Oostenrijkse Successieoorlog
 |
|
| Silezische Oorlogen | |
|---|---|
|
|
De Oostenrijkse Successieoorlog werd tussen 1740 en 1748 uitgevochten om de Oostenrijkse troon.
Toen Maria Theresia van Oostenrijk haar vader Karel VI opvolgde in 1740 in overeenstemming met de Pragmatieke Sanctie, werd zij als vrouw als zwak ervaren, en andere vorsten, de latere keizer Karel VII, Filips V van Spanje en August III van Polen meenden recht te hebben op de troon.
In deze onrustige dynastieke besluiteloosheid braken de vijandelijkheden uit met de invasie van Silezië door koning Frederik de Grote in 1740; Oostenrijk werd verslagen en tekende in 1742 de vrede, waarbij Silezië werd toegewezen aan Pruisen (einde van de Eerste Silezische Oorlog). In 1745 probeerde Oostenrijk Silezië terug te veroveren, maar ook dit keer werd zij verslagen en behield Pruisen haar verovering (einde van de Tweede Silezische Oorlog).
Na 1741 waren bijna alle Europese mogendheden betrokken in het conflict, maar het langst werd gevochten over Silezië door Pruisen en Oostenrijk. De eeuwige bondgenoten van Frankrijk en Pruisen waren respectievelijk Spanje en Beieren. De oorlog werd voornamelijk uitgevochten in de Lage Landen. Oostenrijk werd gesteund door het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Provincies, de traditionele vijanden van Frankrijk. Sardinië en Saksen waren de belangrijkste tijdelijke bondgenoten van Oostenrijk.
Intussen begon Frankrijk een veroveringsoorlog in de Oostenrijkse Nederlanden, waarbij de Fransen succesvol streden tegen de aanwezige Nederlandse, Britse en Oostenrijkse troepen. Groot-Brittannië greep de oorlog ook aan om tegen Frankrijk een koloniale oorlog te beginnen in India en Noord-Amerika. Frankrijk op haar beurt probeerde Groot-Brittannië buitenspel te zetten door de Schotse opstand van de Jacobieten in 1745, onder leiding van de troonpretendent Charles Edward Stuart, te steunen. In het oosten begon Rusland aan haar verdere opmars richting Europa, ten koste van het zwakke Polen.
In 1748 eindigde de Erfopvolgingsoorlog met de Vrede van Aken. De belangrijkste uitkomst hiervan was dat Pruisen Silezië behield en dat de Republiek ophield een belangrijke macht te zijn in Europa. Ruslands invloed in Europa nam toe. Groot-Brittannië kon zijn veroveringen in Noord-Amerika niet behouden.
Belangrijkste veldslagen:
- Slag bij Mollwitz (1740)
- Slag bij Fontenoy (1745)
- Slag bij Hohenfriedberg (1745)
- Slag bij Culloden Moor (1746)
- Slag bij Lafelt (1747)
- Verovering van Bergen op Zoom (1747)
