Druzen
De Druzen (Arabisch: darazi درزي, mv. droez دروز; Hebreeuws: דרוזי - droezi, mv. דרוזים - droeziem) zijn een kleine religieuze gemeenschap, met leden in Syrië, Libanon, Israël en Jordanië. Zij gebruiken de Arabische taal en volgen een sociaal patroon dat sterk lijkt op dat van de Arabieren in de regio, maar beschouwen zich vaak niet als Arabieren. Libanese Druzen zeggen dat ze Arabieren zijn, terwijl veel Israëlische Druzen zeggen dat niet te zijn. De beweging is ontstaan als een van de vele mystieke stromingen in de middeleeuwse sjiitisch islam. Sommigen zijn van mening dat zij een sekte van het sjiisme vormen, anderen zijn van mening dat zij geen moslim zijn. Vandaag de dag leven er ongeveer 600.000 Druzen in het Midden-Oosten.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis van de Druzen
De religie ontwikkelde zich uit de Isma'ilitische islam, een religieus-politieke beweging die zijn wortels heeft in het kalifaat van de Fatimiden, in de elfde eeuw. De religie begon als een poging om de islam te vernieuwen, die als corrupt werd beschouwd onder het gezag van de Abbassiden. Enkele sleutelfiguren in deze geschiedenis waren de kalief van de Fatimiden, al-Hakim bi-Amr Allah, Hamza en Ismaël-Al-Darazi. De officiële naam van de beweging is "Tawhied" (Eenheid), maar de naam 'druze' wordt ook toegeschreven aan Ismaël-Al-Darazi.
De Druzen speelden een zeer belangrijke rol in de geschiedenis van de Levant. Zij leefden grotendeels verspreid over het Libanongebergte en later bij Jabal el-Dourouz (het Druzengebergte) in Syrië. Andere concentraties ontstonden rondom de Hermonberg (Jabal ash-Shaykh), in Galilea en op de Karmelberg.
De Druzen speelden ook een zeer belangrijke rol bij de Libanonoorlog (1975-1990). Zij organiseerden een militie onder het leiderschap van Walid Jumblatt (de zoon van Kamal Jumblatt), voornamelijk als antwoord op de agressie die werd uitgeoefend door andere groeperingen. Hun basis bevond zich in het gebied van het Libanongebergte.
[bewerk] De Druzen in het heden
In Libanon, Syrië, Israël en Jordanië worden de Druzen officieel erkend als een afzonderlijke religieuze gemeenschap met een eigen rechtssystem. Zij dienen in het leger en stemmen bij verkiezingen.
Prominente Druzen zijn onder andere Fakhreddin II, afstammeling van de Ma'an dynastie, en later Kamal Jumblatt, de grondlegger van de Progressieve Socialistische Partij in het midden van de 20e eeuw, en de voormalige minister Salah Tarif in Israël.
Hun symbool is een rij van 5 kleuren: groen, rood, geel, blauw en wit. Iedere kleur is gerelateerd aan een symbool dat de principes van die kleur weergeeft. Het symbool kan ook worden weergegeven als vijfpuntige ster. Dit is waarschijnlijk de reden waarom het getal '5' een speciale betekenis heeft in de religieuze gemeenschap.
[bewerk] Het geloof van de Druzen
De religie van de Druzen is mysterieus; het staat niet toe, dat de leerstellingen worden bekendgemaakt aan buitenstaanders. Er zijn maar weinig elementen van hun geloof waar zij open over zijn tegenover het publiek, en zij accepteren traditioneel geen bekeerlingen tot hun religie. Dit komt doordat zij zich herhaaldelijk hebben moeten verdedigen tegen vervolging door moslims en christenen, die hen als ongelovigen beschouwden.
De Druzen geloven in de eenheid van God (vanwaar zij zichzelf Ahl al-Tawheed="volk van de eenheid" noemen). Zij zijn monotheïsten, zoals de andere moslims. Hun theologie heeft een neo-platonische kijk op hoe God handelt in de wereld door middel van emanaties en lijkt ook enigszins op bepaalde gnostische en andere esoterische sekten. Zij zijn tevens beïnvloed door de soefifilosofie.
Kennelijk geloven zij, dat God mogelijk in staat is om te incarneren in een mens. De principes van het geloof van de Druzen zijn: het waken over wat men zegt, het beschermen van de broeders, het respecteren van de ouderen, het helpen van anderen, en het geloof in een God. Een andere bekende eigenschap van de religie van de Druzen is het vaste geloof in de reïncarnatie van alle leden van de gemeenschap, enkel in mensen.
Druzen geloven in profeten die in de Bijbel worden genoemd en in Jezus en Mohammed. Zij geloven ook in de wijsheid van klassieke Griekse filosofen als Plato. Daarbij hebben zij een aantal "wijze mannen" die de religie in de 11e eeuw n. Chr. hebben gesticht. Het individuele gebed, als in de islam, bestaat niet bij de Druzen. Roken, alcohol en het eten van varkensvlees zijn verboden. Het is de Druzen niet toegestaan te trouwen met moslims, joden, of aanhangers van andere religies. In de moderne samenlevingen houdt men zich echter vaak niet aan deze regels.
Het heilige boek van de Druzen heet het "Hikme" boek (of het boek van de wijsheid). Zij wijzen het materialisme af, in het bijzonder materialisme binnen de religie. Daarom zijn hun gebedsplaatsen normaal gesproken zeer bescheiden, en belangrijke religieuze personen ("Ajaweed") hebben een zeer sobere levensstijl. Gebed vindt meestal zeer discreet plaats, onder familie en vrienden. In tegenstelling tot andere religies zoals het christendom kent de religieuze gemeenschap geen officiële hiërarchie, met uitzondering van de "Sheich A'el", wiens rol eerder politiek en sociaal is dan religieus. De belangrijke religieuzen worden bewonderd om hun wijsheid en levensstijl.
Vrouwen van de Druzen dragen een "Mandiel" (transparente losse witte sluier) vooral in het bijzijn van religieuze personen. Zij worden in alle aspecten als gelijkwaardig aan de man beschouwd. In tegenstelling tot de meeste gebruiken, is het hun toegestaan om deel te hebben aan de "Raad van de Oudsten".
Traditioneel kan men zich niet tot het geloof bekeren, maar recentelijk zijn er wat veranderingen geweest, waardoor enkele bekeerlingen toegestaan werden. Zij zullen niet toegeven dat zij zich hebben bekeerd, en het verhullen van iemands Druze-zijn en het doen alsof men bekeerd is tot een andere religie is toegestaan om vervolging te voorkomen, vanwaar het gezegde "christen onder christenen, moslim onder moslims".
Vandaag de dag is er veel tegenstrijdige informatie over de Druzen voorhanden, en is er ook onjuiste informatie, voornamelijk vanwege leerstellingen die verzonnen werden om vervolging te voorkomen, of ook wel doordat buitenstaanders geruchten en verhalen de wereld in hielpen. Voor buitenstaanders is het bijvoorbeeld nog altijd onduidelijk, of de Druzen dezelfde tradities volgen ten aanzien van het vasten in de maand Ramadan als de moslims. Dit komt doordat de Druzen deze gebruiken eeuwenlang hebben gevolgd, om zich te beschermen. In werkelijkheid zouden zij zich aan een andere vastentraditie moeten houden, die nog altijd door religieuze personen wordt gevolgd.
[bewerk] De Druzengemeenschap in de westerse wereld
In de westerse wereld hebben de Druzen een grotere vrijheid, dus zij beoefenen hun geloof anders dan de Druzen in het Midden-Oosten. De Druzengemeenschap in het westen heeft een groei doorgemaakt, en vele oude gebruiken zijn aan het veranderen. Huwelijken met mensen met andere religies en bekering tot het geloof van de Druzen zijn een realiteit geworden. Vanwege deze nieuwe openheid zijn velen beter bekend geraakt met hun geloof en weten zij meer over hoe het geloof de wijsheid van het christendom, jodendom, de islam, het boeddhisme enzovoorts incorporeert in het geloof van verlichting, door het zoeken naar kennis.
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link(s)
Categorieën: Druzen | Religie | Islam | Etniciteit | Cultuur in Israël | Jordanië | Libanon | Syrië
