Wyspy Salomona

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy państwa Wyspy Salomona. Zobacz też: Archipelag Wysp Salomona.

Solomon Islands


Flaga Wysp Salomona	Godło Wysp Salomona

Dewiza: (ang.) To Lead is to Serve
(Prowadzić znaczy służyć)

monarchia konstytucyjna

Głowa państwa

królowa Elżbieta II

W jej imieniu

gubernator generalny
Nathaniel Waena

Szef rządu

premier Manasseh Sogavare

Powierzchnia
• całkowita
• wody śródlądowe

140. na świecie
28 450 km²
0%

Liczba ludności
• całkowita (2003)
• gęstość zaludnienia

160. na świecie
470 000
17 osób/km²

Niepodległość

od Wielkiej Brytanii
7 lipca 1978

Jednostka monetarna

dolar Wysp Salomona (SBD)

Strefa czasowa

UTC +11

Hymn państwowy

God Save Our Solomon Islands

SOL

+677

Wyspy Salomona (Solomon Islands) – państwo wyspiarskie w południowo-wschodniej Oceanii, na wschód od Nowej Gwinei. Wchodzi w skład brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Państwo Wysp Salomona obejmuje wschodnią część archipelagu o tej samej nazwie.

[edytuj] Historia

Zobacz więcej: Historia Wysp Salomona

Wyspy zostały odkryte w 1568 przez hiszpańskiego żeglarza Alvaro Mendaña de Neyra. Wyspy Salomona podzielone zostały między Niemcy (północne wyspy, od 1885) oraz Wielką Brytanię (południowe wyspy, 1893). Część wysp została przekazanych Wielkiej Brytanii przez Niemcy w latach 1898–1900, która ustanowiła nad wyspami protektorat. Pozostałe w rękach Niemiec wyspy Bougainville i Buka weszły w skład niemieckiego protektoratu Nowej Gwinei Niemieckiej.

W okresie II wojny światowej (w 1942) znajdowały się pod okupacją japońską. Na Wyspach toczyły się jedne z najbardziej zaciętych walk na Pacyfiku (m.in. Walki o Guadalcanal). W latach 1943/1944 Japończycy zostali wyparci z większości archipelagu przez wojska amerykańskie.

W 1976 Wyspy otrzymały autonomię wewnętrzną, a 7 lipca 1978 uzyskały niepodległość. Pozostały jednak w brytyjskiej Wspólnocie Narodów. Jako suwerenne państwo Wyspy Salomona popadły w poważne kłopoty, wywołane powszechną korupcją i rosnącym deficytem budżetowym. Wybuch niepokojów społecznych wywołało załamanie normalnego funkcjonowania kraju. W lipcu 2003 gubernator generalny Wysp Salomona poprosił o pomoc międzynarodową. Miesiąc później na Wyspach wylądowało 2200 policjantów z ponad 20 krajów Pacyfiku dowodzonych przez Australię i Nową Zelandię.

[edytuj] Gospodarka

Wyspy Salomona należą do krajów rozwijających się o gospodarce rynkowej. Duża pomoc zagraniczna (głównie Australii i Japonii). Rolnictwo dostarcza 48% produktu krajowego brutto (usługi 40%, przemysł 9%)

Stolica Honiara

[edytuj] Rolnictwo

Najważniejsze uprawy: palma kokosowa, kakaowiec, bataty, taro (kolokazja), pochrzyn (jams), ryż, olejowiec, oraz maniok, warzywa, drzewa owocowe. Zbiory głównie ziemiopłodów w tysiącach ton (2000): ryż 2,4, rośliny bulwiaste 105, orzechy kokosowe 230, nasiona olejowca 5, kakao 3. Połowy morskie (głównie tuńczyk i bonito) 57 tysięcy ton (2000). Pozyskanie drewna (hebanowego i sandałowego) 468 tysięcy m3 (2000).

[edytuj] Turystyka

Wyspy Salomona są słabo zwiedzane. W 2000 roku Wyspy Salomona odwiedziło 15 tysięcy turystów (głównie z Australii, Wysp Marshalla i Nowej Zelandii.

[edytuj] Drogi

Długość dróg około 1300 km, prywatnych (obsługujących plantacje) 800 kilometrów. Głównie porty morskie: Honiara, Yandina i Gizo. W budowie nowy port głębokowodny Noro (na Nowej Georgii). Międzynarodowy Port Lotniczy — Henderson, 25 lotnisk krajowych. Od 1979 czynna naziemna stacja satelitarna.

[edytuj] Demografia

Ludność rdzenna (Melanezyjczycy) stanowi 94% (spis z 1992 roku), Polinezyjczycy — 4%; większość wierzących to protestanci (77,5%) i katolicy (19,2%). W użyciu ponad 80 różnych języków z grupy melanezyjskiej oraz Pidgin English, który pełni funkcje lingua franca. W latach 1985–1992 średnie roczne tempo wzrostu ludności wynosiło 3,5%. Przyrost naturalny 33‰ (wskaźnik urodzeń 28‰ — 2000). 42% ogółu ludności stanowią dzieci, 4,9% jest w wieku ponad 59 lat. Ludność miejska — 19%.