Admiral Graf Spee

Kriegsmarine
De Admiral Graf Spee tot zinken gebracht
Opdracht:
Kiellegging:	1 oktober 1932
Tewaterlating:	30 juni 1934
In de vaart genomen:	6 januari 1936
Lot:	Tot zinken gebracht 17 december 1939
Algemene gegevens
Deplacement:	12.100 ton (standaard) 16.200 ton (volgeladen)
Lengte:	186 m maximaal
Breedte:	21,6 m
Diepgang:	7,4 m (maximaal)
Aandrijving:	8 MAN 9 Cilinder Dieselmotoren, 55.400 pk (40,77 MW)
Snelheid:	28,5 knopen (53 km/u)
Bereik:	8900 zeemijlen (16.500 km) met een snelheid van 20 knopen (37 km/u)
Bewapening:	6-280 mm (2x3) 8-150 mm (8x1) 6-105 mm Luchtafweer (3x2) 8-37 mm Luchtafweer (4x2) 8-20 mm Luchtafweer (8x1) 2-533 mm torpedo buizen
Vliegtuigen:	2 Heinkel He 60D tot 1939 2 Arado Ar196 (vanaf 1939), 1 katapult
Bemanning:	1150

De Admiral Graf Spee, vaak kortweg Graf Spee genoemd, was een pantserschip dat in 1934 in Duitsland te water werd gelaten, genoemd naar admiraal Graf Maximilian von Spee uit de Eerste Wereldoorlog. Het schip was ondanks zijn betrekkelijk geringe afmetingen bewapend met 28-centimeter kanons.

Op 21 augustus 1939 voer de Graf Spee onder bevel van kapitein Hans Langsdorff de marinehaven van Wilhelmshaven uit, met als bestemming het zuidelijk deel van de Atlantische Oceaan. Vanaf 30 september bracht het schip een aantal Britse koopvaardijschepen in de Zuid-Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan tot zinken. De geallieerden vormden zeven jachtgroepen in de Atlantische Oceaan en één in de Indische Oceaan. Deze jachtgroepen omvatten gezamenlijk drie slagschepen, vier vliegdekschepen en 16 kruisers. Later werden nog meer jachtgroepen ingezet.

Op 13 december 1939 werd de Graf Spee gevonden door de Britse jachtgroep G, met de kruiser HMS Exeter (bewapend met 8-inch/203 mm kanons) en de lichte kruisers HMS Ajax en HMNZS Achilles, beiden bewapend met 6-inch/152 mm kanons. Zij leverden slag bij de monding van de rivier de la Plata. De eerste zeeslag van de Tweede Wereldoorlog was een feit. De Graf Spee liep lichte schade op en trok zich terug in de neutrale haven van Montevideo.

Het Britse eskader hield de wacht aan de monding van de rivier, terwijl de Graf Spee provisorisch werd hersteld van de opgelopen schade. De regering van Uruguay hield zich echter aan de internationale verdragen over de positie van neutrale mogendheden. Ze gaf kapitein Langsdorff 48 uur extra bovenop de 24 uur om zijn schip zeewaardig te maken en de haven te verlaten.

Kapitein Langsdorff was bang dat het schip in vijandelijke handen zou vallen en besloot het tot zinken te brengen. Op 17 december voer het schip 's avonds om kwart over zes uit. Drie mijl uit de kust, maar nog wel in het estuarium van de rivier, liet Langsdorff de springladingen in het schip op scherp stellen. De bemanning verliet daarop het schip. Om acht minuten voor acht explodeerden de springladingen. De Graf Spee vloog in brand en zonk tenslotte in acht meter diep water. Langsdorff pleegde op 20 december zelfmoord door zich dood te schieten. Hij had zich in de vlag van de - oude - Kaiserliche Marine gewikkeld, hetgeen werd opgevat als een protest tegen het Naziregime.

In februari 2004 werd met de berging van het wrak begonnen, maar wegens het slechte weer moest men al snel opgeven. In februari 2006 werd de bronzen adelaar van het schip gelicht.