Slag om Okinawa
Dit artikel zou samengevoegd moeten worden met Landing op Okinawa, of er dient een duidelijker afbakening tussen beide artikelen te worden gemaakt (Overleg).
| Slag om Okinawa | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Conflict | Tweede Wereldoorlog | ||||||||||||||
| Datum | 1 april 1945 – 21 juni 1945 | ||||||||||||||
| Plaats | Okinawa, Japan | ||||||||||||||
| Resultaat | Amerikaanse overwinning | ||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Partijen | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Campagne | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
De Slag om Okinawa vond plaats van 1 april tot 21 juni 1945 in het zuiden van Japan tussen Japanse en Amerikaanse strijdkrachten.
Inhoud |
[bewerk] Strategische ligging van Okinawa
Okinawa is het grootste eiland van de Riukiu-eilanden (ongeveer 480 km²) ten zuiden van de 4 hoofdeilanden van Japan. In tegenstelling tot andere eilanden waar om werd gestreden, zoals Iwo Jima, was er een grote inheemse bevolking. De strategische ligging van Okinawa gedurende de Tweede Wereldoorlog is niet te onderschatten. Voor de Amerikanen die zich "islandhoppend" van het ene naar het andere eiland begaven, betekende controle over Okinawa de doodsteek voor de toevloed van materialen zoals olie, ijzererts en rubber vanuit het zuiden naar Japan. Het zou het een blokkade vormen voor de communicatie tussen het Japanse vasteland en Japanse bases in het zuiden van de Grote Oceaan. Daarenboven zou het eiland een solide basis vormen voor de uiteindelijke aanval op de Japanse hoofdeilanden. Het eiland zou een bruggehoofd vormen voor de invasie. Al verscheidene vliegvelden en de enige 2 redelijk grote havens tussen Formosa en Kyushu waren aanwezig (in Japanse handen weliswaar).
[bewerk] Okinawa tijdens de Groot-Aziatische oorlog
De strijd in China die begon in 1937, bëinvloedde het eiland weinig. Het was nooit een industrieel gebied geweest en het heeft nooit exorbitant veel voedsel geproduceerd. De enige bijdrage lag in het feit dat er op het eiland suikerriet werd geteeld waaruit alcohol kon worden gedistilleerd voor torpedo's en motors. Toen de Verenigde staten van Amerika echter in de oorlog betrokken geraakte met de aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 werd het eiland geforticifeerd. Het kreeg een hoofdplaats in de "verdedigingsmuur" van Japan. Verscheidene vliegvelden werden opgericht en de havens werden gemoderniseerd zodat ze ook grote oorlogsbodems en vliegdekschepen zouden kunnen verwerken.
[bewerk] Operatie Iceberg
- De Amerikaanse troepen in de Pacifische oceaan hadden al verscheidene eilanden stormenderhand ingenomen zoals Iwo Jima (zie Landing op Iwo Jima) en de Filipijnen. Voor de Invasie op Okinawa werd de grootste vloot ooit samengebracht. Admiraal Raymond A. Spruances vijfde vloot had de beschikking over meer dan 40 vliegdekschepen, 18 slagschepen, 200 destroyers en honderden verscheidene steunschepen (corvetten, hospitaalschepen...). In totaal omsingelden zo'n 1300 VS-schepen het eiland. Van die 1300 waren er 365 amfibische schepen. Meer dan 182.000 manschappen waren klaar voor de aanval, gepland op 1 april 1945, Paaszondag.
- B-29 bommenwerpers voerden de eerste verkenningsmissie uit boven Okinawa en de omstrekkende eilanden. Op 10 oktober 1944 bombardeerden zo'n 200 van Admiraal Halseys vliegtuigen Naha, de grootste stad én hoofdstad van Okinawa. De stad was zowat geheel verwoest. Midden maart 1945 verzamelde de Amerikaanse vloot zich omheen Okinawa om het te bombarderen. Ook de eerste kamikazes verschenen ten tonele.
- Het Japanse Keizerlijke leger onder leiding van Mitsuru Ushijima (牛島満, 1887 - 22 juni, 1945) had een zeer specifieke verdedigingsstrategie uitgedokterd. Vanwege de overweldigende Amerikaanse overmacht ter zee en in de lucht werd er besloten niet op de stranden te vechten. Zowat het hele noorden van het eiland werd onverdedigd gelaten op Yae-dake Mountain, het vliegveld van Kadena en de basissen in Yomitan na. Het zuiden daarentegen werd één vestiging. Er werden vier verdedigingscirkels gemaakt (gegraven) in het bergachtige gebied. De zogenaamde Shuri-cirkels. Ze waren zeer makkelijk verdedigbaar dankzij het landschap dat in hun voordeel was en de grote aantallen artillerie van verschillende kalibers.
[bewerk] De gevechten
De invasie begon op 1 april 1945 toen 60.000 Amerikaanse soldaten (twee mariniersdivisies en twee legerdivisies) landden met weinig tot geen tegenstand. De dag begon én eindigde met de hevigste concentratie van scheepsgeschut om een amfibische landing te ondersteunen ooit. Vervolgens verliep het gevecht in 4 fases.
- De vooruitgang naar de oostelijke kust (1-4 april).
- Het verkennen en innemen van het noordelijke deel van het eiland (5-18 april).
- Het innemen van de omringende eilanden (10 april - 26 juni).
- Het eigenlijke hoofdgevecht tegen het ingegraven Japanse 32ste leger. Dit gevecht begon op 6 april en eindigde pas 21 juni.
Het gevecht in het Zuiden van Okinawa stond in schril contrast met de inname van het noorden van het eiland. Waar eerst slangenbeten zowat het gevaarlijkste was dat de Amerikaanse soldaten tegenkwamen, waren de Shuri-verdedigingscirkels heel wat anders. Uiteindelijk werd de slag om Okinawa zowat de bloedigste en meest verbeten van de hele Pacifische oorlog. De eerste drie verdedigingscirkels vielen nog redelijk gemakkelijk, het feit dat de Japanners ontactische tegenaanvallen inzetten, werkte de Amerikanen in hun voordeel. Maar bij de vierde cirkel op het Kiyamu schiereiland was het verzet erg verbeten. Toen alle hoop verloren was, pleegden verscheidene Japanners seppuku, waaronder generaal Mitsuru Ushijima. Of ze bliezen zichzelf op met handgranaten.
[bewerk] Verliezen
- Amerikaanse verliezen: Zo'n 34 schepen zonken, 368 schepen waren beschadigd, 763 vliegtuigen werden neergeschoten. In totaal werden er meer dan 12000 Amerikaanse soldaten gedood tijdens de slag om Okinawa: 5000 bij de Navy, 8000 bij de mariniers en het leger.
- Japanse verliezen: De Japanse menselijke verliezen waren enorm. 107.539 soldaten kwamen om, 10.755 werden gevangengenomen of gaven zich over. 7830 vliegtuigen en 16 schepen werden vernietigd.
- Burgerslachtoffers: Veel inwoners van Okinawa werden in het Japanse leger gedwongen en kwamen om in de gevechten. Veel anderen vluchtten naar de grotten om niet in beschietingen terecht te komen en werden daar levend begraven bij instortingen. Ook de vele artillerie en luchtbombardementen maakten verschrikkelijk veel slachtoffers. Alle ramingen liggen tussen de 1/3 en 1/10 van de bevolking.
- Een zeker niet te onderschatten verwonding is de zogenaamde "battlestress". Deze maakte in deze veldslag meer slachtoffers als in andere veldslagen waar dit fenomeen ook werd bijgehouden. De herhaalde aanvallen, de continue beschietingen en het hoge dodenpercentage zijn hiervan de oorzaak. In totaal waren er meer dan 26.000 psychiatrische "slachtoffers" aan Amerikaanse zijde. Aan Japanse zijde zijn er geen cijfers beschikbaar.
[bewerk] Kamikaze
De kamikazes zijn soldaten die door zelfmoord te plegen zoveel mogelijk vijandelijke slachtoffers proberen te maken. Meest bekend zijn de kamikaze-piloten -die ook het meest voorkwamen-, maar gevallen van kamikaze-miniduikboten, kamikaze-speedboten en kamikaze-bestormingen (waarbij de ingesloten soldaten die geen enkele kans op overwinning zien zich in een blinde stormloop op de vijand werpen) zijn bekend. De kamikazes krijgen een speciale vermelding aangezien het toppunt van de kamikaze-aanvallen plaatsvond tijdens de slag om Okinawa.
- Op 6 en 7 april vond er voor het eerst een massale kamikaze-aanval plaats. Honderden kamikazevliegtuigen, de zogenaamde "kikusui" (drijvende chrysant, het keizerlijk symbool van Japan), stortten zich op de invasievloot. Op het einde van de slag hadden er 1465 kamikazevluchten plaatsgevonden. 30 Amerikaanse schepen werden tot zinken gebracht en 164 werden beschadigt.
- De Japanners hadden ook een plan ontworpen om de Amerikaanse vloot met snelle motorboten vol explosieven aan te vallen. Het plan werd echter nooit uitgevoerd.
- De trots van de Japanse vloot, de Yamato, het grootste slagschip ooit, werd ook op een kamikazemissie gestuurd. Het plan was dat hij zichzelf zou laten vastlopen op de stranden van Okinawa en dat hij zou fungeren als geschutsemplacement. De Amerikaanse onderzeeër Hacklebab ontdekte het slagschip en zijn escorte, de lichte kruiser Yahagi en acht destroyers, echter eerder en gaf hun plaats door. Vice Admiraal Marc Mitscher lanceerde luchtaanvallen op 7 april om 10:00. Gedurende de volgende twee uren zou het Japanse flotielje constant aangevallen worden vanuit de lucht. De Yamato incasseerde twaalf bommen en zeven torpedo's. Hij ontplofte uiteindelijk en zonk. De Yahagi en één van de destroyers deelden zijn lot. vier van de andere destroyers konden niet meer terugkeren naar Japan. Van de crew van de Yamato overleefden slechts 269 manschappen van de 2747 de zeeslag, de Yahagi verloor er 446 en op de destroyers kwamen er 391 om het leven. De Amerikanen verloren tien vliegtuigen en twaalf soldaten. Dit was de laatste actie van de Japanse vloot gedurende de oorlog.
[bewerk] Gevolgen
Het verbeten gevecht en de exponentieel grote verliezen om een betrekkelijk klein eiland gaf de Amerikanen weinig moed of hoop voor het de invasie van Japan. Het feit dat de oorlog in Europa was afgelopen deed ook niet veel goed aan de vechtlust. De slag om Okinawa was een van de hoofdredenen dat er werd besloten om atoombommen te droppen op Nagasaki en Hiroshima die het einde van de oorlog in de Grote Oceaan zouden betekenen door Japan te nopen zich over te geven.
[bewerk] Bronnen
- Frank, Denis M.,1992,Okinawa: Laatste bolwerk van de Japanseverdedigingslinie. Antwerpen, Standaard Uitgeverij.
- Sarantakes, Nicholas Evan, 2000, The American occupation of Okinawa and U.S.-Japanese relations, Texas USA, Texas A&M University Press, College Station.
- http://www.globalsecurity.org/military/facility/okinawa-battle.htm
- http://www.army.mil/cmh-pg/books/wwii/okinawa/appB.htm
- http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Okinawa#Generals
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Battle of Okinawa op Wikimedia Commons. |
| Bron(nen): |
|
De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is geheel of gedeeltelijk afkomstig van de Faculteit Letteren aan de KULeuven. |
