Geschiedenis van Syrië
Syrië ligt in de zogenaamde Vruchtbare Sikkel, de streek in het Midden-Oosten waar de landbouw zo'n 10.000 jaar geleden is ontstaan. De strategische ligging van Syrië heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis. De westkant van Syrië, de streek Levant is vruchtbaar en bewoond. In het oosten ligt Mesopotamië, eveneens zeer vruchtbaar. Hier tussen vormt het hartland van Syrië een belangrijke verbinding, want ten zuiden is een woestijn en ten noorden het bergachtige Anatolië.
Het land werd in pre-historische tijden bewoond door verschillende stammen. De voormalige stad Ebla in Noord-Syrië werd ongeveer in 3000 v. Chr. gesticht en had op een gegeven moment zo'n 260.000 inwoners. Vermoedelijk is de stad in 2260 v. Chr. door de Akkadiërs veroverd, maar werd het opnieuw een hoofdstad onder de Amorieten. Later veroverden de Hettieten de stad en streek.
Verschillende volkeren waaronder de Kaänieten, de Feniciërs, de Hebreeën, de Arameeërs, Assyriërs, Babyloniërs woonden er in de oudheid.
Ook de Perzische Achaemeniden veroverden Syrië. Het was Alexander de Grote die het land veroverde. Na zijn dood vestigde het hellenistische Seleucidenrijk zich in Syrië.
De Romeinen weten de Seleuciden te verslaan en vestigen belangrijke bases in hun nieuwe provincia Syria. Zo breidden zij de stad Palmyra sterk uit.
Na het uiteenvallen van het Romeinse Rijk zijn het de Oost-Romeinen of Byzantijnen die nog lange tijd over Syrië heersen.
In de 7e eeuw verovert het Arabische Rijk Syrië en de Omajjaden verklaren Damascus al snel tot hoofdstad van hun rijk. De Arabieren bouwen onder andere de Grote Moskee van Damascus, waarin ook de botten van Johannes de Doper als relikwie worden opgenomen. Damascus blijft de hoofdstad van het rijk totdat in 749 de Omajjaden verslagen worden door de Abbasiden, die de hoofdstad van het Arabische Rijk al gauw naar Bagdad verplaatsen.
Bagdad werd in 1055 door de Turkse Seltsjoeken veroverd. De Turken erkenden de suzereiniteit van de kalief, maar namen wel een groot deel van de (wereldlijke) macht in handen. Later veroverden zij ook Syrië en Anatolië, maar na de dood van hun leider Malik Sjah I in 1092 viel het rijk uiteen in vele kleine staatjes.
De verdeeldheid in het rijk van de Seltsjoeken maakte het voor de kruisvaarders mogelijk het westen van Syrië te veroveren en daar enkele kruisvaarderstaten te stichten. Damascus bleef echter Seltsjoeks. Het was de uit Koerdistan afkomstige Saladin die de kruisvaarders uiteindelijk verdreef en Jeruzalem heroverde. Saladin stichtte de dynastie der Ajjoebiden die enige tijd over Syrië heerste.
Begin dertiende eeuw werd het Midden-Oosten opgeschrikt door een veel gevaarlijker vijand dan de kruisridders: het Mongoolse Rijk. Zij veroverde in korte tijd Iran en in 1258 Bagdad, waarna zij oprukten naar het westen. De Turkse Mammelukken, een soldatenklasse met hun basis in Egypte, wist hen echter te verslaan en kwamen daarna in opstand tegen de falende Ajjoebiden-dynastie.
De Mammelukken heersten in Syrië tot de komst van het Osmaanse Rijk in 1516. De Osmanen wisten tot de Eerste Wereldoorlog hun greep op het Midden-Oosten te behouden.
[bewerk] Eerste Wereldoorlog
Tijdens de Eerste Wereldoorlog lukte het de Britse officier T.E. Lawrence, beter bekend als Lawrence van Arabië om de Arabieren over te halen een opstand tegen de Turken te beginnen, ondanks het feit dat de Turkse sultan had opgeroepen tot een jihad. Tijdens de Arabische Opstand vochten Arabieren onder leiding van Hoessein ibn Ali zij aan zij met geallieerde soldaten. De Britse generaal Allenby liet Feisal, de zoon van Hoessein, triomfantelijk Damascus binnen rijden, hoewel met name Australische troepen hard gevochten hadden om de stad te veroveren.
De Britten hadden in de Hoessein-McMahon-correspondentie aan de Arabieren onafhankelijkheid belooft in het Midden-Oosten, maar sloten kort daarna in 1916 de Sykes-Picot-overeenkomst, die het Midden-Oosten opdeelde in een Frans en een Brits gebied.
In 1920 werd het een onafhankelijk Koninkrijk Syrië opgericht onder koning Feisal I, die ook later koning van Irak zou worden. Zijn heerschappij duurde slechts enkele maanden, nadat het Syrische leger de Slag van Maysalun had verloren van de Fransen. Hierna plaatste de Volkerenbond Syrië onder een Frans mandaat.
Dit bleef zo totdat in de Tweede Wereldoorlog Syrië onder het bewind van Vichy Frankrijk viel en het in juli 1941 door de Britten heroverd werd. Hierna riep Syrië zijn onafhankelijkheid uit, maar dit werd pas in 1944 erkent door de meeste landen.
Uiteindelijk verdreven de Syriërs de Fransen in 1946 uit Syrië.
Zie ook het artikel Recente geschiedenis van het Midden-Oosten.
|
|
|
|---|---|
|
Geschiedenis van: Afghanistan - Armenië - Azerbeidzjan - Bahrein - Bangladesh - Bhutan - Brunei - Cambodja - China - Filipijnen - Georgië - India - Indonesië - Irak - Iran - Israël - Japan - Jemen - Jordanië - Kazachstan - Kirgizië - Koeweit - Laos - Libanon - Maldiven - Maleisië - Mongolië - Myanmar - Nepal - Noord-Korea - Oezbekistan - Oman - Oost-Timor - Pakistan - Palestijnse Autoriteit - Qatar - Rusland / Siberië - Saoedi-Arabië - Singapore - Sri Lanka - Syrië - Tadzjikistan - Taiwan - Thailand - Tibet - Turkije - Turkmenistan - Turkse Republiek Noord-Cyprus - Verenigde Arabische Emiraten - Vietnam - Zuid-Korea |
|
