Antoine Henri Becquerel

Antoine Henri Becquerel (Parijs, 15 december 1852 – Le Croisic, 25 augustus 1908) was een Frans natuurkundige.

Henri Becquerel werd geboren in Parijs in een familie die zich helemaal gewijd had aan het wetenschappelijk onderzoek. In 1896 ontdekte hij bij toeval radioactiviteit. In 1903 kreeg hij de Nobelprijs voor de natuurkunde met Pierre en Marie Curie "in recognition of the extraordinary services he has rendered by his discovery of spontaneous radioactivity".

Becquerel stierf op 55-jarige leeftijd in Le Croisic, Frankrijk.

[bewerk] Zijn hypothese

Becquerel geloofde dat de mogelijkheid bestond dat Wilhelm Röntgen's "X-stralen" de verklaring voor het verschijnsel fluorescentie was, het verschijnsel dat stoffen nagloeien nadat ze aan zonlicht zijn blootgesteld. Als zijn hypothese zou kloppen zou dat betekenen dat de stralen ook sporen nalieten op een fotografische plaat.

De fotografische plaat van Becquerel waarop het effect van blootstelling aan straling zichtbaar werd.

[bewerk] Het experiment van Becquerel

Becquerels' hypothese zorgde ervoor dat hij een baanbrekend experiment zou uitvoeren. Becquerel plaatste een kristal uraniumzout, een stof waarvan Becquerel dacht dat die fluorescerend was. Na blootstelling aan zonlicht kwamen al sporen op de fotografische plaat. Zijn echte ontdekking deed Becquerel pas nadat hij zijn proefopstelling al had opgeruimd en opgeborgen; de sporen waren nog steeds zichtbaar op de plaat. Na verder onderzoek door Marie Curie en Pierre Curie werd dit verschijnsel radioactiviteit genoemd.