Kamer van Volksvertegenwoordigers
De Kamer van Volksvertegenwoordigers of kortweg de De Kamer, is een van de twee huizen van het Belgische Federaal Parlement. De Kamer telt 150 leden die rechtstreeks verkozen bij algemeen stemrechten. De leeftijdsgrens voor verkiesbaarheid is 21 jaar.
De Kamer wordt rechtstreeks gekozen voor vier jaar door alle meerderjarige Belgen, in België geldt opkomstplicht. Om een representatieve verdeling te verkrijgen, wordt het halfrond gevuld door kandidaten uit 11 verschillende kieskringen. Op Vlaams-Brabant na, lopen de grenzen van de kieskringen gelijk met die van de provincies. Enkel Brussel-Halle-Vilvoorde en Leuven zijn aparte kieskringen.
Momenteel is Herman De Croo voorzitter van de kamer. Hij leidt de plenaire vergaderingen, die elke donderdag plaats hebben.
Inhoud |
[bewerk] Bevoegdheden
Een regeringsmeerderheid vormen. De regering moet bij haar aantreden het uitdrukkelijk vertrouwen krijgen van de meerderheid van de kamerleden. Dit wil zeggen minimaal 76 kamerleden. (Art.101 G.W.)
Het regeringsbeleid controleren. Aan de hand van interpellaties controleert de Kamer de federale regering. Een interpellatie kan afgesloten worden met een stemming over een motie van vertrouwen/wantrouwen.
De staatsfinanciën controleren. De Kamer is bevoegd voor de financiën van de federale Staat. De Kamer alleen keurt de begrotingen goed en stel de eindrekening vast. Het Rekenhof staat de Kamer bij in de controle van de staatsuitgaven. De leden van het Rekenhof worden door de Kamer benoemd.
Wetten maken. De Kamer is samen met de Senaat bevoegd voor de Grondwet, de wetten betreffende de staatsinrichting, de goedkeuring van de internationale verdragen enzovoort. De Kamer is voor de overige wetgeving bevoegd, maar de Senaat kan binnen bepaalde termijnen wijzigingen voorstellen aan teksten die de Kamer aangenomen heeft of op eigen initiatief wetsontwerpen aan de Kamer voorleggen. De Kamer heeft in deze gevallen hoe dan ook het laatste woord. De Raad van State staat de Kamer bij inzake wetgeving.
Verder staat de Kamer in voor het verlenen van naturalisaties, vaststellen van de getalsterkte van het leger, benoeming van parlementaire ombudsmannen en het onderzoek van hun activiteitenverslag.
De Kamer en Senaat zijn beide bevoegd voor onderzoek naar geloofsbrieven van hun leden, verwijzing naar en dagvaarding voor een hof of rechtbank van hun leden of aanhouden ervan, vaststelling en wijziging van hun reglement, vaststelling van hun dotatie, onderzoek van bij elke kamer ingediende petities en beide hebben ook vragenrecht. Dit wil zeggen dat men schriftelijke en mondelinge vragen aan ministers kan stellen.
Kamer en Senaat zijn beurtelings bevoegd voor benoeming van kandidaten rechters voor het Arbitragehof en voor kandidaten staatsraden voor de Raad van State.
[bewerk] Geschiedenis
