Abdij van Disentis

De abdij van Disentis is gelegen in het dorpje Disentis in de gemeente Tujetsch in het kanton Graubünden, Zwitserland. De abdij kende een bewogen geschiedenis.

Volgens de overlevering werd zij gesticht door de plaatselijke heiligen Placidus en Sigisbert in 612 en toegewijd aan de heilige Martinus van Tours. In 670 werd de abdij vernietigd door de Avaren. De abt en dertig monniken stierven als martelaar. De abdij werd heropgebouwd door de heilige Pirmin met de steun van Karel Martel in 711.

Keizer Karel de Grote bezocht de abdij op zijn terugreis van Rome in 800 en gaf haar een aanzienlijke schenking. De abij werd verheven tot de rang van rijksklooster. Dat wil zeggen dat zij onmiddellijk onder het gezag van de keizer viel. Haar strategische ligging op een bergpas was daar waarschijnlijk niet vreemd aan.

Omstreeks 940 werd de abdij opnieuw verwoest, mogelijk door binnenvallende moslims.

Udalric I (1031 - 1055) was de eerste abt die zich vorst van het Heilige Roomse Rijk mocht noemen.

In 1581 mocht de abdij zich verheugen in een bezoek van de heilige Carolus Borromeus.

Na duizend jaar lang een onafhankelijk bestaan te hebben gekend werd de abdij in 1617 lid van het Zwitsers Eedgenootschap.

Gedurende de 17e eeuw werden de gebouwen gerenoveerd op de manier van de barokke architectuur.

In 1799 werd de abdij gedeeltelijk vernield en geplunderd door het leger van Napoleon. Vele waardevolle stukken, waaronder een manuscript uit de 7e eeuw, gingen verloren. De abdij verloor ook de helft van haar landgoederen.

De abdij werd hersteld onder abt Anselm Huonder.

In de 19e eeuw ondergaat de abdij een diepe spirituele en materiële crisis, die haar voortbestaan in gevaar brengt. De pogingen van abt Paul Birker, van de Sint Bonifaciusabdij te Munchen, mislukken in 1861.

Nochtans wist de abdij tot op heden te overleven. In 1880 opent Disentis er een middelbare school voor jongens die nu nog steeds bestaat.