Hultschiner landje

Het Hultschiner landje, Hultschinse landje of land van Hultschin (Tsjechisch: Hlučínsko; Duits: Hultschiner Ländchen) is een landstreek rond de stad Hlučín (Duits: Hultschin) in Tsjechisch Silezië in de regio Moravië-Silezië, Tsjechië.

[bewerk] Gemeenten

Gemeenten in het Hultschiner landje zijn Bělá, Bohuslavice, Bolatice, Darkovice, Dolní Benešov, Hať, Hlučín, Hněvošice, Chlebičov, Chuchelná, Kobeřice, Kozmice, Kravaře, Ludgeřovice, Markvartovice, Oldřišov, Píšť, Rohov, Služovice, Strahovice, Sudice, Šilheřovice, Štěpánkovice, Třebom, Velké Hoštice, Vřesina en Závada.

[bewerk] Geschiedenis

Het Hultschiner landje behoorde van oudsher tot Moravië, kwam in de veertiende eeuw aan het Silezische vorstendom Troppau (Opava), in 1501 aan Bohemen, daarmee in 1526 aan het Huis Habsburg en in de Silezische Oorlogen (1742) aan Pruisen. In dat laatste land behoorde het sinds 1816 tot het district Ratibor in het Regierungsbezirk Oppeln in de provincie Silezië (1919-1920 Opper-Silezië). Sinds 1918 behoorde het tot het Duitse Keizerrijk. Het was van economisch belang vanwege zijn steenkool.

Na de Eerste Wereldoorlog kende het Verdrag van Versailles het Hultschiner landje toe aan de nieuwe staat Tsjechoslowakije, ondanks het feit dat de bevolking zich in een niet-bindende volksraadpleging in 1919 met overgrote meerderheid vóór Duitsland had uitgesproken. Het gebied, 286 km² met 45.396 inwoners, werd op 4 februari 1920 door de Duitse overheid ontruimd en vervolgens door Tsjechoslowaakse troepen bezet. De definitieve grenzen werden in 1924 vastgesteld.

Met de bezetting van het Sudetenland kwam ook het Hultschiner landje in 1938 weer bij het Duitse Rijk. Het werd in 1939 echter niet ingedeeld bij de rijksgouw Sudetenland, maar direct geannexeerd en opnieuw bij de provincie Silezië (1941-1945 Opper-Silezië) gevoegd. In 1945 werd het gebied weer Tsjechoslowaaks. De Duitse bevolking werd grotendeels verdreven, maar ook tegenwoordig is er in het Hultschiner landje een Duitse minderheid.