Vestzakslagschip
Vestzakslagschip is de populaire aanduiding voor de drie pantserschepen van de Duitse marine van de Deutschland-klasse, die eind jaren twintig begin jaren dertig zijn gebouwd. De benaming (pocket battleship) is voor het eerst gebruikt door een Brits journalist, die waarschijnlijk onder de indruk was van de zware bewapening en is daarna snel gemeengoed geworden. De Duitsers zelf spraken echter van Panzerschiffe en later herklasseerden ze de schepen tot Schwere Kreuzer.
In feite waren de schepen dan ook geen slagschepen, maar grote zware kruisers met een zwaardere hoofdbewapening dan kruisers van andere landen.
Partijen gebonden aan het Verdrag van Washington (1922) mochten kruisers bewapenen met maximaal 8 inch (203 mm) kanons. De vestzakslagschepen hadden 6 kanons van 28 cm in twee drielingtorens. Theoretisch konden ze het dus opnemen tegen elke kruiser die ze zouden tegengekomen, terwijl ze tegelijk sneller waren dan de meeste toenmalige slagschepen.
De Vrede van Versailles legde aan Duitsland beperkingen op: het land mocht geen schepen bouwen groter dan 10.000 ton. Als gevolg daarvan werden zoveel mogelijk gewichtsbesparende maatregelen genomen: het gebruik van twee drieling- in plaats van drie tweelingtorens voor het geschut was daar één van; verder waren de schepen geheel gelast in plaats van geklonken en werd de bepantsering tot een minimum beperkt. Desondanks bleek na de Tweede Wereldoorlog dat de Duitsers de limiet van 10.000 ton met bijna 20% overschreden hadden.
Het gebruik van dieselmotoren voor de voortstuwing leverde geen gewichtsvoordeel op. Wel namen ze minder ruimte in dan stoomturbines, hadden ze minder bemanning nodig en maakten ze een grote actieradius mogelijk.
De snelheid van ca. 26 knopen werd aanvankelijk voldoende geacht om (Britse) slagschepen te ontlopen, maar door de bouw van de King George V klasse, die 30 knopen haalde, waren ze ook op dat punt verouderd.
De bepantsering was een zwak punt, zoals bleek in de Slag op de Rio de la Plata, waar de Admiral Graf Spee forse schade opliep in een gevecht met drie lichter bewapende Engelse kruisers.
Nadien zijn de vestzakslagschepen nog weinig ingezet.
