Jacques Chirac
Jacques René Chirac (Parijs, 29 november 1932) is sinds 1995 president van Frankrijk. In 2002 is hij herkozen tot 2007. Voordat hij tot president werd verkozen was hij burgemeester van Parijs. Tevens is hij, omdat hij staatshoofd van Frankrijk is, co-vorst van Andorra.
Jacques Chirac komt uit een Franse middenklassefamilie die haar wortels heeft in de Corrèze. Hij is katholiek. Hij studeerde aan het Institut d'Études Politiques l'École National d'Administration (ENA) in Parijs. Hij werd een overtuigd gaullist (aanhanger van de vroegere president Charles de Gaulle). Chirac werd medewerker van premier (later president) Georges Pompidou (1962). Van 1967 tot 1968 was Chirac staatssecretaris van Werkgelegenheid en van 1968 tot 1971 staatssecretaris van Economische Zaken en Financiën. Jacques Chirac werd in 1971 als minister toegevoegd aan premier Jacques Chaban-Delmas. Van 1972 tot 1973 was hij minister van Landbouw en minister van Binnenlandse Zaken.
Van 1974 tot 1976 was Chirac voor de eerste keer premier. Tijdens zijn premierschap sloot hij economische en militaire verdragen met Irak.
In 1976 werd Jacques Chirac voorzitter van de gaullistische Rassemblement pour la République (RPR).
Als premier had Chirac besloten, dat Parijs weer een eigen gemeentebestuur zou krijgen. Sinds de opstand van 1871 had de hoofdstad onder direct bestuur van de regering gestaan. Chirac zelf werd in 1977 burgemeester, wat hij bleef tot 1995, toen hij werd gekozen tot staatshoofd. In de jaren van zijn burgemeesterschap is op grote schaal gefraudeerd met bouwopdrachten, en vier naaste medewerkers van Chirac zijn inmiddels veroordeeld in deze zaak. De president geniet echter tot aan het einde van zijn termijn immuniteit.
Op 20 maart 1986 won rechts in Frankrijk de parlementsverkiezingen. Op 9 april werd Chirac opnieuw premier, ditmaal in cohabitation met de socialistische president Mitterand. Dit duurde tot 10 mei 1988
In 1993 werd de RPR de grootste partij in het parlement en kon Chiracs partijgenoot en vriend Édouard Balladur een kabinet vormen. In 1995 won Chirac de presidentsverkiezingen en werd president (17 mei 1995), als opvolger van François Mitterrand. Tot juni 1997 bezat Chirac grote macht, omdat premier Alain Juppé net als Chirac tot de RPR behoorde. In 1997 werd Lionel Jospin van de Parti Socialiste (PS) premier, nadat de RPR bij de verkiezingen van dat jaar niet zoveel stemmen behaalde. De verhouding tussen de beide heren was zakelijk.
Bij de verkiezingen van 2002 was er commotie vanwege een corruptieschandaal waarin Chirac verwikkeld was. In de eerste ronde haalde Chirac ternauwernood 20% van de stemmen. 18% van de stemmen ging naar Jean-Marie Le Pen, 1% meer dan Lionel Jospin, de kandidaat van de Parti Socialiste. Hierdoor kwam Chirac in de tweede ronde uit tegen Le Pen, hetgeen tot massale demonstraties leidde, met als hoogtepunt 1 mei 2002, toen er in Parijs 1 miljoen mensen op straat waren. Het merendeel van deze mensen riep op om tóch te gaan stemmen, om te zorgen dat de extreemrechtse Le Pen geen kans maakte. Bij de tweede ronde haalde Chirac meer dan 80% van de stemmen.
Op 6 mei 2002 benoemde Chirac Jean-Pierre Raffarin van de Démocratie Libérale (DL) tot premier. De RPR van Chirac en de DL van Raffarin gingen spoedig daarna een fusie aan waaruit de UMP (Unión pour un Mouvement Populaire) ontstond. Na het afkeuren van de Europese Grondwet door de Fransen in een referendum op 29 mei 2005 diende Raffarin zijn ontslag in en werd Dominique de Villepin de nieuwe premier van de Franse Republiek.
Sinds 29 november 2004 is Nicolas Sarkozy president van de UMP en minister van Binnenlandse Zaken, waarschijnlijk tot 2007, want dan zal hij pogen Jacques Chirac op te volgen als 'Chef d'État'.
| Voorganger: François Mitterrand |
President van Frankrijk 1995-heden |
Opvolger: |
