Bitwa o Okinawę
Z Wikipedii
Bitwa o Okinawę – bitwa II wojny światowej w postaci operacji desantowej armii amerykańskiej mającej na celu uzyskanie panowania nad japońską wyspą Okinawa. Rozpoczęta 3 kwietnia 1945 roku, została zakończona 16 czerwca 1945 roku zwycięstwem wojsk amerykańskich. Nazywana także operacją okinawską ze względu na znaczenie i ogrom zaangażowanych sił.
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] Przygotowania do bitwy
[edytuj] Strona japońska
W miarę postępów ofensywy amerykańskiej na Pacyfiku przeciw wojskom japońskim, dowództwo japońskie przygotowało plan obrony wyspy już w połowie 1944 roku. Zakładał on użycie formowanej na Okinawie 32.armii japońskiej w składzie 24. i 62.Dywizji Piechoty (dalej DP), 44.Brygada Piechoty (dalej: BP), grupy artylerii i 27.pułku czołgów (dalej: PPanc). Całość dowodzona była przez gen. Mitsuru Ushijimę. Działania obronne 32.armii wspomagane były przez flotę i lotnictwo, a w szczególności marynarzy samobójców i pilotów kamikaze. Przewidywano kierunki natarcia wojsk inwazyjnych i metody obrony polegające głównie na rozlokowaniu wojsk w szeregu umocnionych linii obronnych położonych w trudno dostępnych rejonach w południowej części wyspy. Pozycje te miały dodatkowo być osłaniane ogniem artylerii i ciężkich karabinów maszynowych oraz wspierane jednostkami pancernymi. Łączne siły japońskie zgromadzone na wyspie wynosiły 80 tys. żołnierzy, 130 czołgów, 250 samolotów, 400 samobójczych łodzi motorowych oraz około 750 dział i moździerzy.
[edytuj] Strona amerykańska
Do ataku na wyspę przewidziane zostały bardzo duże siły w postaci X Armii Stanów Zjednoczonych pod dowództwem gen.lt. Simona Bucknera. W skład X Armii wchodziły: XXIV Korpus Armijny (7.DP, 27.DP, 77.DP i 96.DP) oraz III Korpus Marines (1.Dywizja Piechoty Morskiej (dalej: DMar), 2.DMar i 6.DMar) a także 301.skrzydło lotnictwa myśliwskiego, 7.skrzydło lotnictwa bombowego i 2.skrzydło lotnictwa Marines. W ataku na wyspę wzięło udział 184 tys. żołnierzy przy ogólnym zaangażowaniu 548 tys., 18 pancerników, 40 lotniskowców, 32 krążowniki, 200 niszczycieli, blisko 2 000 samolotów, blisko 1700 czołgów i transporterów opancerzonych, blisko 1 300 dział i moździerzy. Począwszy od października 1944 roku Amerykanie prowadzili działania rozpoznawczo-zaczepne przeciwko garnizonowi na wyspie w postaci nalotów i ostrzału artyleryjskiego z okrętów.
[edytuj] Inwazja
- 26-29 marca 77.DP zajęła wyspy Kerama, ok. 30 km na zachód od Okinawy.
- 24-31 marca przygotowano podejście do ataku na wyspę poprzez oczyszczenie z min morskich oraz ostrzał artyleryjski pozycji na wyspie.
- 1-2 kwietnia 2.DMar wykonała pozorowanie desantu na południowo-wschodnim wybrzeżu w okolicach miasta Minatoga.
- 1 kwietnia o 8.30 rozpoczęło się desantowanie na zachodnim wybrzeżu w okolicy miasta Hagushi oddziałów III Korpusu Marines na północnym, i XXIV Korpusu Armijnego na południowym skraju plaży. Lądowanie odbywało się bez istotnego oporu ze strony japońskiej. W krótkim czasie 7.DP zajęła lotnisko Kadena i do końca dnia przy niewielkich stratach opanowany został znaczny obszar, który stanowił doskonały przyczółek do rozwinięcia natarcia w głąb wyspy.
[edytuj] Rozwój natarcia
- 2 kwietnia 6.DMar dokonała znaczących postępów w kierunku północnym
- 3 kwietnia 6.DMar zajęła lotnisko Yontan a 1 DPM przepołowiła wyspę docierając do wschodniego wybrzeża. Natarcie XXIV Korpusu w kierunku południowym odbywało się w wolniejszym tempie, ale także i tam 7.DP i 96.DP osiągnęły wymierny postęp.
- 4 kwietnia III Korpus Marines dotarł do miejscowości Ishikawa.
- 7 kwietnia 6.DMar rozpoczęła działania mające na celu opanowanie półwyspu Motobu zakończone 20 kwietnia
- 13 kwietnia Amerykanie zajęli najdalej na północ wysunięty kraniec wyspy – przylądek Hedo.
- 16 kwietnia 77.DP rozpoczęła zdobywanie wyspy Ie, na której znajdowało się lotnisko. Zadanie to okazało się niespodziewanie trudne i spowodowało, że zakończenie akcji zdobywania Ie nastąpiło 21 kwietnia.
[edytuj] Bitwa morska (operacja Ten-Go)
- 6 kwietnia z bazy Tokuyama na wyspie Honsiu wypłynął zespół okrętów japońskich pod dowództwem wiceadmirała Seiichi Ito w celu odciążenia Okinawy w ramach operacji Ten-go w składzie; pancernik "Yamato", lekki krążownik "Yahagi" i 8 niszczycieli: "Asashimo", "Fuyutsuki", "Hamakaze", "Hatsushimo", "Isokaze", "Kasumi", "Suzutsuki", "Yukikaze". Wieczorem tego samego dnia zespół został wykryty przez amerykańskie łodzie podwodne.
- 7 kwietnia rano lotnictwo amerykańskie rozpoczęło poszukiwanie japońskiej eskadry, zakończone jej szybkim wykryciem. W południe, w odległości około 450 km od Okinawy dokonany został zmasowany atak lotniczy około 200 samolotów z 58 zespołu operacyjnego lotniskowców. Atak ten zakończył się istotnym uszkodzeniem pancernika i krążownika oraz zatopieniem niszczycieli "Asashimo" i "Hamakaze". Przed godziną 14 nastąpił drugi atak około 150 samolotów trwający niespełna godzinę i zakończony zatopieniem pancernika "Yamato" i krążownika "Yahagi" oraz dwu kolejnych niszczycieli "Isokaze" i "Kasumi". Po stronie amerykańskiej odnotowano stratę 10 samolotów z załogami.
