Knoet de Grote
| 994/995-1035 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Koning van Denemarken | ||||||
|
||||||
| Koning van Engeland | ||||||
|
||||||
| Koning van Noorwegen | ||||||
|
||||||
|
Knoet II de Grote (Deens Knud den Store, Engels Canute the Great, Noors Knut den Mektige) (994/995-1035) was koning van Engeland, Denemarken en Noorwegen en gouverneur van Sleeswijk en Pommeren. Hij zou ook bij de Vikingen van Jomsburg hebben gehoord, een Vikingfort in Pommeren aan de Oostzee. Of Jombsburg werkelijk heeft bestaan is niet zeker. Knoet was de zoon van Sven Vorkbaard en Gunhilda, een dochter van Mieszko I van Polen.
Hij hielp zijn vader bij een succesvolle invasie van Engeland in augustus 1013 en werd na diens dood in februari 1014 door de Deense vloot tot koning uitgeroepen. Toen in april de Engelse adel de verslagen koning Ethelred II weer op de troon zette, keerde Knoet echter terug naar Denemarken.
In augustus 1015 viel Knoet Engeland weer binnen en voerde een aantal onbesliste slagen tegen koning Ethelred en (vanaf april 1016) tegen diens zoon Edmund II. In oktober 1016 versloeg Knoet de Engelsen verpletterend bij Ashingdon in Essex. Knoet en Edmond kwamen overeen dat het koninkrijk verdeeld zou worden, maar in november stierf Edmond. Knoet bleef als enige heerser over.
In 1017 verdeelde hij, net zoals in Denemarken, Engeland in vier grote graafschappen: Wessex, Mercia, East Anglia en Northumbria. In 1018 voelde Knoet zich veilig genoeg om zijn vloot terug te sturen naar Denemarken.
Om zich te verbinden met de oude Engelse monarchie en zichzelf te beschermen tegen aanvallen van Normandië (waar Ethelred en diens zoon Edward de Belijder naar toe waren gevlucht) trouwde hij met Emma, weduwe van Ethelred II en dochter van Richard zonder Vrees, hertog van Normandië. Aangezien Normandië christelijk was bekeerde Knoet zich officieel tot het christendom. Zijn moeder was al christelijk opgevoed, maar zijn vader Sven was zijn hele leven heiden gebleven. Met Emma kreeg Knoet zijn zoon en opvolger Hardeknoet (later Knoet III). Hiermee passeerde hij zijn oudste zoon Harold die hij bij zijn eerste vrouw Aegifu van Northampton had.
In 1018 of 1019 volgde Knoet zijn oudere broer Harald II op als koning van Denemarken en in 1028 veroverde hij vanuit Engeland Noorwegen. De Noren rebelleerden echter en zetten de oude dynastie onder Magnus I weer op de troon.
Koenraad II van het Heilige Roomse Rijk was met Knoet bevriend en liet zijn zoon Hendrik trouwen met Knoets dochter Cunigunde of Gunhilda. De keizer maakte Knoet ook gouverneur van de marken Sleeswijk en Pommeren.
Knoet wordt over het algemeen beschouwd als een wijs en succesvol koning, maar dit beeld kan gekleurd zijn door zijn goede behandeling van de kerk (de meeste geschiedschrijvers waren monniken).
Een bekend verhaal over Knoet is de legende van hoe hij de golven beval zich terug te trekken. Hij zou doodmoe zijn geweest van het eeuwige gevlei van zijn hofhouding. Toen tegen Knoet werd beweerd dat zelfs de zee hem zou gehoorzamen, toonde hij aan dit dat niet waar was door het te proberen. Hij wilde bewijzen dat zelfs de macht van een koning grenzen heeft.
Dit is één versie van het verhaal. De andere versie is dat Knoet zo hoogmoedig was dat hij werkelijk dacht dat hij de natuurelementen beheerste. De mislukte poging de golven te doen terugwijken zette hem stevig op zijn nummer.
Knoet stierf op 12 november 1035 in Shaftesbury (Dorset) en werd begraven in Winchester. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Hardeknoet, die regeerde als Knoet III. Zijn andere zoon Harald I kwam aan de macht in Engeland, maar na diens dood in 1040 werd Hardeknoet koning van beide rijken.
