Michael Schumacher

Michael Schumacher (Hürth-Hermuelheim, 3 januari 1969) is een (voormalig) Duits autocoureur, van 1991 tot en met 2006 actief in de Formule 1. Hij werd zeven keer wereldkampioen en heeft nog vele andere records op zijn naam staan. Schumacher is controversieel wegens zijn rijstijl. Zijn broer Ralf Schumacher rijdt eveneens in de Formule 1.

Inhoud 1 Vroege carrière 2 1991 (Jordan): Debuut in de Formule 1 3 1991-1993 (Benetton-Ford): Talent in opkomst 4 1994 (Benetton-Ford): Titel met smet 5 1995 (Benetton-Renault): Sportieve wraak 6 1996 (Ferrari): Nieuwe uitdaging 7 1997 (Ferrari): Vergooide kans 8 1998 (Ferrari): Net niet 9 1999 (Ferrari): Kort seizoen 10 2000 (Ferrari): Geduld loont 11 2001-2004 (Ferrari): Dominantie 12 2005-2006 (Ferrari): Strijd met nieuwe generatie 13 Controverse 14 Formule 1-carrière 15 Records 16 Trivia

[bewerk] Vroege carrière

Hij begon zijn carrière in het karten. Zijn vader beheerde het kartcircuit in Kerpen en zorgde voor Michael's eerste kart. Schumacher bleek een getalenteerd coureur en tussen 1984 en 1987 won hij verschillende Duitse en Europese kartwedstrijden. Via onder meer de Formule 3 en sportwagenraces als lid van het Mercedes-Benz-Junior Team maakte hij een snelle opmars in de autosport.

[bewerk] 1991 (Jordan): Debuut in de Formule 1

Eddie Jordan zocht in 1991 een vervanger voor één van zijn rijders, Bertrand Gachot, die wegens een vechtpartij de gevangenis in moest. Hij liet Schumacher in Silverstone testen, waar de Duitser een goede indruk maakte. Schumacher mocht debuteren op Spa-Francorchamps en hij viel op door een zevende kwalificatietijd te realiseren. Hij reed de race niet uit wegens technische problemen.

[bewerk] 1991-1993 (Benetton-Ford): Talent in opkomst

Schumacher werd opgemerkt door Flavio Briatore en Tom Walkinshaw van Benetton. Zij kaapten hem na zijn eerste race weg van Jordan. Schumacher debuteerde bij het Benetton-team naast drievoudig wereldkampioen Nelson Piquet. In zijn eerste Grand Prix voor het team kwalificeerde en eindigde hij direct voor Piquet. Met één vijfde en twee zesde plaatsen eindigde Schumacher als twaalfde in zijn eerste seizoen, waarin hij zes races reed.

In 1992 bevestigde Schumacher zijn talent met acht podiumplaatsen. In België pakte hij zijn eerste Grand Prix-overwinnig in een race die gekenmerkt werd door wisselende omstandigheden. In zijn eerste volledige seizoen 'stuntte' Schumacher door het jaar te eindigen op een derde plaats algemeen, voor zijn idool Ayrton Senna.

1993 was een moeilijk seizoen voor Schumacher. Williams en Prost waren oppermachtig en Schumacher eindigde in 1993 als vierde, met één overwinning. In Portugal wist hij Alain Prost achter zich te houden en pakte daardoor zijn tweede zege in zijn carrière.

[bewerk] 1994 (Benetton-Ford): Titel met smet

In 1994 leek de grote krachtmeting tussen Senna en Schumacher te gaan plaatsvinden. De eerste twee races werden gewonnen door Schumacher, terwijl Senna uitviel. Dan volgde het weekend in Imola, waarin Senna verongelukte (net als Ratzenberger), en Schumacher opnieuw won. Van de volgende vier wedstrijden won Schumacher er nog drie, maar dan leek het tij te keren. Na het negeren van een zwarte vlag op Silverstone werd Schumacher twee wedstrijden geschorst. Damon Hill, na de dood van Senna de eerste rijder van Williams, won verschillende wedstrijden. Bij de laatste wedstrijd in Australië konden zowel Schumacher als Hill nog kampioen worden. In die race dwong Hill Schumacher tot een fout, maar Schumacher kwam agressief terug de baan op, waarbij beide coureurs botsten. Schumacher én Hill moesten opgeven, en Schumacher werd voor het eerst in zijn loopbaan kampioen. Na afloop droeg Schumacher zijn titel op aan Ayrton Senna.

[bewerk] 1995 (Benetton-Renault): Sportieve wraak

In 1995 nam de strijd tussen Hill en Schumacher op de baan toe. In tegenstelling tot Australië 1994, was het dit jaar dat Hill zichzelf en Schumacher op Silverstone en Monza uitschakelde. Damon Hill kon echter dit jaar geen serieuze vuist maken: Schumacher was met negen overwinningen superieur. Hij haalde in Aida het wereldkampioenschap voor de tweede keer binnen. In augustus tekende Schumacher voor drie seizoenen bij Ferrari, dat de afgelopen jaren nauwelijks nog gewonnen had.

[bewerk] 1996 (Ferrari): Nieuwe uitdaging

In 1996 stapte Schumacher samen met technisch directeur Ross Brawn en ontwerper Rory Byrne over naar de Italiaanse renstal Ferrari. De afgelopen jaren voor het Italiaanse team waren gekenmerkt door betrouwbaarheidsproblemen en matige resultaten. Ferrari hoopte met Schumacher, die toen al gezien werd als de beste coureur van het veld, de resultaten om te kunnen buigen naar een uiteindelijke wereldtitel. De verwachtingen waren, ook door Schumacher zelf, laag gespannen. Zoals verwacht domineerde het Williams-Renault team met Damon Hill en nieuwe ster Jacques Villeneuve het seizoen 1996. Desondanks behaalde Schumacher vier pole positions en drie overwinningen. De eerste zege kwam er in de stromende regen van Barcelona, waar hij zijn concurrenten op grote achterstand reed. Ook op Spa en Monza behaalde hij zeges. Het eindresultaat was een derde plaats in het kampioenschap.

[bewerk] 1997 (Ferrari): Vergooide kans

In tegenstelling tot de verwachting deed Schumacher in 1997 volop mee voor de titel. Ferrari had, vergeleken met de Williams van concurrent Villeneuve, niet de beste auto van het veld. Desondanks wist Schumacher goede resultaten te behalen. Net als in 1994 werd het kampioenschap in de laatste race beslist. Schumacher begon de race met een voorsprong van 3 punten. Net als Hill drie jaar eerder, kon Villeneuve het tempo van Schumacher goed volgen. Toen Villeneuve zijn inhaalactie pleegde, stuurde Schumacher naar rechts in de hoop Villeneuve te elimineren. Hij belandde echter zelf in de grindbak. Villeneuve eindigde als derde en werd kampioen. Na afloop werd Schumacher uit de eindstand geschrapt door de FIA.

[bewerk] 1998 (Ferrari): Net niet

McLaren leek in 1998 niet te stoppen. Halverwege het seizoen had Mika Hakkinen al een grote voorsprong, maar Schumacher en Ferrari gaven niet op. Na enkele gewonnen wedstrijden hadden zij de spanning in het kampioenschap teruggebracht en het kwam weer aan op de laatste wedstrijd in Suzuka. De pole was voor Schumacher maar hij liet zijn motor afslaan op de grid en moest achteraan starten. Hierbij was zijn kans al zo goed als verkeken. Hij vocht zich terug naar een derde plaats, maar een klapband maakte een einde aan zijn wedstrijd en Hakkinen werd kampioen.

[bewerk] 1999 (Ferrari): Kort seizoen

Het seizoen van 1999 leek dezelfde kant op te gaan als dat van het vorige jaar: een gevecht tussen Schumacher en Hakkinen. Hoewel Hakkinen wat in het voordeel leek te zijn, was het begin van het seizoen spannend. Een zwaar ongeluk op Silverstone maakte een einde aan de aspiraties van Schumacher. Hij brak een been op meerdere plaatsen. Pas tijdens de voorlaatste race maakte hij zijn comeback. In die race liet hij teamgenoot Eddie Irvine, die nog kans maakte op de titel, winnen. De volgende en laatste race sloot hij af als tweede achter Hakkinen, die zijn tweede titel pakte.

[bewerk] 2000 (Ferrari): Geduld loont

Schumacher en Ferrari startten het seizoen 2000 superieur. Ze wonnen de eerste drie wedstrijden. Halverwege het seizoen viel de Duitser vier keer uit in vijf wedstrijden, waardoor de spanning in het titelgevecht terugkwam. In Japan viel de beslissing in een strijd tussen Schumacher en Hakkinen en uiteindelijk trok Schumacher aan het langste eind. Zijn derde wereldtitel was een feit.

[bewerk] 2001-2004 (Ferrari): Dominantie

Met uitzondering van 2003, waarin een goed seizoen van de nieuwe McLaren-coureur Kimi Raikkonen het ook goed deed (2 punten minder dan Schumacher), won Schumacher de seizoenen 2001 tot en met 2004 met meer dan 130 punten. Hij behaalde in deze vier jaren 39 overwinningen.

[bewerk] 2005-2006 (Ferrari): Strijd met nieuwe generatie

Aan het monopolie van Schumacher kwam in 2005 een einde. Eén overwinning werd behaald in Indianapolis, waaraan wegens perikelen rond bandenfabrikant Michelin alleen de drie Bridgestone-teams meededen. Hij werd derde in het kampioenschap.

In 2006 deed Ferrari betere zaken. Schumacher lijkt de voornaamste concurrent van titelverdediger Fernando Alonso. In het begin liep hij een achterstand op, maar halverwege het seizoen maakte hij een inhaalslag. Na de Grand Prix van Italië, die op 10 september 2006 op het circuit van Monza werd verreden en werd afgesloten met winst van Schumacher, werd direct na afloop van de Grand Prix bekendgemaakt dat de Duitser na 2006 stopt met racen. In de plaats van Schumacher gaat Kimi Raikkonen bij Ferrari rijden, naast Felipe Massa. Schumacher blijft actief bij Ferrari. In het kampioenschap naderde hij Alonso steeds verder. Alonso werd uiteindelijk wereldkampioen. Maar Schumacher sloot af met een briljante Grand-Prix van Brazilie.

[bewerk] Controverse

Er bestaat controverse rond verschillende manoeuvres van Schumacher en rond tactieken van zijn team:

• In 1994 kreeg Schumacher een zwarte vlag (diskwalificatie) voor inhalen tijdens de opwarmronde. De coureur negeerde dit echter, wat hem een schorsing van twee wedstrijden opleverde.
• Later in 1994 maakte een botsing in Adelaide een einde aan de titelstrijd tussen Damon Hill en Schumacher. Beide coureurs moesten opgeven, waardoor Schumacher de titel won. Hoewel sommige tegenstanders van Schumacher meenden dat de Duitser met opzet handelde, gaf de FIA geen gevolg aan de actie.
• In 1997 botste hij in de beslissende race om het kampioenschap met zijn concurrent Jacques Villeneuve. Schumacher moest echter zelf opgeven, terwijl Villeneuve zich tot wereldkampioen kroonde. De FIA oordeelde dat Schumacher met opzet handelde, en ontnam hem zijn vice-wereldtitel.
• In 1998 kreeg Schumacher in de Grand Prix van Engeland een stop-and-go-straf, waarbij men 10 seconden in de pits moet stoppen. Door deze straf aan het einde van de laatste ronde te volbrengen, had Schumacher hier echter geen last van, en kon hij de race winnen. De FIA moest toegeven dat deze manoeuvre legaal was, door een gat in het reglement.
• De Grand Prix van Maleisië in 1999 werd met overmacht gewonnen door Ferrari-rijders Eddie Irvine en Michael Schumacher. Bij de technische keuring werd de Ferrari echter illegaal bevonden en werden de coureurs gediskwalificeerd. Deze beslissing werd in beroep ongedaan gemaakt door de FIA. Dit, samen met enkele kleinere affaires, leidde bij sommige tegenstanders tot de beschuldiging dat Michael Schumacher en Ferrari bewust bevoordeeld werden door de FIA.
• Gedurende Schumachers jaren bij Ferrari was er verschillende keren ophef over zogenaamde teamorders binnen het team, waarbij de ene coureur werd opgedragen de andere voor te laten. Hoewel dit door de FIA pas in 2003 verboden werd, waren teamorders voordien ook reeds onpopulair. In het bijzonder als de uitslag niet beslissend was, werden teamorders door velen als wedstrijdvervalsing gezien. Toch liet Rubens Barrichello in 2002 in Oostenrijk zich 100 meter voor de eindstreep inhalen door teamgenoot Michael Schumacher, hoewel het kampioenschap nog lang niet in een beslissende fase zat. Later in 2002, toen Schumacher reeds wereldkampioen was, vertraagde de Duitser juist voor de finish van de GP van de Verenigde Staten, zodat Barrichello die race cadeau kreeg.
• In 2006 tijdens de kwalificatie voor de GP van Monaco, waarbij Schumacher de beste tijd had staan, parkeerde hij, met nog een paar minuten te gaan, zijn auto op de baan, zodat niemand anders zijn tijd nog kon verbeteren. Volgens Schumacher kon hij na een rijdersfout geen kant meer uit, maar de FIA ontnam hem zijn pole-positie en plaatste hem achteraan de startgrid.

Aan de ene kant blijkt uit deze lijst dat Schumacher vaak de grens van het toelaatbare opzoekt en soms overschrijdt. Aan de andere kant wordt er door zijn vele overwinningen ook erg op hem gelet. Ook is de lange lijst met incidenten gedeeltelijk te verklaren door het grote aantal wedstrijden dat Schumacher reeds gereden heeft.

[bewerk] Formule 1-carrière

	1991	1992	1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	Totaal
Aantal races	6	16	16	14	17	16	17	16	10	17	17	17	16	18	18	18	250
Aantal zeges		1	1	8	9	3	5	6	2	9	9	11	6	13	1	7	91
Aantal pole-positions				6	4	4	3	3	3	9	11	7	5	8	1	4	68
Aantal snelste ronden		2	5	8	8	2	3	6	5	2	3	7	5	10	3	6	75
Aantal podiumplaatsen		8	9	10	11	8	8	11	6	12	14	17	8	15	5	11	153
Aantal WK-punten	4	53	52	92	102	59	78*	86	44	108	123	144	93	148	62	121	1369
Aantal Wereldtitels				1	1					1	1	1	1	1			7

*: Schumacher werd in 1997 geschrapt uit de WK-stand wegens een verkeerde actie op Jacques Villeneuve in de laatste race van het seizoen. Hij behield wel alle punten en overwinningen van dat seizoen.

[bewerk] Records

• Meeste malen wereldkampioen: 7
• Meeste aantal snelste ronden: 75
• Meeste overwinningen: 91
• Meeste overwinningen in één seizoen: 13
• Meeste overwinningen met hetzelfde team: 72 (Ferrari)
• Meeste podiumplaatsen: 154
• Meeste podiumplaatsen in één seizoen: 17 (Dat jaar werden er 17 races verreden.)
• Meeste podiumplaatsen met hetzelfde team: 114 (Ferrari)
• Meeste pole-positions: 68
• Meeste pole-positions met hetzelfde team: 58 (Ferrari)
• Hoogste aantal punten: 1369
• Hoogste aantal punten in één seizoen: 148
• Hoogste aantal punten in één seizoen zonder wereldkampioen te worden: 121

[bewerk] Trivia

• Michael Schumacher speelt in de Disney-Pixar film "Cars"(2006) een kleine rol als een Ferrari.
• in november 2006 werd hij benoemd tot ereburger van Maranello, de thuishaven is van Ferrari

Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Michael Schumacher op Wikimedia Commons.

Zie ook:
Portaal Sport · Categorie:Sport · Sport van A tot Z · In het nieuws - Sport · Sport · Formule 1