Ecuador
| República del Ecuador | |||
|
|||
|
|
|||
| Basisgegevens | |||
| Officiële landstaal: | Spaans | ||
| Hoofdstad: | Quito | ||
| Regeringsvorm: | republiek | ||
| Religie: | Rooms Katholiek (95%) | ||
| Oppervlakte: | 283.560 km² (8.8%water) | ||
| Inwoners: | 13,1 miljoen (36 / km²) | ||
| Overige | |||
| Volkslied: | Salve, Oh Patria | ||
| Munteenheid: | Amerikaanse Dollar (USD) |
||
| UTC: | -5 | ||
| Nationale feestdag: | 9 oktober 3 november |
||
| Web | Code | Tel. | .ec | ECU | 593 | ||
De republiek Ecuador is een land in het noordwesten van Zuid-Amerika. Het land grenst in het noorden aan Colombia, in het oosten en zuiden aan Peru, en in het westen aan de Stille Oceaan. Het land is genoemd naar de evenaar (in het Spaans: ecuador), die het land doorsnijdt. De hoofdstad van Ecuador is Quito, de grootste stad van het land is Guayaquil.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Al lang voordat de Inca's zich in de 15e eeuw in het gebied vestigden bestonden er in Ecuador verschillende indiaanse culturen. De meesten van hen woonden aan de kust en in de hooglanden. De belangrijkste stammen waren de expansionistische Caras aan de kust, en de meer vreedzame Quitus in de hooglanden. De Caras, onder leiding van hun hoofdman Shyri, veroverden uiteindelijk de macht over de Quitus. Samen gingen zij verder als de stam van de Shyri.
In de 15e eeuw vestigden de Inca's zich in Ecuador. Het hart van het Incarijk lag in Cuzco, waarvandaan het zich uitbreidde tot tot het noordwesten van Argentinië, het noorden van Chili en het zuiden van Ecuador. In 1529 stierf de Incaleider Huayna Capac. Anders dan gebruikelijk liet hij zijn rijk niet na aan één van zijn zoons, maar aan twee: Huascar kreeg het zuiden, dat Cusco als centrum had. En Atahualpa kreeg het noorden dat het huidige Quito als centrum had. Uiteindelijk wist Atahualpa Huascar gevangen te nemen. Atahualpa nam zijn intrek in Cajamarca (in het huidige Peru), omringd door een enorm leger.
In 1534 veroverden de Spaanse conquistadores, onder leiding van Francisco Pizarro Ecuador. Inca's die Atahualpa een kwaad hart toedroegen hadden Pizarro naar Cajamarca geleid, waar hij Atahualpa gevangen wist te nemen. Zijn leger kreeg daardoor geen orders meer en wist niet meer wat te doen. De Spanjaarden vielen het leger bij verrassing aan. Tienduizenden Incasoldaten werden afgeslacht en Huascar werd op aanraden van Atahualpa vermoord.
De Spanjaarden stichtten de stad Muy noble y muy leal ciudad de San Francisco de Quito (Zeer hoogstaande en zeer loyale stad van Sint Fransiscus van Quito), de huidige hoofdstad Quito. In de periode die volgde vormden de Spaanse kolonisten de nieuwe elite. De inheemse bevolking werd door ziekten uitgedund, nadat zij door hard werken voor de Spaanse kolonisten ernstig verzwakt was geraakt.
Quito groeide in 300 jaar tijd uit tot een stad van rond de 10.000 inwoners. Op 10 augustus 1809 ontstond in deze stad voor het eerst de roep om onafhankelijkheid van Spanje. In 1822 versloegen onafhankelijkheidsstrijders het Spaanse leger, en het land sloot zich vervolgens aan bij de Republiek Groot-Colombia van Simón Bolívar. In 1830 viel die republiek uit elkaar, en werd Ecuador een onafhankelijke republiek.
De 19e eeuw kenmerkte zich door instabiliteit. Verschillende heersers volgden elkaar in snel tempo op. In 1860 lukte het de conservatieve Gabriel García Moreno, met hulp van de katholieke kerk, om de rust enigszins te herstellen. Aan het einde van die eeuw leefde de economie op, doordat de cacao een belangrijk exportproduct werd. Dit leidde tot een verhuizing van bewoners van de hooglanden naar de cacaoplantages aan de kust. Toen de behoefte aan cacao in de wereld weer afnam, leidde dat tot een nieuwe periode van politieke instabiliteit vanaf 1925.
Er kwamen verschillende dictatoriale regimes aan de macht, terwijl buitenlandse investeerders de Ecuadoriaanse olie exploiteerden. De enorme rijkdommen aan olie die het land bleek te herbergen leidde ertoe dat er geen democratische regimes meer aan de macht kwamen, totdat de olie-export weer afnam. In 1979 kwam er voor het eerst een democratische regering. Deze regering kampte vanaf het begin met een grote economische crisis, inflatie en groeiende schulden.
Sinds de jaren tachtig hadden verschillende presidenten bij hun aantreden tot doel de corruptie te bestrijden en de economie weer tot bloei te brengen. De meesten slaagden daar niet in. In april 2005 werd de meest recente staatsgreep gepleegd, waarbij president Lucio Gutiérrez plaats moest maken voor zijn vicepresident Alfredo Palacio.
Van 1973 tot 1992 was Ecuador lid van de OPEC.
[bewerk] Demografie
De bevolking van Ecuador is etnisch divers. Het is moeilijk om de exacte aantallen en omvangen te bepalen, doordat niet alle bewoners zich hebben laten registreren en doordat het Instituto Nacional de Estadística y Censo del Ecuador (Nationaal Instituut voor de Statistiek en Bevolkingstellingen van Ecuador) de neiging heeft om de cijfers te flatteren ten gunste van de mestiezen, die inderdaad de grootste bevolkingsgroep zijn al is het maar de vraag hoe groot. Nog een ander probleem is dat mestiezen zich vaak presenteren als blanken.
Geschat wordt dat de mestiezen, mensen van gemengde Spaans-Indiaanse afkomst, meer dan 65% van de bevolking uitmaken. De omvang van de indianen van de Andes wordt hevig betwist. Het Nationaal Instituut voor de Statistiek houdt het op een kleine 7% van de bevolking, maar volgens belangengroepen maken zij zeker 25% van de bevolking uit. Verder bestaat tussen de 7 en de 10%% van de bevolking uit blanke afstammelingen van de Spanjaarden, en er zijn afstammelingen van Afrikaanse slaven die door de Spaanse kolonisten naar Ecuador waren gebracht. In de steden worden ook mensen van Arabische afkomst gevonden, voornamelijk immigranten uit Libanon en hun nazaten.
Oorspronkelijk woonde de bevolking voornamelijk in de centrale hooglanden, maar tegenwoordig wonen er evenveel mensen in de laaglanden aan de kust als in de hooglanden. Een verandering in de agrarische industrie was de belangrijkste oorzaak van de verhuizing naar de kust. In de 20e eeuw vond er ook migratie naar de grote steden plaats. Tegenwoordig woont 55% van de bevolking in steden. In het Amazonegebied woont 3% van de bevolking. Deze mensen zijn voornamelijk indianen die in afzondering van de rest van de bevolking op traditionele wijze leven. Er zijn negen indianenstammen bekend in het Amazonegebied van Ecuador (Quichua, Shuar, Achuar, Huaorani, Siona, Secoya, Shiwiar, Záparo en Cofan). Sinds de jaren 70 van de 20e eeuw hebben zich ook Mestiezen in het Amazonegebied gevestigd, als gevolg van de olie-exploitatie. Dit had een snelle groei van de stad Nueva Loja (Lago Agrio) tot gevolg, alsmede een substantiële ontbossing en het uitsterven van de Tetete-indianen.
Het onderwijs is gratis, en verplicht voor kinderen van 6 tot 14 jaar oud. In de praktijk verlaten veel kinderen de school echter al eerder. In de rurale gebieden blijft slechts eenderde van de kinderen tot het 12e levensjaar de school bezoeken. Slechts 10% van hen bezoekt vervolgens het middelbare onderwijs. Volgens de grondwet van 1979 moet de overheid 30% van haar inkomsten besteden aan onderwijs. In de praktijk wordt een veel kleiner percentage aan dat doel besteed. Toch voert de overheid programma's uit om het schoolbezoek te verbeteren en om analfabetisme terug te dringen. Het schoolbezoek groeit jaarlijks met 4,4%, hetgeen een snellere groei is dan de bevolkingsgroei. De universiteiten zijn vrij toegankelijk. De academische standaarden zijn in de tweede helft van de 19e eeuw echter ernstig gedaald, door een grote groei van het aantal studenten en doordat politiek haar intrede deed in de universitaire wereld. De overheid werkt nu aan een systeem van nationale accreditatie van de universiteiten.
[bewerk] Bestuurlijke indeling
Ecuador bestaat uit vier regio's en is onderverdeeld in 22 provincies. Een provincie is ingedeeld in kantons, die op hun beurt bestaan uit gemeenten.
[bewerk] Politiek
Staatshoofd is president Alfredo Palacio. Een andere belangrijke politicus is Rafael Correa, die op 26 november 2006 de presidentsverkiezingen won.
[bewerk] Geografie
Het land wordt in vier zones verdeeld: de kust (Costa), de Andes (Sierra), het Amazonegebied (Oriente) en de Galápagoseilanden. De kust bestaat uit vruchtbare grond die voor landbouw wordt gebruikt. Het gebied bevindt zich slechts enkele meters boven de zeespiegel en bijgevolg zijn de temperaturen er hoog (tot 40°C). In dit gebied ligt de grootste stad van het land: Guayaquil.
Het Andesgebergte loopt door het midden van het land van noord naar zuid. In het hooggebergte liggen de hoofdstad Quito en de derde stad Cuenca, op een hoogte van 2500 meter. Het klimaat is daar mild. In het gebergte liggen ook enkele vulkanen die een hoogte van 5000 tot 6000 meter bereiken. Een aantal daarvan is nog actief.
Het Amazonewoud ligt in het oosten van het land. Het klimaat is er tropisch: warm en vochtig. De vele rivieren in dit gebied zijn allemaal vertakkingen van de Amazone.
De Galápagos-eilanden worden als vierde zone van Ecuador beschouwd. Op deze eilanden hebben zich een unieke flora en fauna ontwikkeld.
De lengte van de landgrenzen is 2010 kilometer (590 km met Colombia, 1420 km met Peru). De kustlijn meet 2237 kilometer. De Chimborazo in de Andes meet 6310 meter, en is het hoogste punt van het land. Het land heeft een totale oppervlakte van 283.560 km². Daarvan bestaat 276.840 km² uit land en 6720 km² uit water.
[bewerk] Steden
De hoofdstad is Quito. De grootste stad van het land is Guayaquil. Enkele andere steden zijn:
- Ambato
- Cuenca
- Esmeraldas
- La Libertad
- Loja
- Machala
- Manba
- Nueva Loja
- Puyo
- Puerto Bolivar
- Riobamba
- San Lorenzo
[bewerk] Natuur
[bewerk] Bezienswaardigheden
[bewerk] Zie ook
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Ecuador van Wikimedia Commons. |
| Landen in Zuid-Amerika |
|---|
| Argentinië | Bolivia | Brazilië | Chili | Colombia | Ecuador | Guyana | Paraguay | Peru | Suriname | Uruguay | Venezuela |
| Niet zelfstandig: Falklandeilanden | Frans-Guyana |
