Léon Degrelle
Léon Joseph Marie Ignace Degrelle (Bouillon, 15 juni 1906 – Málaga (Spanje), 31 maart 1994) was een Belgisch fascistisch politicus.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Degrelle werd geboren in een typisch (katholiek) middenklassegezin als zoon van een bierbrouwer. Hij studeerde rechten in Namen en Leuven en werkte voor de kleine katholieke uitgeverij Christus Rex die onder andere het gelijknamige blad Rex, uitgaf. In 1934 richtte hij zijn eigen uitgeverij Les Editions de Rex op. Sinds 1934 streefde Degrelle naar een reorganisatie van de Katholieke Partij naar een militanter katholicisme. Teleurgesteld over het uitblijven van hervormingen en na een mislukte poging om tijdens een vergadering van de nationale partijleiders te Kortrijk leider van de Katholieke partij te worden, stapte hij begin 1935 uit deze partij.
[bewerk] Rex en het rexisme
Vervolgens richtte hij in 1936 met geestverwanten de autoritaire en naar het fascisme neigende Rex op. De naam was geïnspireerd op het blad Rex van de gelijknamige uitgeverij. Rex ageerde tegen de invloed van de grote bedrijven op de politiek, maar ook tegen het partijenstelsel en de corruptie. Hij dweepte openlijk met het fascisme in Italië en beschouwde Mussolini als zijn grote voorbeeld.
Aanvankelijk was Rex zeer populair onder Waalse katholieke studenten. Nog in 1936 kwam Rex onder de - later door het Vlaams Blok overgenomen - slogan Groote Kuisch op bij de verkiezingen en behaalde 21 kamerzetels en 12 Senaatszetels bij de verkiezingen. In Vlaanderen kwam Rex op onder de naam Rex-Vlaanderen en behaalde 72.000 stemmen (7%). Door die score gaf Degrelle aan Rex een federale structuur.
De door Degrelle uitgelokte tussentijdse verkiezingen van 1937 liepen uit op een nederlaag. Alle andere partijen -op het VNV na- schoven Paul Van Zeeland naar voor als kandidaat. Deze verwierf 76% der stemmen, Degrelle zelf slechts 19%. In 1939 behaalde Rex nog maar vier zetels in de Kamer der Volksvertegenwoordigers en 1 zetel in de Senaat. Als politieke macht was Rex toen definitief verslagen.
Rex-Vlaanderen ging op 15 oktober 1940 op in de Eenheidsbeweging-VNV.
[bewerk] Collaboratie
Van 29 april tot 3 mei 1933 bezocht Degrelle Berlijn, enkele maanden na de machtsovername door Hitler. Op 27 juli 1936 bezocht hij Benito Mussolini. Tussen augustus 1936 en mei 1937 ontving REX een maandelijkse toelage van 250.000 lire. Op 26 september 1936 ontmoette Léon Degrelle Adolf Hitler in persoon en ontving hij 100.000 rijksmarken.
Na de Duitse inval van 10 mei 1940 besloot de Belgische regering om de als staatsgevaarlijk beschouwde Degrelle te deporteren naar Frankrijk. Op 18 juli kwam hij vrij en op 30 juli 1940 keerde hij naar België terug. Op 25 augustus 1940 verscheen met toestemming van de Duitse bezetter zijn dagblad Le Pays Réel opnieuw.
Het Militaire Bestuur te België wou dat Degrelle enkel in Wallonië actief bleef en behield Brussel en Vlaanderen voor het VNV (later opzij geschoven voor DeVlag).
Op 5 januari 1941 beklemtoonde Degrelle op een bijeenkomst "de ideologische gemeenschap van het Rexisme en het nationaal-socialisme", en verheerlijkte hij Adolf Hitler als "de meest buitengewone man van onze tijd...dit genie... Heil Hitler!". Hierdoor besloot de Belgische regering in ballingschap om na de oorlog lidmaatschap van Rex strafbaar te stellen met ingang van januari 1941. In juli 1941 wees de Führer het verzoek van Degrelle om hem dienst te laten nemen bij de Waffen-SS of het Duitse leger af.
Na de Duitse inval in de Sovjet-Unie (operatie Barbarossa) keerde de wind echter voor het Derde Rijk en kreeg Degrelle de toestemming om het Légion Wallonie op te richten, dat als onderdeel van de Duitse Wehrmacht aan het Oostfront streed. Op 8 augustus 1941 vertrok Degrelle zelf als gewone soldaat naar het Oostfront. Degrelle werd gepromoveerd tot luitenant en onderscheiden met het IJzeren Kruis.
Vanaf 17 januari 1943 lag volgens Degrelle de toekomst van Wallonië in het Groot-Germaanse Rijk. Hiermee steeg hij in achting bij Adolf Hitler die zou hebben gezegd: "als ik een zoon zou hebben, zou ik willen dat hij op Degrelle leek."
Per 1 juni 1943 werd het Waals Legioen onder de Waffen-SS geplaatst. Op 30 januari 1944 wordt Degrelle tot SS-Hauptsturmführer benoemd. Zijn broer, Edouard Degrelle, werd op 10 juli 1944 tijdens een bezoek aan een drogisterij door het verzet vermoord, in het bijzijn van zijn kinderen.
In 1944 raakt Degrelle zwaar gewond aan het Oostfront bij Tserkassy.
Tijdens het Ardennenoffensief streed het Waalse Legioen mee met de Duitsers tegen de geallieerden. Op 9 januari 1945 trokken de Duitse troepen zich terug uit België en op 30 maart 1945 werd Rex als politieke beweging officieel ontbonden.
[bewerk] Na de Tweede Wereldoorlog
In december 1944 wist Degrelle - die besefte dat de oorlog verloren was - naar het Spanje van dictator Franco te vluchten waar hij gedurende een halve eeuw gastvrijheid genoot. De Belgische regering veroordeelde hem bij verstek ter dood. In 1964 werd het recht tot uitvoering van de doodstraf met tien jaar verlengd. Ondanks deze maatregelen gaan er geruchten dat Degrelle het waagde België met grote regelmaat te bezoeken.
In 1979 schreef hij een brief naar de paus waarin hij de Holocaust als een joods verzinsel omschreef. Voor die uitspraak werd hij in 1986 gerechtelijk vervolgd door een Joodse vrouw die haar familie had verloren in de oorlog.
Op 11 juli 1992 had Léon Degrelle een onderhoud met Koen Dillen, huidig Euro-parlementariër voor het Vlaams Belang, aan wie hij een gesigneerde foto van zichzelf met Adolf Hitler gaf. Philip Dewinter bezit eveneens een door Degrelle gesigneerde foto.
[bewerk] Zie ook
- Rex (partij)
- Paul de Mont
- VNV
- DeVlag
