Vladimirus Lenin

E Vicipaedia

Translatio huius paginae infecta est. Redde vel rescribe si possis.

Vladimirus Lenin
Владимир Ильич Ленин

Natus	22 Aprilis 1870 Simbirsci
Obiit	21 Ianuarii 1924 in Gorki prope Moscuam

Vladimirus Eliae (filius) Lenin (Russice: Владимир Ильич Ленин, translitteratio: Vladimir Iljič Lenin; natus 22 Aprilis 1870, mortuus 21 Ianuarii 1924), Ulianov (Ульянов – Uljanov) est cognomen verum, erat revolutionarius Russicus, conditor et dux Russicae factionis communisticae, dux revolutionis Octobris socialisticae (7 Novembris 1917), primus praefectus (praesidens Concilii Comissariorum Popularium) Russicae Sovieticae Foederativae Socialisticae Rei Publicae et Unionis Sovieticae. Est auctor multorum scriptorum politicorum et philosophicorum.

[recensere] Biographia

Vladimirus Eliae filius Ulianov natus est 22 Aprilis (10 Aprilis Calendarii Iuliani) in urbe tunc Simbirscum (Симбирск – Simbirsk) et nunc Ulianovscum (Ульяновск – Uljanovsk) nominata. Pater Vladimiri, paedagogus Elias Nicolai filius Ulianov (Илья Николаевич Ульянов – Ilja Nikolajevič Uljanov, 1831 – 1886) illo tempore erat inspector scholarum gubernii Simbirscensis, serius fuit director illarum.

Annis 1879 - 1887 V. Ulianov in gymnasio Simbirsci prospere discebat. Litteraturam marxisticam cognovit, fratris senioris nomine Alexander (qui fuit revolutionarius et terrorem contra monarchiam probavit) gratia. Anno 1887 Alexander Ulianov capitis supplicio affectus est, quia in organisatione conatus contra imperatorem Alexandrum III participavit. Vladimirus post poenam capitis fratris sui etiam factus est revolutionarius, sustinuit ideas socialisticas Caroli Marx.

Anno 1887 V. Ulianov fuit studiosus facultatis iuridicae Universitatis Casanensis, sed exclusus est participii in activitate revolultionaria causa. Anno 1891 Vladimirus probationes summales sustinuit in facultate iuridicae Universitatis Petropolitanae. Fuit assessor advocati Samarae, in qua urbe sodalitatem marxistorum condidit.

Mense Augusti anno 1893 V. Ulianov Petropolem transmisit et activitatem suam revolutionariam continuavit. Fuit auctor scriptorum, in quibus ideas suas explanavit. Credidit, classis operaria esse debet "copiata" capitalismi et conditor societatis communisticae. Anno 1895 vir ille condidit Petropolitanam "Associationem certationis pro liberatione classis operariae" (Russice: Петербургский «Союз борьбы за освобождение рабочего класса»), quae fuit basis factionis revolutionariae proletariorum. Anno illo activitatis revolutionariae causa arrestatus est et anno 1897 deportatus est in Siberiam. Ibi Vladimirus sponsam suam (quae etiam participii in motu revolutionario causa exilio affecta fuit) uxorem duxit.

Post absolutionem deportationis anno 1900 Vladimirus Ulianov Russiam liquit. Quo anno ille et Georgius Plechanov (Георгий Валентинович Плеханов – Georgij Valentinovič Plechanov, 1856 – 1918) peregre inceperunt editionem scripti periodici, "Scintilla" (Russice: "Искра" – "Iskra") nominati. Mense Decembris anno 1901 V. Ulianov pseudonymum Lenin (pro nomine auctoris opusculi sui, in "Scintilla" publicati) primo adhibuit (etiam habebat pseudonyma alia: Ильин – Iljin, Фрей – Frei, Тулин – Tulin, Карпов – Karpov, etc.).

Anno 1903 in concilio secundo Russicae Social-Democraticae Operariae Factionis (R.S.D.O.F.; Russice: Российская социал-демократическая рабочая партия, РСДРП, anno 1898 condita) Lenin condidit factionem Bolsevicorum (sic vocatur ex verbo большой – bolšoj , i.e. maior, quia sectatores viri illius initio fuere maioritas in R.S.D.O.F.), quae seruis fuit Factio Communistica.

Vladimirus Lenin ditionem Sovieticam proclamat

Tempore Russicae revolutionis annis 1905 – 1907 Vladimirus Lenin in Russia erat, cum aliis certationem revolutionem duxit. Illo tempore evolvit ideam de hegemonia proletariati in revolutione burgense-democratica, theoriam cuius transgressus in revolutionem socialisticam creavit. Post cladem revolutionis illius Lenin denuo emigravit.

Tempore Belli Orbis Terrarum I V. Lenin proposuit bellum imperialisticum in bellum civile (i.e. bellum proletariorum contra classem possessorum) transformare.

Anno 1917, post Revolutionem Februarii, Lenin in Russiam rediit. Politicam "Administrationis temporalis" terrae illius incurrit. Latebat, comminationis arrestationis causa. Fuit dux Revolutionis Octobris socialisticae, cuius gratia statuta est "dictatura proletariati", quam Lenin divulgabat, factio Bolsevicorum (ab mense Martii 1918 "Russica Communistica Factio (bolsevicorum)" nominata) facta est regnatrix.

A Secundo Omnirussico Convento Sovietorum (7 – 9 Novembris 1917) Vladimirus Lenin electus est praesidens Concilii Comissariorum Popularium (Russice: Совет народных комиссаров – Sovet narodnych komissarov) et Russiam sovieticam administrabat.

3 Martii 1918 Lenin suique sectatores confecerunt pacem cum Germania (quae pax iudicio multorum hominum non expedivit Russiae). Sed bellum civile in Russia ad annum 1922 processit. In tali rerum statu evenit politica "communismi militaris" (nationalisatio industriae, liquidatio commercii privati, distributio publica productorum, munus operosus communis, etc.). Repressalia contra inimicos reales et possibiles auctoritatis Sovieticae fuere, "terror ruber" nominanta.

30 Augusti 1918 Lenin vulneratus est conatus causa, subinde denuo activitatem suam politicam continuavit.

Anno 1919 Vladimirus Lenin initiavit creationem organisationis Internationalis Communisticae.

Lenin elaboravit rationem constructionis socialismi (industrialisatio terrae, etc.). Proposuit principia "politicae oeconomicae novae" (usus mercaturae et pecuniae privatae, etc.), quae anno 1921 successit "communismum militarem".

Vladimirus Lenin et Iosephus Stalin anno 1922 in vico Gorki

Anno 1922 Unio Rerum Publicarum Socialisticarum Sovieticarum formabatur. Iosephus Stalin proposuit et sustinetus est: Unionis res publicae aliae includendae erant in Russiam sicut partes autonomae. Sed Vladimirus Lenin contra propositionem illam fuit – ille insistit, formanda fuit unio rerum publicarum aequatis iuris. Quod propositum constitutum est.

Anno 1922 V. Lenin gravi morbo affectus est et ab mense Decembris anni illius in vita politica terrae de facto non participabat, in vico Gorki prope Moscuam incoluit.

Vladimirus Eliae Ulianov-Lenin mortuus est in Gorki 21 Ianuarii 1924. Cadaver eius mumificatus in mausoleum Moscuae positus est.

Opiniones variorum hominum de activitate viri illius controversae sunt.

[recensere] Nonnulla opera, quae Lenin scripsit

Quid est "amici populi" et quo modo illi contra Social-Democratos bellant? (Что такое "друзья народа" и как они воюют против социал-демократов?), anno 1894 scriptum
Evolutio capitalismi in Russia. Processus formationis mercatus interni pro industria ampla (Развитие капитализма в России. Процесс образования внутреннего рынка для крупной промышленности), anno 1899 publicatum
Quid agamus? Quaestiones gravissimae motus nostri (Что делать? Наболевшие вопросы нашего движения), anno 1902 publicatum
Materialismus et empiriocriticismus (Материализм и эмпириокритицизм), anno 1909 publicatum
Imperialismus, ut stadium ultimum capitalismi (Империализм, как высшая стадия капитализма), anno 1916
"Theses Aprilis" (Апрельские тезисы) orationis De pensis proletariati in hac revolutione (О задачах пролетариата в данной революции), anno 1917
Revolutio proletarica et renegatus Kautsky (Пролетарская революция и ренегат Каутский), anno 1918
Pensa alternata ditionis Sovieticae (Очередные задачи советской власти), anno 1918
Initium magnum (Великий почин), anno 1919
Oeconomica et politica in epocha dictaturae proletariati (Экономика и политика в эпоху диктатуры пролетариата), anno 1919
Morbus infantilis "laevitatis" in communismo (Детская болезнь "левизны" в коммунизме), anno 1920

[recensere] Fontes

Encyclopaedia Sovietica Magna, editio tertia (Russice)
Dictionarium novum illustratum encyclopaedicum (Russice): Новый иллюстрированный энциклопедический словарь/ Ред. кол.: В.И. Бородулин, А.П. Горкин, А.А. Гусев, Н.М. Ланда и др. – М.: Большая Российская энциклопедия, 2001.