Chordadieren

Lamantijn (Trichechus sp.)

Rijk:	Animalia (Dieren)

Stam

Chordata
Bateson, 1885

Chordadieren (Chordata) zijn een stam van de dieren die de gewervelden (Vertebrata), slijmprikken (Myxini), manteldieren (Urochordata) en lancetvisjes (Cephalochordata) omvat. Het omvat alle dieren die althans in aanleg een chorda hebben. Dit is een stevige streng weefsel die langs de gehele rug van het dier loopt. Bij de gewervelden wordt in een later stadium van de ontwikkeling van het dier de rug nog verder verstevigd door een serie ruggenwervels. Van de oorspronkelijke chorda is meestal alleen in het embryonale stadium nog iets terug te vinden.

[bewerk] Oorsprong en evolutie

De chordaten zijn terug te leiden tot zo'n 550 miljoen jaar geleden op lancetvisachtige vormen zoals Pikaia. De naaste verwanten van de chordaten zijn de stekelhuidigen (Echinodermata) en de eikelwormen (Hemichordata), met welke zij embryologische en larvale kenmerken delen. Samen vormen zij de nieuwmondigen (Deuterostomia). Ook gemeenschappelijk voor stekelhuidigen en chordaten is de primair sessiele/vastzittende levenswijze. Zeelelies (stekelhuidigen) en zakpijpen (chordaten) zijn primitieve vertegenwoordigers van hun groepen, die nog steeds een sessiele levenswijze hebben. Omdat de larven van zakpijpen sterk op volwassen lancetvisjes lijken, is de theorie dat de 'hogere' chordaten ontstonden doordat het volwassen stadium op een gegeven moment verloren ging. Uit een lancetvisachtige vorm ontstonden dan later door toevoeging van een schedel en wervels de Craniata (slijmprikken en gewervelden) .