John Rayleigh
John William Strutt Rayleigh (Langford Grove (Meldon), 12 november 1842 - Terlins Place bij Witham, 30 juni 1919) was een Brits natuurkundige en Nobelprijswinnaar.
Hij studeerde wiskunde, fysica en chemie aan de universiteit van Cambridge. In 1879 volgde hij Maxwell op als professor aan het Cavendish Laboratory aldaar. In 1887 werd Rayleigh directeur van het Davy-Faraday Research Laboratory van de Royal Institution te Londen en in 1905 president van de Royal Society. In 1904 ontving hij de Nobelprijs. Rayleigh werd in de Westminster Abdij te Londen bijgezet.
Met zijn boek Theory of Sound (1877-1878) heeft hij een van de basiswerken voor de akoestiek geschreven.
In 1890 slaagde hij erin een grootte orde voor de diameter van een molecule te bepalen (10-10 m).
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe links
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Natuurkunde (1901-1925) |
|
1901: Röntgen | 1902: Lorentz, Zeeman | 1903: Becquerel, P.Curie, M.Curie | 1904: Rayleigh | 1905: Lenard | 1906: Thomson | 1907: Michelson | 1908: Lippmann | 1909: Marconi, Braun | 1910: van der Waals | 1911: Wien | 1912: Dalén | 1913: Kamerlingh Onnes | 1914: von Laue | 1915: W.L.Bragg, W.H.Bragg | 1917: Barkla | 1918: Planck | 1919: Stark | 1920: Guillaume | 1921: Einstein | 1922: N.Bohr | 1923: Millikan | 1924: Siegbahn | 1925: Franck, Hertz |
