Kazimierz Marcinkiewicz

Z Wikipedii

Prezes Rady Ministrów
Kazimierz Marcinkiewicz
ur. 20 grudnia 1959 w Gorzowie Wielkopolskim
Partia polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Marek Belka
Okres urzędowania	od 31 października 2005 do 14 lipca 2006
Następca	Jarosław Kaczyński
Wiceprezes(i) Rady Ministrów	Ludwik Dorn, Zyta Gilowska, Roman Giertych, Andrzej Lepper
Szef Kancelarii Premiera	Mariusz Błaszczak
Zobacz rząd tego premiera

Kazimierz Marcinkiewicz (ur. 20 grudnia 1959 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski polityk konserwatywny, nauczyciel, działacz oświatowy i sportowy, publicysta, poseł na Sejm RP w latach 1997-2006, Prezes Rady Ministrów od 31 października 2005 do 14 lipca 2006. Od 20 lipca 2006 do 2 grudnia 2006 pełnił obowiązki prezydenta miasta stołecznego Warszawy.

Spis treści 1 Wykształcenie 2 Kariera zawodowa 3 Działalność polityczna 3.1 Prezes Rady Ministrów 3.2 Pełniący funkcję prezydenta Warszawy 3.3 Wybory samorządowe 4 Kontrowersje 5 Życie prywatne 6 Zobacz też 7 Linki zewnętrzne 8 Przypisy

[edytuj] Wykształcenie

Z wykształcenia jest fizykiem - studia na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Wrocławskiego ukończył w 1984. W 1992 ukończył studia podyplomowe w zakresie administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ukończył również szkolenia w Studium Fundacji Boscha (struktura i funkcjonowanie szkolnictwa wyższego w Niemczech) oraz Centrum Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Warszawie.

Rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Szczecińskiego pod kierunkiem prof. Teresy Lubińskiej (pierwsza minister finansów w jego rządzie).

[edytuj] Kariera zawodowa

W latach 1982-1989 był nauczycielem matematyki i fizyki w Szkole Podstawowej nr 17 w Gorzowie Wielkopolskim, następnie wicedyrektorem jednego z Zespołów Szkół Ogólnokształcących w Gorzowie Wlkp. (1989-1990), kuratorem oświaty w Gorzowie Wlkp. (1990-1992), wiceministrem edukacji narodowej w rządzie Hanny Suchockiej (1992-1993), wicedyrektorem Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego w Gorzowie Wlkp. (1994-1995) i dyrektorem Zespołu Kolegiów Nauczycielskich (1995-1997). Był również głównym inicjatorem powołania w Gorzowie Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej. W latach 1994-1998 był prezesem Fundacji na rzecz Gorzowskiej Szkoły Wyższej, a od 1997 przewodniczącym Konwentu PWSZ. Jest też działaczem funkcjonującego przy tej uczelni pierwszoligowego klubu koszykarskiego kobiet (AZS PWSZ Gorzów).

[edytuj] Działalność polityczna

W latach osiemdziesiątych działał w opozycji, w latach 1983-1990 był członkiem NSZZ "Solidarność", a także organizatorem życia politycznego środowiska konserwatywnego w regionie gorzowskim. W 1985 był współzałożycielem i redaktorem pisma katolickiego Aspekty, zaś w latach 1985-1990 redaktorem i wydawcą Pisma Oświaty Niezależnej "Pokolenie". Był założycielem Gorzowskiego Klubu Politycznego "Ład i Wolność" (1988).

W 1989 brał udział w zakładaniu Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Od 1994 kierował Zarządem Regionu ZChN w Gorzowie. W latach 1994-1998 zasiadał w Zarządzie Głównym. Opowiadał się za ochroną wartości chrześcijańskich w życiu politycznym i społecznym. Jako wiceminister edukacji sprzeciwiał się wprowadzeniu wychowania seksualnego do programów nauczania.

Od 1997 do 2006 roku poseł na Sejm RP III, IV i V kadencji. W latach 1999–2000 szef Gabinetu Politycznego Premiera Jerzego Buzka. Podał się do dymisji motywując swoją rezygnację brakiem możliwości realizowania własnych pomysłów politycznych.

W Sejmie III kadencji był członkiem Klubu Parlamentarnego Akcji Wyborczej Solidarność. W 2001 wraz z grupą innych działaczy ZChN współtworzył Przymierze Prawicy. Od czasu połączenia Przymierza Prawicy z Prawem i Sprawiedliwością (2002) jest członkiem PiS. Od kwietnia do września 2001 przewodniczył Klubowi Parlamentarnemu PiS w Sejmie III kadencji (członkowie Przymierza Prawicy byli członkami KP PiS). Był prezesem Regionu Lubuskiego PiS. W Sejmie IV kadencji kierował Komisją Skarbu Państwa (po rezygnacji Wiesława Walendziaka w 2004).

W 2003 wraz z Wiesławem Walendziakiem założył Instytut Środkowoeuropejski - wydawcę dwumiesięcznika Międzynarodowy Przegląd Polityczny.

Silnie związany ze środowiskami katolickimi. W latach 1995-1998 był członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej. Był również prezesem Towarzystwa Szkół Katolickich. Działał w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Katolickich oraz Stowarzyszeniu Rodzin Katolickich.

Jest autorem książki Pracowitość i uczciwość w polityce (2001).

[edytuj] Prezes Rady Ministrów

Jarosław Kaczyński 27 września 2005 wyznaczył Marcinkiewicza jako kandydata PiS na stanowisko premiera po zwycięskich dla tej partii wyborach parlamentarnych w 2005.

19 października na tę funkcję desygnował go prezydent Aleksander Kwaśniewski, a 31 października został przez Prezydenta RP zaprzysiężony na urząd Prezesa Rady Ministrów wraz z powołanym przez siebie rządem. 10 listopada rząd Kazimierza Marcinkiewicza otrzymał od Sejmu wotum zaufania.

"Yes, yes, yes" (z ang. "tak, tak, tak") jest sławnym cytatem Kazimierza Marcinkiewicza wypowiedzianym 17 grudnia 2005 roku pod wpływem radości z wynegocjonowanego unijnego budżetu.^[1] Informacja została ogłoszona o 02:35 w nocy, a przyjęty dla Polski budżet wynosił 59,6 mld € w funduszach strukturalnych i spójnościowych. Pełny cytat:

"Jestem młodym człowiekiem, przynajmniej za takiego się uważam, a młodzi ludzie jak coś wygrają, robią coś takiego: yes, yes, yes!"

Dla części komentatorów okrzyk ten był dowodem ludzkiej twarzy premiera, przez innych został wyśmiany za brak naturalności. Sformułowanie "Yes, yes, yes!" weszło do potocznego języka i często wykorzystuje się je w kulturze masowej.

Dla niektórych okrzyk radości ówczesnego premiera był zbyt optymistyczny i prawdopodobnie zablokował dostęp do unijnych pieniędzy, a wynegocjonowany budżet nie starczyłby na stypendia dla studentów, budowę dróg i współpracę ze wschodnimi sąsiadami.^[2]

Cytat premiera został również wykorzystany w kampanii reklamowej Volkswagena, niemieckiego koncernu samochodowego.^[1] Gesty wykonywane podczas wypowiadania tychże słów zostały sparodiowane i przerobione na teledysk techno, który wpierw rozpowszechniany był w internecie, a później został wyemitowany na antenie TVN 24 w programie Szkło kontaktowe.^[3]

4 stycznia 2006 tymczasowo przejął resort ministra skarbu państwa, po dymisji Andrzeja Mikosza. Urząd ten pełnił do powołania na to stanowisko Wojciecha Jasińskiego.

7 lipca 2006 Kazimierz Marcinkiewicz poinformował Komitet Polityczny PiS o zamiarze podania się do dymisji. Komitet Polityczny PiS zarekomendował Jarosława Kaczyńskiego na stanowisko prezesa Rady Ministrów.

10 lipca 2006 Prezydent przyjął dymisję jego gabinetu i na nowego premiera desygnował Jarosława Kaczyńskiego.

[edytuj] Pełniący funkcję prezydenta Warszawy

18 lipca 2006 został oficjalnie nominowany przez premiera Jarosława Kaczyńskiego na pełniącego funkcję Prezydenta m.st. Warszawy (jako zarządca komisaryczny miasta). Urząd objął 20 lipca 2006, zastępując na tym stanowisku Mirosława Kochalskiego. W związku z objęciem funkcji wygasł jego mandat poselski.

[edytuj] Wybory samorządowe

Marcinkiewicz był kandydatem partii Prawo i Sprawiedliwość na prezydenta Warszawy w wyborach samorządowych. W I turze wyborów uzyskał pierwsze miejsce z wynikiem 38,42% (163 487 głosów). Konieczna była więc II tura, w której zmierzył się z Hanną Gronkiewicz-Waltz. Ostatecznie przegrał z nią, uzyskując 46,82% (329 309) głosów. Osiągnął wynik słabszy od niej o 6,36%.^[4]

Przekazanie władzy Hannie Gronkiewicz-Waltz nastąpiło 2 grudnia 2006. Kazimierz Marcinkiewicz powiedział w wywiadzie dla Gazety Wyborczej, że grudzień spędzi z rodziną, decyzję o przyszłości odkłada na styczeń.^[5]

[edytuj] Kontrowersje

Według RMF FM Marcinkiewicz zataił w swoim poselskim oświadczeniu majątkowym za 2001, że zarobił 36 000 zł doradzając Towarzystwu Emerytalnemu HMC, którego prezesem był Zbigniew Pusz, gorzowski działacz PiS. Sam Marcinkiewicz twierdzi, że niczego nie zataił i nie wpisał kwot, uznając, że do oświadczenia majątkowego wystarczy dołączyć zeznanie podatkowe.

Niektóre europejskie organizacje walczące o prawa mniejszości seksualnych, oskarżyły Marcinkiewicza o homofobię. W zachodnich środowiskach homoseksualnych źle odebrano wypowiedzi premiera, w których uznawał zachowania homoseksualne za niezgodne z naturą.^[6]

W swoim expose Kazimierz Marcinkiewicz zawarł fragment zaczerpnięty z expose premiera Belki: "Mój rząd dokona zmian w zarządzaniu majątkiem Skarbu Państwa i w polityce prywatyzacyjnej. To te sfery wymagają radykalnego uporządkowania. Tu - jak nigdzie indziej - powinny występować zasady przejrzyste, czyste i zrozumiałe." ^[7]

[edytuj] Życie prywatne

Żonaty, ma czworo dzieci: Macieja (ur. 1982), studenta informatyki, Urszulę (ur. 1983), Stanisława (ur. 1986), Piotra (ur. 1995). W 2006 roku został dziadkiem Jakuba Macieja (syna Macieja Marcinkiewicza i Joanny Cichosz).

31 lipca 2006 rozpoczął pisanie bloga politycznego, w którym zamieszcza również informacje o życiu prywatnym oraz osobiste przemyślenia. Blog ten stał się najpopularniejszym dziennikiem w portalu blogów na Onecie.

[edytuj] Zobacz też

• Rząd Kazimierza Marcinkiewicza

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Kazimierza Marcinkiewicza
• Oficjalny Blog Kazimierza Marcinkiewicza
• Krytyczny opis działalności Kazimierza Marcinkiewicza (okres od października 2005 do listopada 2006)