Umajjadzi
Z Wikipedii
Umajjadzi (omajadzi) (arab. الأمويون / بنو أمية; tur. Emevi) to nazwa pierwszej dynastii kalifów Mahometa niespokrewnionych blisko z samym Prorokiem (mimo iż należeli do tego samego plemienia Quarish). Pierwotnie ich klany były zatwardziałymi wrogami. Pierwsza dynastia rządziła w latach 661 - 750.
Muawiyah był zarządcą Syrii za czasów trzeciego kalifa, a zarazem jego krewniaka, Uthmana ibn Affana. Po zabójstwie Uthmana, nowym kalifem został Ali Ben Abu Talib. Zamiast zwyczajowego zaniechania swojej funkcji, Muawiyah wzniecił rebelię przeciwko Aliemu. Po wielu walkach doszli do porozumienia i podzielili Imperium na dwie części, lecz Ali został zamordowany w 661 i Muawiyah ogłosił się kalifem wszystkich ziem muzułmańskich. Przeniósł stolicę do Damaszku oraz zapoczątkował dynastię Umajjadów.
Umajjadzi zostali obaleni na wschodzie przez dynastię Abbasydów po porażce w bitwie nad rzeką Zab w 750, a większość ich klanu została wymordowana. Jednak jeden z umajjadzkich książąt, Abd-ar-rahman I, zbiegł oraz przejął władzę nad muzułmańskimi terytoriami w Hiszpanii (Al-Andalus) i zapoczątkował tam nową dynastię Umajjadów.
W końcu ostatni z dynastii zmarł w 1031, a jego kraj rozbił się na niewielkie królestwa taify.
[edytuj] Kalifat Umajjadów
- Muawiyah I ibn Abu Sufyan, 661-680
- Yazid I ibn Muawiyah, 680-683
- Muawiya II ibn Yazid, 683-684
- Marwan I ibn Hakam, 684-685
- Abd al-Malik ibn Marwan, 685-705
- al-Walid I ibn Abd al-Malik, 705-715
- Suleiman ibn Abd al-Malik, 715-717
- Umar ibn Abd al-Aziz, 717-720
- Yazid II ibn Abd al-Malik, 720-724
- Hisham ibn Abd al-Malik, 724-743
- al-Walid II ibn Yazid II, 743-744
- Yazid III ibn al-Walid, 744
- Ibrahim ibn al-Walid, 744
- Marwan II ibn Muhammad, 744-750
[edytuj] Emirat Kordoby
- Abd-ar-rahman I, 756-788
- Hisham I, 788-796
- al-Hakam I, 796-822
- Abd-ar-rahman II, 822-852
- Muhammad I, 852-886
- al-Mundhir, 886-888
- Abdallah ibn Muhammad, 888-912
- Abd-ar-rahman III, 912-929
