", niepoddanych władzy islamu. Koran (8:59-60); głosi "świętą wojnę" (dżihad) w celu podporządkowania wszystkich krajów "niewiernych" (Dar al-Harb, czyli "terenu wojny") "prawdziwej wierze" (Dar al-Islam). Trzeba zauważyć, że wersety pochwalające wojnę są późniejsze, a więc w interpretacji Koranu tradycyjnie ważniejsze, niż pochwała pokoju. "Dżihad" wg różnych interpretacji nie musi być zawsze walką zbrojną, może być też "walką duchową"(czasem wyodrębnia się aż 5 rodzajów dżihadu). Wg zwolenników pokojowego znaczenia dżihadu oznacza on Świętą Wojnę prowadzona w umyśle wiernego, walkę z własnymi słabościami. Jednak zawsze ostatecznym celem owej walki jest wzmicnienie islamu.
Nie podlega wątpliwości, iż Mahomet pojmował dżihad wyłącznie jako walkę zbrojną zarówno obronną jak i prowadzoną w celach agresywnych. Zgodnie z niektórymi interpretacjami dżihad może ogłosić wyłącznie kalif, a ponieważ kalifat nie istnieje od 1924 r. ogłoszenie "świętej wojny" jest uznawane przez część muzułmanów za niemożliwe.
-
Zobacz więcej w osobnym artykule: Dżihad.
[edytuj] Terroryzm
W świetle coraz częstszych zamachów terrorystycznych dokonywanych przez radykalnych muzułmanów ważnym pytaniem jest, czy motywacją zbrodni dokonywanych przez terrorystów islamskich jest religia, czy też inne czynniki np. polityczne czy osobiste. Islam wywyższa męczeńską śmierć poniesioną w walce z niewiernymi, obiecując poległym nagrodę w raju. Niektóre fragmenty Koranu sugerują, iż gniew i zemsta Boga, wobec niewiernych i grzeszników w piekle po śmierci, realizowana jest również rękoma pobożnych muzułmanów za życia.
Niechże walczą na drodze Boga ci, którzy za życie tego świata kupują życie ostateczne! A kto walczy na drodze Boga i zostanie zabity albo zwycięży, otrzyma od Nas nagrodę ogromną. (Koran 4:74)
To nie wy ich zabijaliście, lecz Bóg ich zabijał. To nie ty rzuciłeś, kiedy rzuciłeś, lecz to Bóg rzucił; aby doświadczyć wiernych doświadczeniem pięknym, pochodzącym od Niego. Zaprawdę, Bóg jest słyszącym, wszechwiedzącym! (Koran 8:17)
Kiedy więc spotkacie tych, którzy nie wierzą, to uderzcie ich mieczem po szyi; a kiedy ich całkiem rozbijecie, to mocno zaciśnijcie na nich pęta. A potem albo ich ułaskawicie, albo żądajcie okupu, aż wojna złoży swoje ciężary. Tak jest! Lecz jeśliby zechciał Bóg, to Sam zemściłby się na nich, lecz On chciał doświadczyć jednych przez drugich. A co do tych, którzy zostaną zabici na drodze Boga, to On nie uczyni ich uczynków daremnymi. (Koran 47:4)
Część uczonych islamskich uważa jednak terroryzm za zły i sprzeczny z Koranem
[edytuj] Zabójstwo
Wymienione są okoliczności, gdy zabójstwo jest surowo piętnowane: Ten, kto zabił człowieka, który nie popełnił zabójstwa i nie szerzył zgorszenia na ziemi Boga i Jego Posłańca, czyni tak, jakby zabił wszystkich ludzi. (Koran 5:32) Koran dopuszcza jednak zabijanie osób, które występują przeciw islamowi: Zapłatą dla tych, którzy zwalczają Boga, i Jego Posłańca, i starają się szerzyć zepsucie na ziemi, będzie tylko to, iż będą oni zabici lub ukrzyżowani albo też obetnie im się, rękę i nogę naprzemianległe albo też zostaną wypędzeni z kraju. (Koran 5:33)
[edytuj] Zobacz też
- Allah
- architektura islamu
- glosariusz islamu
- pięć filarów wiary
- kalifat
- Asasyni
- Mułła
- Koran
- Filozofia świata islamu
- Sunna
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Strony o islamie
- Al-Islam - strona poświęcona szerzeniu islamu w Polsce
- Liga Muzułmańska w R.P. - związek wyznaniowy
- Muzułmański Związek Religijny - związek wyznaniowy
- Planetaislam.com - strona poświęcona szerzeniu islamu w Polsce
- Portal Islam w Polsce - muzułmański portal informacyjny w języku polskim
- Zbiór wielu artykułów poświęconych islamowi
- Związek Muzułmanów Polskich
[edytuj] Linki krytyczne wobec obecnych interpretacji islamu
- Eurojihad - portal krytyczny wobec islamu
- Islam Koran Europa
- Islamska Inwazja
- Kobieta w tradycji islamu
[edytuj] Linki do innych stron
- forum muzułmańskie
- Najnowsze wiadomości z Bliskiego Wschodu
- Portal Arabia.pl
- Wyszukiwarka do polskich przekładów Koranu
