Nieuw-Vlaamse Alliantie
| N-VA | |
|---|---|
 |
|
| partijvoorzitter | Bart De Wever |
| fractieleider Vlaams Parlement | Kris Van Dijck |
| fractieleider Senaat | - |
| fractieleider Kamer | Patrick De Groote |
| Voormalige namen | Volksunie |
| Politieke ideologie | Vlaams-nationalistisch, conservatief en pacifistisch |
| Europese fractie | EVP |
| Jongerenorganisatie | Jong N-VA |
| Website | www.n-va.be |
Nieuw-Vlaamse Alliantie, afgekort als N-VA, is een Vlaamse politieke partij.
In 2001 ontstond er onenigheid in de Volksunie over het al dan niet goedkeuren van het Lambermont-akkoord over de verdere staatshervorming. De partij werd ontbonden, en na een referendum werd beslist dat de groep "Vlaams-Nationaal" de erfgenaam van de Volksunie werd. Omdat net geen 50% van de leden zich achter de groep Vlaams-Nationaal schaarden, mocht ze de naam Volksunie niet behouden. Uit deze groep ontstond in de herfst van 2001 de Nieuw-Vlaamse Alliantie.
Inhoud |
[bewerk] Programma
Het grote kernpunt van de partij is het streven naar een onafhankelijke staat Vlaanderen binnen Europa. Zoals Bart de Wever het plastisch uitdrukt: "Als twee mensen naar de dokter gaan met verschillende ziektes (lees: Vlaanderen en Wallonië) kan de dokter hen zelden beter maken als hij beiden hetzelfde medicijn moet meegeven". Dat deze partij die onafhankelijkheid enkel via politieke wegen nastreeft, heeft men benadrukt door in het programma te schrijven dat vrede een prioriteit is. Een ander streefdoel, is een partij worden die geen standpunten inneemt omdat deze toevallig meer stemmen leveren, maar ook moeilijkere standpunten die samengaan met hun politieke mening. Op economisch vlak willen ze de belastingen, volgens de theorie van de Laffer-curve brengen naar een optimum, eventueel via een vervlakking van het belastingsstelsel en gaat men meer naar een ethisch gecorrigeerde aanbodeconomie. Vooral de belasting op arbeid moet volgens het N-VA-programma drastisch verlaagd worden, omdat deze in België een van de hoogste is van de westerse democratieën. Onder andere door deze hoge belasting dreigen bedrijven als Ford-Genk en BASF-Antwerpen uit te wijken naar het buitenland.
Voorts is de N-VA niet voor directe democratie maar geloven in een verbeterde, het Vlaamse volk vertegenwoordigend stelsel, met een sterke parlementaire inmenging. In het algemeen kun je de N-VA centrum-rechts beschouwen, maar velen binnen N-VA zullen zich eerder centrum noemen, maar algemeen is de onderstroom en ligt het programma bij een sociaal-rechtse stroom. Men kan de partij ook linken aan het Paleoconservatisme, en het Compassionate Conservatism, waar eigen responsabiliteit enorm belangrijk is in de gedachtevorming eigen verantwoordelijkheid, met respect voor de gemeenschap, voor het milieu; men kan de partij ook wel een liberaal-conservatieve aard aanmeten.
[bewerk] Verkiezingen
[bewerk] Kiesdrempel
Onder leiding van Geert Bourgeois ging de partij in 2003 voor de eerste maal naar de verkiezingen, maar ze slaagden er enkel in West-Vlaanderen in om de gloednieuwe kiesdrempel van 5% te halen. De partij behield dus enkel Geert Bourgeois als parlementslid, en was niet meer vertegenwoordigd in de Senaat. Ook bij de Vlaamse parlementsverkiezingen in juni 2004 was er een kiesdrempel van 5%. Deze moesten ze halen om niet uit het Vlaamse parlement te verdwijnen.
De partij haalde in de verkiezingen van 2003 in totaal wel meer stemmen dan een aantal Franstalige partijen, die toch vertegenwoordigd zijn in de Kamer en de Senaat.
[bewerk] Vlaams Kartel
In de zomer van 2003 waren er gesprekken aan de gang met de CD&V over de vorming van een kartel, maar niet iedereen binnen de N-VA was daar even gelukkig mee. Op 2 september 2003 van hetzelfde jaar werd dan ook bekend dat de gesprekken afgesprongen waren, omdat de CD&V niet tegemoet kwam aan de eis van de N-VA om bij een regeringsvorming vijf resoluties over de aandachtspunten bij een staatshervorming te respecteren. Na het afspringen van de onderhandelingen zag het er dus naar uit dat de N-VA alleen naar de verkiezingen zou trekken.
Op 14 februari 2004 ging de CD&V dan toch het engagement aan, en samen met de slechte peilingen voor de N-VA was dit voldoende om een kartel tot stand te brengen. Onder de kartelnaam CD&V/N-VA namen ze vervolgens deel aan de Vlaamse parlementsverkiezingen van 2004. Het kartel werd de grootste politieke formatie in Vlaanderen met iets meer dan 1 miljoen stemmen, of 26%.
Het kartel werd op 30 november 2006 stopgezet na de komst van Jean-Marie Dedecker en Boudewijn Bouckaert naar de N-VA. CD&V kon zich niet verzoenen met deze beslissing, mede doordat Jan Renders van het ACW, die traditioneel een grote invloed heeft op de partij, de komst van Dedecker streng veroordeelde. [1] N-VA besliste daarop om alleen naar de federale verkiezingen van 2007 te trekken, met Dedecker als kandidaat. De recente gunstige peilingen die aantonen dat N-VA ook zonder kartel de kiesdrempel zou halen, zou daarin een rol gespeeld hebben.
Uit onvrede met de komst van Dedekcer en de vrees dat de N-VA zou verrechtsen, maakte ex-Volksunie-Europarlementariër en N-VA-lid Jaak Vandemeulebroucke bekend uit de partij te stappen. Vandemeulebroucke was al enkele jaren niet meer politiek actief. Hij trok dat besluit weer in toen Dedecker de partij uitgestapt was.[2]
Op 9 december 2006 besliste de partijraad van de N-VA echter niet als onafhankelijke partij met Dececker naar de verkiezingen te gaan en het kartel met CD&V te herstellen. De beslissing werd genomen met een meerderheid van 62 van de 103 stemmen, met 10 onthoudingen. Dedecker stapte daarop uit de N-VA.[3] Omdat zij liever zelfstandig met de N-VA naar de kiezers wil stappen en het kartel met de CD&V hersteld zal worden, trad Frieda Brepoels af als ondervoorzitter van de partij.
[bewerk] Vooraanstaande leden
[bewerk] Partijleiding
- Bart De Wever: algemeen voorzitter (sinds 23 oktober 2004)
- Louis Ide: ondervoorzitter
- Mark Demesmaeker: algemeen secretaris
- Johan De Turck: algemeen penningmeester
- Sebastian Luyten: voorzitter Jong N-VA
- Jan Hofkens: voorzitter partijraad
[bewerk] Leden in het Vlaams Parlement
[bewerk] Leden in de Kamer van Volksvertegenwoordigers
[bewerk] Leden in het Europees Parlement
[bewerk] Regeringsleden
- Geert Bourgeois: Minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media, Toerisme en Ontwikkelingssamenwerking in de Vlaamse regering Leterme I (2004 - )
[bewerk] Zie ook
- Jong N-VA, de jongerenafdeling van de N-VA
[bewerk] Externe link
| Bron(nen): |
|
| Vertegenwoordigd in het federaal of een regionaal parlement: | |
| Nederlandstalig: CD&V | Groen! | N-VA | SP.a | Spirit | Vlaams Belang | VLD | Vivant | VLOTT | |
| Franstalig: CDF | cdH | Ecolo | FN | FDF | MR | PS | UF | |
| Duitstalig: CSP | Ecolo | PJU-PDB | PFF | SP | Vivant | |
| Voor partijen die niet in het parlement vertegenwoordigd zijn, provinciale partijen, lokale partijen en opgeheven partijen, zie de artikels Lijst van Vlaamse politieke partijen en Lijst van Franstalige politieke partijen in België. | |
