Laffer-curve
N.B.: Deze grafiek is niet op schaal; t* kan theoretisch gezien zich overal bevinden, niet noodzakelijk in de nabijheid van 50% zoals hier wordt weergegeven.
De Laffer-curve geeft het verband weer tussen de belastingtarieven en de belastingontvangsten. De curve is genoemd naar de econoom Arthur Laffer.
De overheid kan de belastinginkomsten maximaliseren door het belastingtarief te bepalen bij de piek van deze kromme. Bij een verder stijgend belastingtarief zal de opbrengst verminderen. Er zijn twee extremen in deze grafiek zijnde 0% en 100% belastingtarief. Bij 0% ontvangt de overheid niets en dit is ook het geval bij 100% daar er niemand nog intentie zou hebben om te gaan werken tenzij illegaal en dan zou de overheid 100% ontvangen van niets. Ergens tussen 0% en 100% is er een tarief (percentage) waarbij de ontvangsten maximaal zijn voor de overheid. Voor dit percent doet een stijging van het tarief de ontvangsten stijgen, na dit percent doet een daling van het tarief de ontvangsten stijgen.
Het punt waarop de kromme zijn maximum bereikt varieert van de ene economie tegenover de andere en is tevens onderworpen aan veel theoretische speculatie. Een andere controversiële kwestie is dat in de eerste instantie de overheid zou moeten proberen om zijn opbrengst te maximaliseren. Dergelijk debat over de kromme van Laffer neigt het punt te worden gecentreerd waarop de openbare goederen en diensten gemaximaliseerd zijn in tegenstelling tot het punt bij welke de totale goederen en diensten gemaximaliseerd zijn (d.w.z. openbare goederen en privégoederen).
