Jan Olszewski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Prezes Rady Ministrów
Jan Ferdynand Olszewski

ur. 20 sierpnia 1930 w Warszawie
Partia polityczna	Porozumienie Centrum
Poprzednik	Jan Krzysztof Bielecki
Okres urzędowania	od 6 grudnia 1991 do 5 czerwca 1992
Następca	Waldemar Pawlak
Zobacz rząd tego premiera

Jan Ferdynand Olszewski (ur. 20 sierpnia 1930 r. w Warszawie) – polski polityk, adwokat, publicysta, obrońca w procesach polskich opozycjonistów z lat PRL-u, premier Polski w latach 1991-1992, sędzia Trybunału Stanu.

W czasie okupacji hitlerowskiej od 1943 roku członek konspiracyjnego harcerstwa - "Szarych Szeregów". W 1953 ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości, później w Polskiej Akademii Nauk (Zakład Nauk Prawnych). Członek zespołu redakcyjnego "Po prostu", od 1957 miał zakaz publikowania jako dziennikarz. W latach sześćdziesiątych był obrońcą w procesach politycznych m.in. Jacka Kuronia, Adama Michnika, Melchiora Wańkowicza, Janusza Szpotańskiego, Jana Nepomucena Millera i Karola Modzelewskiego.

W latach 1968-70 zawieszony w prawie wykonywania zawodu, w czasach Gierka pracował znów jako adwokat. W 1970 bierze udział jako obrońca w procesie niepodległościowej organizacji Ruch. W 1975 był jednym z założycieli Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. W 1975 wobec wpisania w konstytucji PRL zapisu o wieczystym sojuszu z ZSRR był inicjatorem i sygnatariuszem listu 59. Członek Klubu Krzywego Koła i KOR, współpracował z ROPCiO. Był inicjatorem napisania protestacyjnego listu 14, w którym czołowi polscy prawnicy oskarżali władze PRL o łamanie praw człowieka w czasie pacyfikacji ludności w czerwcu 1976. W czerwcu 1977 uczestniczył z ramienia KOR-u w ustalaniu rzeczywistych okoliczności zabójstwa Stanisława Pyjasa. W tym też roku napisał opracowanie Obywatel a służba bezpieczeństwa, które stało się instrukcją dla opozycjonistów, ściganych przez SB. W 1980 był autorem pierwszego statutu Solidarności. Członek Komitetów Doradczych przy "Solidarności" i Episkopacie. Pełnomocnik rodziny księdza Popiełuszki w procesie jego zabójców.

Uczestnik obrad "Okrągłego Stołu" (jako ekspert strony solidarnościowej ds. reformy prawa i sądów). Po objęciu przez Lecha Wałęsę urzędu prezydenta i dymisji rządu Mazowieckiego w 1990 powierzono mu misję sformowania rządu, z której jednak po krótkim czasie zrezygnował, następnie był członkiem Komitetu Doradczego przy Lechu Wałęsie (1991). Premier RP w latach 1991-1992 (zob. rząd Jana Olszewskiego). Przez pewien czas zastępca przewodniczącego Trybunału Stanu. W latach 1991-1993 i od 1997 poseł na Sejm RP. Po wystąpieniu z Porozumienia Centrum, współzałożyciel Ruchu dla Rzeczypospolitej (RdR) i jego przewodniczący. W 1995 roku uzyskał dobry wynik (4 miejsce) w wyborach prezydenckich - 6,86% poparcia- 1 225 453 głosów

Prezydent Lech Kaczyński oraz Jan Olszewski

W tym samym roku założył partię Ruch Odbudowy Polski (ROP) - bardzo popularną przez pewien czas w sondażach. W wyborach w 1997 r. poniosła ona klęskę, uzyskując zaledwie 5,55% głosów (niewiele ponad próg wyborczy), Olszewski uzyskał jednak mandat posła na Sejm. Kandydował na urząd Prezydenta w wyborach 2000 roku, wycofał się jednak przed dniem głosowania, udzielając poparcia Marianowi Krzaklewskiemu. W wyborach do Sejmu w 2001 roku wybrany w Warszawie z listy Ligi Polskich Rodzin, w 2002 roku wystąpił z klubu LPR.

Wraz z Antonim Macierewiczem przed wyborami w 2005 roku stworzył prawicową partię Ruch Patriotyczny, która w wyborach do Sejmu uzyskała 1,05% głosów. Sam Olszewski kandydował na senatora w Warszawie, uzyskując 123 tys. głosów (16,22%, 6. miejsce).

W latach 1989-1991 i 2005-2006 zastępca przewodniczącego Trybunału Stanu. Od kwietnia 2006 jest doradcą prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Jan Olszewski - życiorys, linki, foto

Premierzy Polski

Premierzy Królestwa Polskiego (1916-1918):	Jan Kucharzewski • Jan Kanty Steczkowski • Józef Świeżyński

Premier Republiki Polskiej (1918):	Ignacy Daszyński

Premierzy II Rzeczypospolitej (1918-1939):	Jędrzej Moraczewski • Ignacy Jan Paderewski • Leopold Skulski • Władysław Grabski • Wincenty Witos • Antoni Ponikowski • Artur Śliwiński • Julian Nowak • Władysław Sikorski • Aleksander Skrzyński • Kazimierz Bartel • Józef Piłsudski • Kazimierz Świtalski • Walery Sławek • Aleksander Prystor • Janusz Jędrzejewicz • Leon Kozłowski • Marian Zyndram-Kościałkowski • Felicjan Sławoj Składkowski
Premierzy Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie (1939-1990):	Władysław Sikorski • Stanisław Mikołajczyk • Tomasz Arciszewski • Tadeusz Komorowski • Tadeusz Tomaszewski • Roman Odzierzyński • Jerzy Hryniewski • Stanisław Mackiewicz • Hugon Hanke • Antoni Pająk • Aleksander Zawisza • Zygmunt Muchniewski • Alfred Urbański • Kazimierz Sabbat • Edward Szczepanik

Premierzy Wolnej Polski na Wychodźstwie (1972-1990):	Sergiusz Ursyn-Szantyr • Zenon Janasiak • Ryszard Józef Zawisza • Stanisław Zięba • Jan Zygmunt Sobolewski • Jan Libront • Jan Alfred Chanerley-Łokcikowski

Premierzy Polski Ludowej (1944-1989):	Józef Cyrankiewicz • Bolesław Bierut • Piotr Jaroszewicz • Edward Babiuch • Józef Pińkowski • Wojciech Jaruzelski • Zbigniew Messner • Mieczysław Rakowski • Czesław Kiszczak • Tadeusz Mazowiecki
Premierzy III Rzeczypospolitej (od 1989):	Tadeusz Mazowiecki • Jan Krzysztof Bielecki • Jan Olszewski • Waldemar Pawlak • Hanna Suchocka • Waldemar Pawlak • Józef Oleksy • Włodzimierz Cimoszewicz • Jerzy Buzek • Leszek Miller • Marek Belka • Kazimierz Marcinkiewicz • Jarosław Kaczyński