Οξύ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
- Ο όρος «Οξύ» ανακατευθύνει εδώ. Για άλλες χρήσεις, δείτε Οξύ (αποσαφήνιση).
Στην επιστήμη της Χημείας, oξύ καλείται κάθε διάλυμα το οποίο έχει τιμή pH μικρότερη του 7. Επίσης ορίζεται και κάθε χημική ένωση που όταν διαλύεται στο νερό (διάλυμα) απελευθερώνει ιόντα υδρογόνου.
Πολλά στοιχεία μετάλλων όταν βυθίζονται σε οξέα διαλύονται. Αυτό συμβαίνει επειδή τα ιόντα υδρογόνου του οξέος προσλαμβάνουν ηλεκτρόνια από τα μεταλλικά άτομα σχηματίζοντας έτσι ένα άλας του μετάλλου ενώ απελευθερώνεται αέριο υδρογόνο. Όταν ένα οξύ έρθει σε επαφή με μια βάση τότε προκαλείται χημική αντίδραση που παράγει άλας και νερό, "οξύ + βάση → άλας + νερό".
- Όξινη καλείται κάθε ουσία που φέρει τις ιδιότητες του οξέος.
- Ορυκτά οξέα καλούνται τα ισχυρά οξέα που παρασκευάζονται από ορυκτά. Σ΄ αυτά περιλαμβάνονται το υδροχλωρικό, το νιτρικό και το θειϊκό οξύ.
Κοινά είδη οξέων οργανικής προέλευσης συμπεριλαμβάνουν το ασκορβικό οξύ (βιταμίνη C) και το ξύδι (οξικό οξύ). Άλλα κοινά οξέα είναι το θειϊκό (H2SO4), το υδροχλωρικό (HCl) και το φωσφορικό (H3PO4). Σύμφωνα με την θεωρία των Μπρόνστεντ & Λόρι οξύ ονομάζεται κάθε ουσία που μπορεί να γίνει δότης πρωτονίων.
