Kazimierz Świtalski
Z Wikipedii
| Kazimierz Świtalski 1886-1962 |
|
 |
|
| premier Polski | |
| Okres urzędowania | od 14 kwietnia 1929 do 7 grudnia 1929 |
| Partia polityczna | Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem |
| Poprzednik | Kazimierz Bartel |
| Następca | Kazimierz Bartel |
| marszałek Sejmu RP | |
| Partia polityczna | Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem |
| Okres urzędowania | od 9 grudnia 1930 do 3 października 1935 |
| Poprzednik | Ignacy Daszyński |
| Następca | Stanisław Car |
Kazimierz Świtalski (ur. 4 marca 1886 w Sanoku, zm. 28 grudnia 1962 w Warszawie), polski polityk, premier II Rzeczypospolitej.
Skończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie się również doktoryzował w 1908 roku. Już w młodości należał do organizacji niepodległościowych o charakterze socjalistycznym jak Płomień oraz Życie. Należał do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego przed pierwszą wojną światową.
Podczas wojny pełnił służbę w 1 pułku Legionów Polskich (1914-1917), a w roku 1918 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Był referentem politycznym w Adiutanturze Generalnej Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego od grudnia 1918 roku. 16 czerwca 1926 roku został mianowany zastępcą szefa Kancelarii Cywilnej Prezydenta Ignacego Mościckiego, następnie 25 października 1926 roku dyrektorem Departamentu Politycznego w Ministerstewie Spraw Wewnętrznych. Pełnił funkcję ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego w gabinecie Kazimierza Bartla od 27 czerwca 1928 do 13 kwietnia 1929 roku, a po jego dymisji, został premierem Polski (14 kwietnia - 7 grudnia 1929). Wystartował w wyborach parlamentarnych w 1930 roku z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem. Został posłem, a następnie Marszałkiem Sejmu 9 grudnia 1930 roku. 5 października 1935 roku został senatorem z nominacji Prezydenta RP i wicemarszałkiem Senatu tego samego dnia. W grudniu 1935 roku został powołany na urząd wojewody krakowskiego i jednocześnie zrzekł się mandatu senatora. Odwołany ze stanowiska w czerwcu 1936 roku po zajściach ulicznych w Krakowie.
Po drugiej wojnie światowej, w czasie której trafił do niemieckiej niewoli (przetrzymywany w Dobiegniewie (niem. Woldenberg) do stycznia 1945), został aresztowany przez władze komunistyczne i więziony do 1956 roku. Został odznaczony krzyżem Virtuti Militari.
Jego syn, 16-letni ułan Jacek, poległ w szturmie na Aleję Szucha 1 sierpnia 1944, pierwszego dnia powstania warszawskiego.
Zobacz też
Marszałkowie Sejmu II Rzeczypospolitej 1918-1939: Wojciech Trąmpczyński • Maciej Rataj • Ignacy Daszyński • Kazimierz Świtalski • Stanisław Car • Walery Sławek • Wacław Makowski
Marszałkowie Sejmu Polski Ludowej 1945-1989: Władysław Kowalski • Jan Bohdan Dembowski • Czesław Wycech • Dyzma Gałaj • Stanisław Gucwa • Roman Malinowski • Mikołaj Kozakiewicz
Marszałkowie Sejmu III Rzeczypospolitej: Wiesław Chrzanowski • Józef Oleksy • Józef Zych • Maciej Płażyński • Marek Borowski • Józef Oleksy • Włodzimierz Cimoszewicz • Marek Jurek
