Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog

Hessische troepen in dienst van de Britten tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.

Datum	1775–1783
Locatie	Oostelijke Verenigde Staten en Canada, Atlantische Oceaan, Indische Oceaan, Middellandse Zee, Caraïben (Sint-Eustatius en Tobago).
Resultaat	Amerikaanse onafhankelijkheid

Strijdende partijen

Verenigde Staten,

Gesteund door:

Verenigd Koninkrijk

Gesteund door:

Indianen
Duitsers

Commandanten

George Washington

Comte de Rochambeau Nathanael Greene Bernardo de Gálvez

Sir William Howe

Sir Henry Clinton Lord Cornwallis Thayendanegea

De Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1775-1783) is de oorlog tussen Groot-Brittannië en de koloniën die later de Verenigde Staten zouden worden. De oorlog resulteerde in de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten. Deze oorlog speelt in de Geschiedenis van de Verenigde Staten van Amerika een zeer belangrijke rol.

Voor het begin van de oorlog waren de verschillen tussen de diverse koloniën, met name in economisch opzicht, erg groot. Het Noorden was een gebied met handelaars en kleine boeren, terwijl de economie van het Zuiden bepaald werd door van slavernij afhankelijke tabaks-, rijst- en katoenplantages. Door de gezamenlijke Franse vijand in Canada trok men aanvankelijk nog gelijk op en dat leidde in 1763 tot de verovering van Canada na de zogenaamde Franse en Indiaanse oorlog. De strijd kostte het moederland echter zeer veel geld en om de kas weer te spekken werden er steeds zwaardere belastingen op de koloniën gelegd. Groot-Brittannië probeerde ook de verwerking van grondstoffen in de koloniën te verhinderen.

Het verzet hiertegen liet niet lang op zich wachten (de Boston Tea Party 1773) en mondde uit in een onafhankelijkheidsoorlog. In 1775 kwam het tot een treffen, op 2 juli 1776 werd door de Amerikaanse patriotten de onafhankelijkheid uitgeroepen. Op 4 juli werd de door Thomas Jefferson geschreven Declaration of Independence aanvaard. De Amerikaanse Vrijheidsoorlog zou duren tot 1783; op 19 april 1783 erkenden de Britten hun verlies bij de Vrede van Versailles en trokken zich terug uit de Verenigde Staten; de Amerikaanse republiek was een feit. Nederland was, na Frankrijk, het tweede land dat de ’Verenigde Staten van Amerika’ erkende (1782). Dat de dertien zo verschillende koloniën meteen een eenheid zouden gaan vormen, bleek een utopie. Het enige gezamenlijke waren in feite de Articles of Confederation, een soort grondwet die echter met name het onafhankelijke karakter van de koloniën bevestigde. Verder was er eigenlijk maar één gezamenlijk orgaan, het Continental Congress, dat echter maar een paar keer per jaar bijeenkwam. Deze losse verbintenis van staten ging gebukt onder grote oorlogsschulden, een teruglopende handel en een ontbrekend centraal gezag. De zogenaamde Federalisten pleitten voor een sterker gezag en een betere grondwet.

In 1787 werd er inderdaad een nieuwe Grondwet aanvaard, een moeizaam proces dat pas afgerond werd toen er een zogenaamde Bill of Rights aan de grondwet werd toegevoegd. De "bill of rights" bestond uit tien artikelen die de menselijke grondrechten bevatten. Door de aanvaarding van de nieuwe grondwet ging de dertien koloniën als een Unie van Verenigde Staten verder en in 1789 werd George Washington de eerste president, een held uit de oorlog tegen de Britten.

De eerste 13 koloniën die de grondwet ratificeerden waren:

Categorie: Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog

Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog

Views

Navigatie

Informatie

Zoeken

in andere talen