President's Conference Committee-Car
De President's Conference Committee-Car, afgekort PCC-car, PCC-tram (in het Nederlands) of gewoon PCC, is een van oorsprong Amerikaans trammodel.
In 1929 hielden de directeuren van Amerikaanse trambedrijven een conferentie over de toekomst van de tram. Er werd besloten een moderne standaardtram te laten te bouwen om de strijd tegen de oprukkende auto en bus aan te kunnen. De trams zijn in vele Amerikaanse steden gaan rijden, onder andere in Baltimore, Kansas City, Los Angeles, Philadelphia, Pittsburgh en San Francisco.
Zie: Lijst van leden van de Electric Railway Presidents' Conference Committee.
Inhoud |
[bewerk] Europa
De Belgische rollend materieel-fabrikant La Brugeoise et Nivelles (BN) in Brugge, nu onderdeel van Bombardier Transportation, bouwde samen met ACEC (Ateliers de Constructions Electriques de Charleroi) na de Tweede Wereldoorlog PCC's voor de Europese markt. Voor Den Haag heeft men PCC's gebouwd met de Amerikaanse PCC-neus. Voor de andere steden heeft BN de PCC een zelf ontworpen neus gegeven. De PCC is dan ook vooral aan techniek te herkennen, zoals de draaistellen, elektrische installatie en de voetbediening.
De Tsjechische fabrikant Tatra in Praag bouwde vanaf 1948 een van de PCC-car afgeleid tramtype, de Tatra-tram, voor vele trambedrijven in Oost-Europa.
[bewerk] PCC's in Europa
De enige PCC die ooit in West Duitsland dienst deed was #3060 die oorspronkelijk voor Brussel was gebouwd. Februari 1952 werd zij op de Hamburgse tramlijn 8 in dienst gesteld; 's nachts deed zij vaak dienst op lijn 3. In november 1957 werd de wagen naar Kopenhagen overgebracht en deed daar enkele weken op lijn 7 dienst. Ook daar wilde men de wagen weer kwijt en uiteindelijk kwam zij in 1958 alsnog in Brussel. Daar werd zij 7000 genummerd en deed tot 1994 dienst. Deze PCC is nu weer in Duitsland, in een trammuseum.
- Frankrijk
- Marseille (1969-2004)
- Saint-Étienne (1958-1998)
- Spanje
- Barcelona bij: Tranvias De Barcelona (1961-1971)
- Madrid bij: Empresa Mixta de Transporters Urbanos (1942-1972)
- Servië
- Belgrado (1952-...)
- Bosnië
- Sarajevo (1960-...)
- Zweden
[bewerk] PCC's in Canada
PCC’s hebben Canada in de volgende steden dienst gedaan:
- Montréal (Montreal Tramways Co. – MTC)
- Toronto (Toronto Transportation Commission – TTC)
- Vancouver (British Columbia Electric Railway Co. – BCER)
[bewerk] PCC's in Midden en Zuid-Amerika
PCC’s hebben in Midden en Zuid-Amerika in de volgende steden dienst gedaan:
- Mexico (Mexico Tramways Co.) (Na 1945: Servicio de Transportes Electricos del Distrito Federal – STE). De meeste tweedehands gekocht van Minneapolis, Detroit en Kansas City.
- Buenos Aires (Ferrocaril Naçional General Urquiza de BA). Tweedehands gekocht van Pacific Electric (Los Angeles).
[bewerk] PCC's in de Verenigde Staten
PCC’s hebben in de Verenigde Staten in de volgende steden dienst gedaan of doen er nog dienst:
- Baltimore (Baltimore Transit Co.)
- Birmingham, Al. (Birmingham Electric Company)
- Boston (Boston Elevated Railway) (Na 1947: Metropolitan Transit Authority – MTA) (Na 1964: Massachusetts Bay Transportation Authority – MBTA)
- Brooklyn (Brooklyn & Queens Transit)
Zie artikel: de PCC-car in Brooklyn voor meer informatie
- Chicago (Chicago Surface Lines – CSL) (Na 1947: Chicago Transit Authority – CTA)
- Cincinnati (Cincinnati Street Railway Co. – CSR)
- Cleveland (Cleveland Transit System) – & Shaker Heights Rapid Transit (SHRT)
- Dallas (Dallas Railway & Terminal Company – DR&T)
- Detroit (Detroit Department of Street Railways – DSR)
- El Paso (El Paso City Lines)
- Johnstown (Johnstown Traction Co. – JTC)
- Kansas City (Kansas City Public Service Co. – KCPS)
- Los Angeles (Los Angeles Railway Co. – LARy) (Na 1945: Los Angeles Transit Lines) (Na 1958: Metropolitan Coach Lines) – & Pacific Electric Railway Co.
- Minneapolis – St. Paul (Twin City Rapid Transit Company – TCRT)
- Newark (Public Service Railway Co.) (Later: Public Service Co. of New Jersey)
- Philadelphia (Philadelphia Rapid Transit Co. – PRT) (Na 1940: Philadelphia Transportation Co. – PTC) (Na 1968: SEPTA) – & Philadelphia Suburban Transportation Co. (PSTCo.), zogenaamde Red Arrow Lines
- Pittsburgh (PRC – Pittsburgh Railways Co.) (Na 1964: Port Authority of Allegheny County)
- St. Louis (St. Louis Public Service Co. – SLPS) – & Illinois Terminal Railroad System
- San Diego (San Diego Electric Railway – SDERy)
- San Francisco (MUNI)
- Washington, DC. (Capital Transit Co. – CTC)
De keer dat er na de stad nog een bedrijf is toegevoegd, houdt in dat er in diezelfde stad nog een trambedrijf was dat PCC’s in dienst had.
[bewerk] PCC's in overige landen
Een PCC heeft in de volgende landen dienst gedaan:
- Japan
- Tokyo (Naniwa Koki Co. PCC No. 5501)
- Australië
- Melbourne (PCC-class No. 980)
- Egypte
- Caïro (Tweedehands wagens uit Los Angeles)
[bewerk] PCC-projecten die nooit werden uitgevoerd
Naast een aantal geannuleerde opdrachten (o.a. Baltimore) zijn er ook een aantal projecten te melden warbij de aanschaf (of tweedehands aanschaf) van PCC’s niet doorging.
- 1954, mogelijke opdrachtgever: New Orleans Public Service Inc., betreft: Pullman-Standard PCC (ex-Dallas, serie 1020-1044)
De Dallas Railway & Terminal Company (DR&T) bood haar 25 tweerichtings-PCC’s in juli 1954 te koop aan op het moment dat zij slechts negen jaar oud waren.
De New Orleans Public Service Inc. overwoog deze wagens te kopen om enkele oudere wagens te kunnen afvoeren en ze in te zitten op de Canal en St.Charles tramlijnen. Omdat de wagens in de ogen van New Orleans toch te onpraktisch waren werd het aanbod afgewezen.
- ca.1960, mogelijke opdrachtgever: Wiener Stadtwerke Verkehrsbetriebe. Betreft: St.Louis Car Co. PCC’s (ex-Washington D.C. Transit PCC’s, Z2 class).
Midden jaren 1950 had het trambedrijf in Wenen behoefte aan veel nieuwe trams om oude wagens te kunnen afvoeren. Deze hadden door de Tweede Wereldoorlog enorm geleden. Ondanks dat het Weense vervoersbedrijf tussen 1954 en 1959 60 grote motorwagens en bijpassende aanhangwagens kocht, vele oudere trams herbouwde en in 1957 de eerste gelede tram aanschafte, bleef de vraag naar nieuw materiaal enorm.
In 1949 kocht het vervoersbedrijf 42 tweedehands wagens van de New York's Third Avenue Transit System (TARS) (Type Z, serie 4201-4242). Het probleem werd nog vergroot toen besloten werd dat trams, die niet met railremmen waren uitgerust, vanaf 1961 niet meer op de openbare weg zouden worden toegelaten.
In 1955 bezocht een delegatie uit Wenen de Verenigde Staten met als doel te bestuderen of de aanschaf van tweedehands PCC’s mogelijk zou zijn. De bedoeling was onderdelen te kopen en die te gebruiken in combinatie met een nieuw te bouwen carrosserie.
De PCC’s in Washington D.C. waren de meest voor de hand liggende keus omdat zij niet zo lang waren. Een probleem zou wel zijn dat zij 2,5 meter breed waren in plaats van de gebruikelijke 2,2 meter in Wenen. De ex-TARS wagens waren al 2,5 meter en werden daarom alleen ingezet op de lijnen in Wenen Floridsdorf. Dit zou dan ook met de PCC’s gebeuren (bijvoorbeeld op de lijnen 231, 331, 25 en 26).
Een andere afwijking ten opzichte van de Weense gewoontes was dat bij de PCC voorin zou moeten worden ingestapt en in het midden uitgestapt. Dit was men in Wenen niet gewend maar de honger naar nieuwer materiaal was toentertijd groter dan het vasthouden aan deze gewoontes en men beoogde 100 PCC’s te kopen.
Aan het eind van de jaren 1950 kreeg het vervoersbedrijf van de Weense Gemeenteraad toestemming 200 draaistellen, remmen, motoren en elektrische installaties te kopen zodat daar in Oostenrijk nieuwe carrosserieën op konden worden gebouwd. Het overnemen van compleet tweedehands materiaal werd daarbij niet toegestaan.
Deze wagens hadden in Wenen al de bijnaam "Halbamerikaners" gekregen en zouden vanaf 1961 gebouwd moeten worden. In november 1960 bezocht de delegatie Washington weer om verdere details uit te werken en de deal voor te bereiden. Tevens werden de wagens die te koop stonden geïnspecteerd.
Uiteindelijk ging de koop niet door omdat het bestuur van het vervoersbedrijf toch voor nieuwe gelede trams van de Duitse Düwag fabriek koos.
- 1968/9, mogelijke opdrachtgever: Tranvias de Barcelona, betreft: Russische PCC’s uit de LM-68 serie.
In 1967 werd een Russische delegatie uitgenodigd voor een UITP Congres in Barcelona. Deze delegatie bestond uit bestuursleden van het vervoersbedrijf in Leningrad (Sint Petersbrug). Op dat moment had het vervoersbedrijf in Barcelona al besloten de tramexploitatie in de stad te beëindigen.
In januari 1961 had Barcelona 20 tweedehands PCC’s uit Washington D.C. gekocht en kocht er daarna nog 81. Ze werden door MACOSA herbouwd, opgeknapt en geschikt gemaakt voor het tramsysteem in Barcelona. Er werden in het midden van de jaren 1960 nog pogingen ondernomen het trambedrijf verder te moderniseren maar dit lukte, ook vanwege het ontbreken van voldoende financiën, niet. Tegelijkertijd werd het grote tramnet langzamerhand opgeheven.
Toch werd, onofficieel en informeel, rond het congres tussen de bestuurders van het trambedrijf van Barcelona en Leningrad gesproken over ideeën om goedkoop het trambedrijf te moderniseren. De hoogste baas van het Leningradse bedrijf (Popov) zag wel mogelijkheden goedkoop trams te kunnen leveren en opperde enkele mogelijkheden.
Maanden na het congres kreeg Barcelona een offerte voor de levering van trams voor een waarde van 800.000 Peseta’s per stuk, inclusief één jaar garantie. Ter vergelijking: MACOSA offreerde op hetzelfde moment nieuwe trams voor 3.450.000 Peseta’s per stuk.
Barcelona mocht van hogerhand niet op de offerte reageren omdat officieel al besloten was het trambedrijf op te heffen. Politiek boterde het ook al niet tussen het Franco-regime en Rusland.
- 1939, opdrachtgever: East Bay Street Railways, betreft: St.Louis Car Co. PCC’s serie 1000-1019.
De president van de Key System Transit Company, Alfred J. Lundberg, was lid van het ontwikkelingspanel van de President's Conference Committee. In 1937 betaalde hij royalty’s vooruit op de aanschaf van 180 PCC cars voor het zusterbedrijf ‘the Railway Equipment & Realty Co.’. De PCC’s waren bestemd voor de zwaardere tramlijnen in tussen Oakland en Berkeley bij San Francisco, Californië. In de boeken van St.Louis Car Co. is een opdracht vacant (#1613) die bestemd was voor Key System. In maart 1939 annuleerde de ‘the Railway Equipment & Realty Co.’ deze opdracht ter waarde van ongeveer $ 280,000.
