Perzisch

Perzisch (فارسی), (lokale namen: Fârsi, Pârsi en Dari), in zijn huidige vorm is vanaf 900 de cultuurtaal van grote delen van West-Azië en tegenwoordig vooral van Iran (Perzië), Afghanistan en Tadzjikistan. Miljoenen mensen in Oezbekistan spreken ook Perzisch. Perzisch wordt in Afghanistan officieel Dari genoemd en in Centraal-Azië Tadzjiki.

De geschiedenis van het Perzisch in zijn oude vormen gaat terug tot meer dan 2500 jaar. De taal in zijn vroegste vorm word tegenwoordig met de naam Oud-Perzisch aangeduid.

Hoewel het een Indo-Europese taal is, wordt het geschreven met het Perso-Arabische schrift, een op Arabisch gebaseerd schrift waaraan vier letters zijn toegevoegd. Een ch (chee) (een 'h' met drie puntjes eronder (چ)), een g (ke) (een k met een extra streep erboven (گ)), j (zje) (een r met drie puntjes erboven (ژ)) en een p (pee; een b met drie puntjes eronder in plaats van één (پ)).

De taal kent al vanaf de Middeleeuwen een zeer rijke literatuur, met dichters als Firdousi (Ferdowsi). Het Perzisch genoot lange tijd een belangrijke status als cultuur- en diplomatentaal in West-Azië en het Indische subcontinent. Het inheemse Perzische woord voor het noemen van deze taal is "Fârsi" en meer plechtig "Pârsi".

Indo-Europese talen > Satem-talen > Indo-Iraanse talen >
Indische talen:	Iraanse talen:

Zie de Perzische editie van Wikipedia