Ochratoxine

Ochratoxine
Algemeen
Molecuulformule	C20H18ClNO6
Smiles
IUPAC
Andere namen
CAS-nummer	303-47-9
EINECS-nummer
EG-nummer
VN-nummer
Beschrijving
Vergelijkbaar met
Carcinogeen
Hygroscopisch
Risico (R) en veiligheid (S)	R-zinnen: S-zinnen:
Omgang
Opslag
ADR-klasse
MAC-waarde
LD50 (ratten)	mg/kg
LD50 (konijnen)	mg/kg
MSDS-fiches
Aggregatietoestand
Kleur
Dichtheid	g/cm³
Molmassa	g/mol
Smeltpunt	°C
Kookpunt	°C
Vlampunt	°C
Zelfontbrandingstemperatuur	°C
Dampdruk	Pa
Oplosbaarheid in water	g/L
Goed oplosbaar in
Slecht oplosbaar in
Onoplosbaar in
Dipoolmoment	D
Viscositeit	Pa·S
Kristalstructuur
ΔfGog	kJ/mol
ΔfGol	kJ/mol
ΔfGos	kJ/mol
ΔfHog	kJ/mol
ΔfHol	kJ/mol
ΔfHos	kJ/mol
Sog, 1 bar	J/mol·K
Sol, 1 bar	J/mol·K
Sos	J/mol·K
Cop,m	J/mol·K
Evenwichtsconstanten
Klassieke analyse
Spectra

Ochratoxine A is een mycotoxine. Het wordt door meerdere schimmels van de geslachten Penicillium en Aspergillus geproduceerd.

Ochratoxine A komt overal ter wereld in natuurlijke vorm voor in plantaardige producten zoals granen, koffiebonen, bonen, gedroogd fruit, wijn, bier en grapefruitsap. Het toxine komt ook voor in nieren, lever en bloed van zoogdieren wanneer deze ochratoxine bevattend voer eten. Vooral varkens zijn gevoelig voor dit mycotoxine. Uit onderzoek is gebleken dat levensmiddelen dikwijls verontreinigd zijn.

Ochratoxine A veroorzaakt nierziekten, kanker en teratogene afwijkingen (geboorteafwijkingen) in proefdieren. Het verzwakt de immunologische afweer en is mogelijk ook neurotoxisch.

Bij de mens veroorzaakt het toxine nieraandoeningen (Balkan Endemic Nephropathy) en tumoren aan de urinewegen. Op basis van deze eigenschappen en dierexperimenteel onderzoek stelde het Wetenschappelijk Comité voor de Voeding van de Europese Commissie in 1994 een maximale blootstelling aan Ochratoxine A van < 5 ng/kg lichaamsgewicht per dag.