Baden-Württemberg
| Vlag | Wapen |
|---|---|
 (Details) |
 |
| Basisgegevens | |
| Hoofdstad: | Stuttgart |
| Oppervlakte: | 35.751 km² |
| Bevolking: | 10.692.000 (2003) |
| Bevolkingsdichtheid: | 294/km² |
| ISO 3166-2: | DE-BW |
| Website: | www.baden-wuerttemberg.de |
| Politiek | |
| Minister-president: | Günther Oettinger (CDU) |
| Coalitie: | CDU/FDP |
| Stemmen in de Bondsraad: | 6 |
| Locatie in Duitsland | |
 |
|
| Districten | |
 |
|
Baden-Württemberg is een deelstaat in het zuidwesten van Duitsland. De deelstaat heeft een oppervlakte van 35.750 km² en 10.692.000 inwoners. De hoofdstad is Stuttgart.
Inhoud |
[bewerk] Geografie
Baden-Württemberg grenst aan Zwitserland in het zuiden, Frankrijk in het westen en aan de Duitse deelstaten Rijnland-Palts, Hessen en Beieren.
[bewerk] Geschiedenis
Baden-Württemberg bestaat uit de voormalige landen Baden en Württemberg en uit een voormalige exclave van Pruisen, de Hohenzollerische Lande. Al in 1918/1919 waren er pogingen deze drie gebieden tot één deelstaat te verenigen. Na de Tweede Wereldoorlog behorden Noord-Baden en Noord-Württemberg tot de Amerikaanse bezettingszone en het zuiden met Hohenzollern tot de Franse bezettingszone. De Amerikanen stichtten in 1945 op hun gebied de nieuwe deelstaat Württemberg-Baden met als hoofdstad Stuttgart. De Fransen maakten van Zuid-Baden een nieuwe, verkleinde deelstaat Baden (hoofdstad: Freiburg im Breisgau) en uit Zuid-Württemberg en Hohenzollern de deelstaat Württemberg-Hohenzollern (hoofdstad: Tübingen).
Pogingen deze deelstaten te verenigingen mislukten aanvankelijk door verzet van (Zuid-)Baden, maar na een referendum werd de vereniging tot Baden-Württemberg in 1952 alsnog een feit.
[bewerk] Bestuurlijke indeling
Baden-Württemberg is onderverdeeld in vier Regierungsbezirke (bestuurlijke regio's), die samen weer onderverdeeld zijn in 35 districten (Landkreise) en negen stadsdistricten (Kreisfreie Städte).
[bewerk] Regierungsbezirke (bestuurlijke regio's)
- Freiburg
- Karlsruhe
- Stuttgart
- Tübingen
[bewerk] Landkreise (districten)
[bewerk] Kreisfreie Städte (stadsdistricten)
[bewerk] Politiek
[bewerk] Algemeen
In het land Baden-Württemberg is de christelijk-conservatieve richting, vertegenwoordigd door de CDU traditioneel de grootste politiek kracht. De CDU is steeds de grootste partij geweest, en haalde bij alle verkiezingen tussen 1972 en 1992 de absolute meerderheid in de landdag. Ook de progressief-liberale richting, vertegenwoordigd door de FDP (die hier onder de naam FDP/DVP optreedt) is hier sterk aanwezig en haalt in Baden-Württemberg bondswijd mee van de beste resultaten. Sinds het begin van de jaren 80 is Baden-Württemberg ook een bolwerk voor de groene partije Bündnis 90/Die Grünen, die in 1980 in Karlsruhe gesticht werden, en die in dit land in vergelijking met het bondsgemiddelde steeds betere resultaten haalden. In en rond het industriële Mannheim kent Die Linkspartei enige aanhang.
Kleinere partijen waren bijna niet in de landdag vertegenwoordigd. Tussen 1968 en 1972 was er een afvaardiging van de NPD, in de jaren 90 trokken Die Republikaner in het landsparlement in. Op 27 juni 2005 verliet de landsdagafgevaardigde Ulrich Maurer de SPD en liep naar de WASG (later opgegaan in Die Linkspartei) over, maar op 17 oktober legde hij zijn mandaat neer om bondsdagsafgevaardigde te worden.
Met uitzondering van de jaren 1952/1953, toen de liberaal Reinhold Maier regeringsleider was, leverde de CDU steeds de ministerpresident. Coalitieregeringen werden meestal gevormd door samenwerking met de FDP/DVP, een enkel keer ook met de SPD.
[bewerk] Landdag
[bewerk] Samenstelling en verkiezing
Da landdag wordt om de vijf jaar, volgens een combinatie van het meerderheids- en proportionaliteitsprinciepe rechstreeks verkozen. In tegenstelling tot het gebruik op bondsniveau en in vele andere deelstaten worden hierbij geen landslijsten of bezirkslijsten gebruikt, en heeft elke kiezer maar één stem (zie Duits verkiezingssysteem).
De landdag bestaat principieel uit 120 zetels, 70 zetels worden volgens het principe van de meerderheidverkiezing in 70 kiesdistricten rechststeeks verkozen. De overige zetels worden landeswijd volgens het principe D'Hondt over die partijen verdeeld die 5% of meer van de stemmen haalden. De door elke partij behaalde zetels worden dan weer volgens D'Hondt over de Bezirke verdeeld.
Indien een partij binnen een Bezirk minder directe zetels heeft dan het aantal waarop ze recht heeft, worden de bijkomende zetels volgens het aantal behaalde stemmen toegewezen.
Indien een partij meer directe zetels heeft dan het aantal waarop ze recht heeft, dan behoudt deze partij deze zetels als Überhangsmandate, en wordt het aantal zetels in bet betreffende Bezirk zodanig verhoogd, en de additionele zetels aan de andere parijen toegewezen, dat de zetelverdeling voor het Bezirk aan de proportionele verdeling volgens D'Hondt over de partijen op basis van de behaalde stemmen voldoet.
Hierdoor kan het aantal landdagsafgevaardigden duidelijk boven de vastgelegde 120 uitstijgen: zo waren er in de jaren 90 wel eens 155 afgevaardigden, de landdag kende in de 13e 'Wahlperiode' (2001-2006) 128 leden, na de verkiezingen voor de 14e Wahlperiode (2006-2011) zetelen er 139 verkozenen.
[bewerk] Verkiezingen 2006
Op 26 maart 2006 vonden landdagsverkiezingen plaats. De opkomst was lager dan ooit bij de verkiezingen in Baden-Württemberg: slechts 53,2% van de stemgerechtigden vond de weg naar de urnen. De CDU ging licht achteruit, maar bleef met 44,2% (-0,6%) van de stemmen wel de grootste partij. De SPD kende zwaar verlies en kwam op slechts 25,2% (-8,1), het slechtste resultaat ooit in het land. Zowel de Bündnis 90/Die Grünen met 11,7% (+4,0%) als de FDP/DVP met 10,7% (+2,6%) gingen vooruit. Bij de ongeveer 15 'andere' partijen, die samen viel het resultaat van de WASG met 3,1% (+3,1%) en de NPD met 2,5% (-1,9%) op.
Hieruit volgde de zetelverdeling in de landdag: de CDU haalde 69, de SPD 38, de Groenen 17 en de Liberalen 15 zetels.
De constituerende zitting van de landdag vond plaats op 14 juni 2006. Günther Oettinger werd als minister-president herverkozen met 85 van de 138 afgegeven stemmen. Gezien de CDU/FDP-coalite maar over 84 afgevaardigden beschikt moet Oettinger minstens één stem van de oppositie gekregen hebben. 51 mandatarissen stemden tegen, er was één onthouding en één stem op een andere naam.
[bewerk] Ministers-presidenten
- 1952-1953: Reinhold Maier (FDP|FDP/DVP)
- 1953-1958: Gebhard Müller (CDU)
- 1958-1966: Kurt Georg Kiesinger (CDU)
- 1966-1978: Hans Karl Filbinger (CDU)
- 1978-1991: Lothar Späth (CDU)
- 1991-2005: Erwin Teufel (CDU)
- 2005-heden: Günther Oettinger (CDU)
| {{{afb_links}}} | Deelstaten van Duitsland |  |
{{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Baden-Württemberg - Beieren - Berlijn - Brandenburg - Bremen - Hamburg - Hessen - Mecklenburg-Voor-Pommeren - Nedersaksen - Noord-Rijnland-Westfalen - Rijnland-Palts - Saarland - Saksen - Saksen-Anhalt - Sleeswijk-Holstein - Thüringen |
|||
