Horloge

Een horloge is een kleine, draagbare klok. Naast de tijd tonen sommige horloges ook de dag, datum, maand en jaar. Voor de 20^e eeuw waren de meeste horloges zogenaamde (vest)zakhorloges, die zoals de naam aangeeft in een (vest)zak werden gedragen. Meestal waren deze voorzien van een ketting. Het horloge met een band, zodat deze om de pols kan worden gedragen, maakte zijn opmars vanaf het begin van de 20^e eeuw.

De naam horloge is afkomstig uit het Frans; in het Frans betekent horloge echter gewoon "klok".

Inhoud 1 Geschiedenis 1.1 De noodzaak voor draagbare klokken 1.2 De eerste horloges 1.3 De tijd gelijk laten lopen 1.4 Nog nauwkeuriger 1.5 Het polshorloge 1.6 Een nieuw tijdperk 2 Soorten horloges 2.1 Mechanisch 2.2 Kwartshorloges 3 Zie ook 4 Bronnen

[bewerk] Geschiedenis

[bewerk] De noodzaak voor draagbare klokken

In de vijftiende eeuw ontstond de behoefte aan een draagbare klok om te kunnen navigeren, bijvoorbeeld op zee. De breedtegraad kan eenvoudig en betrouwbaar worden bepaald aan de hand van de hoogte van sterren boven de horizon, maar de lengtegraad was alleen meetbaar door het vergelijken van de lokale tijd. Door het vergelijken van de lokale tijd met de standaardtijd van een Europese meridiaan (meestal Parijs of Greenwich) kon een zeeman bepalen hoe ver hij van oostelijk of westelijk van deze meridiaan was verwijderd. Deze meting was niet erg accuraat waardoor de meeste land- en zeekaarten van de 15^e eeuw tot ongeveer 1800 wel precieze breedtegraden maar onjuiste lengtegraden hebben.

[bewerk] De eerste horloges

De eerste enigszins betrouwbare mechanische klokken werkten met een pendule. Omdat hierbij de klok stil moet hangen of staan, is zo'n klok niet bruikbaar op zee of in horloges. De uitvinding van het veermechanisme was cruciaal voor draagbare klokken. De Duitser Peter Henlein uit Neurenberg maakte aan het begin van de 16^e eeuw draagbare klokken met een veermechanisme. Onduidelijk is of hij het veermechanisme ook heeft uitgevonden. Zijn klokken kunnen worden gezien als de eerste horloges. Ze werden gedragen aan de riem of om de nek met een ketting. In plaats van de latere ronde vorm, maakte Henlein de behuizing ovaal. Ze werden dan ook Neurenbergse eieren genoemd. Ze waren alleen voorzien van een uurwijzer, het mechanisme was nog te onnauwkeurig voor een minutenwijzer. De onnauwkeurigheid had meerdere oorzaken. Het uurwerk werkte voornamelijk goed als het plat op een tafel lag en de balans horizontaal kon bewegen. Verder ondervond het horloge wrijving door de gebrekkige wijze waarop de tandwielen en andere onderdelen van het horloge waren afgewerkt. Dit maakte dat het horloge een stijve hoofdveer nodig had omdat de wrijving moest worden overwonnen. Zo'n hoofdveer oefende meer kracht uit als die volledig was opgewonden waardoor het horloge dan te snel liep.

[bewerk] De tijd gelijk laten lopen

Het grootste probleem waar de horlogemakers van die tijd dan ook mee kampten was om de horloges niet alleen te laten lopen, maar ook om ze gelijk te laten lopen. De Zwitserse mecanicien Jacob Zech wierp zich op dit probleem en kwam in 1525 met een oplossing. Deze oplossing werd nog verbeterd door een andere Zwitser met de naam Gruet. De uitvinding bestond uit de snek, een mechanisme die een grote weerstand leverde als de veer strak opgewonden was. Terwijl de veer afliep draaide het mechanisme mee, waardoor de weerstand minder werd. De krachten die werden uitgeoefend op het daadwerkelijke tijdmechanisme bleven zo gelijk. In plaats van een sieraad werd een horloge nu een apparaat waarmee echt de tijd kon worden aangeduid. De vraag naar Zwitserse horloges nam toe en veel handwerklieden maakten kleine onderdelen die vervolgens door een producent werden samengevoegd tot horloges.

Hierna duurde het nog lange tijd voor er verdere verbeteringen aan het horloge werden aangebracht. Rond 1550 werden schroeven gebruikt en werden de tandwielen van koper gemaakt. Koper was makkelijker te bewerken dan ijzer en dus konden de tandwielen fijner worden bewerkt. Af en toe verscheen een horloge met een minutenwijzer. Maar het horloge was niet voor de gewone man. Omdat elk horloge met de hand moest worden gemaakt, waren ze zeer kostbaar. Daarbij kwam dat in die tijd op vele manieren de tijd kon worden afgelezen. Kerktorens waren nog de hoogste gebouwen in een stad en dus goed zichtbaar. 's Nacht werd de tijd (op hele uren) omgeroepen door wachtlieden, de voorlopers van de hedendaagse politie. Het bezit van een horloge was dan ook een statussymbool voor de drager ervan.

[bewerk] Nog nauwkeuriger

Voordat horloges echt konden worden gebruikt als hulpmiddel bij het navigeren moesten ze nog veel nauwkeuriger worden gemaakt. Normale klokken waren zo precies omdat ze gebruik maakten van een pendulum. Rond het jaar 1665 kwamen de Engelsman Hooke en de Nederlander Huyghens afzonderlijk op hetzelfde idee. Ze maakten een constructie waarbij de veer een balanswiel heen en weer liet draaien. Een zelfde soort heen en weer beweging als een pendulum maakt. Het zou nog bijna 100 jaar duren voordat dit principe algemeen werd toegepast. Dit had verschillende oorzaken. Het fabriceren van de onderdelen was nog steeds handwerk en ook kennisoverdracht verliep toen veel moeilijker. De kennisoverdracht ging zelfs zo langzaam dat ene Julien Le Roy 100 jaar later dezelfde ontdekking deed, zich niet bewust dat zijn uitvinding al 100 jaar oud was.

Een andere aanvulling op het horloge werd gemaakt in 1704. De Zwitser Nicholas Facio, werkzaam in Londen, ging gebruikmaken van juwelen in horloges. Deze juwelen werden niet gebruikt ter versiering, maar voor het opheffen van wrijving in het uurwerk. Veelal worden hiervoor robijnen of saffierkristallen gebruikt. In plaats van draaiende onderdelen in een metalen omhulsel te laten draaien, wordt een heel klein gaatje geboord in het juweel. Het metalen onderdeel ondervindt veel minder wrijving en er is dus veel minder olie nodig in het horloge.

Om ervoor te zorgen dat horloges nauwkeurig genoeg werden om te kunnen worden gebruikt op zee, loofde het Engelse parlement een prijs uit van 20.000 pond voor de horlogemaker die dit voor elkaar kreeg. De prijs werd in 1762 gewonnen door de Engelsman John Harrison, wiens horloge op een reis van 5 maanden maar 1 minuut en 4 seconden verkeerd liep. Het mechanisme was zo ingewikkeld dat hij zijn uitvinding eerst te boek moest stellen zodat andere horlogemakers er ook wat aan zouden hebben. Na deze grote stap voorwaarts kwamen er nog kleine verbeteringen bij, onder andere van de Amerikaan Thomas Mudge en de Zwitser Abraham Louis Breguet. Zie ook onrust (uurwerk)

Vervolgens werkten zowel Franse als Zwitserse horlogemakers aan het reduceren van de wrijving. Dit zorgde ervoor dat de uitvinding van Gruet uit de horloges kon worden verwijderd. Al snel werd elk horloge op deze manier gemaakt, alleen de Engelsen bleven nog langer hieraan vasthouden. Dit kostte hun het aanzien dat zij hadden als horlogemakers.

[bewerk] Het polshorloge

Het polshorloge werd uitgevonden door Patek Philippe op het einde van de 19^e eeuw. Het werd toen voornamelijk gezien als vrouwensieraad. Aan het begin van de 20^e eeuw ondervond de Braziliaanse uitvinder Alberto Santos-Dumont problemen met het aflezen van de tijd als hij vloog. Hij vroeg aan Louis Cartier, een bekende van hem, om een horloge dat makkelijker te gebruiken was. Cartier gaf hem een horloge met leren band. Gezien de populariteit die Cartier genoot in Parijs, verkocht hij ook andere van deze horloges aan mannen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwamen officieren in het leger er achter dat het makkelijker was om snel een blik op het polshorloge te werpen, dan om een zakhorloge tevoorschijn te halen. Daarbij kwam dat een steeds groter aantal van officieren sneuvelden in de strijd. Zij werden vervangen door soldaten die geen zakhorloges hadden. De soldaten hadden geen financiële middelen om een zakhorloge te kopen en waren dus afhankelijk van wat het leger hun aanbood als horloge. Dit samen met de toenemende behoefte van de verschillende legeronderdelen om op dezelfde tijdstippen hun acties uit te voeren, zorgde ervoor dat het leger hun officieren voorzag van betrouwbare, maar goedkope massageproduceerde horloges. Na de oorlog mochten de Europese en Amerikaanse officieren hun horloges houden, hiermee droegen zij bij aan het populairder worden van de polshorloges.

[bewerk] Een nieuw tijdperk

De horloges zoals die rond 1800 werden gemaakt, wijken niet veel af van de mechanische horloges die anno 2005 worden gemaakt. De eerste grote verandering vond plaats in het midden van de 20^e eeuw. In 1957 werd een elektrisch horloge gemaakt. In plaats van een veer voorzag een batterij het mechanisme van de kracht om de wijzers rond te draaien. In de jaren '60 werden de eerste kwartshorloges geproduceerd, deze maakten gebruik van een oscillerend kwartskristal als tijdgever. In de jaren '70 kwamen de eerste digitale horloges op de markt. Deze toonden de tijd met cijfers in plaats van wijzers.

[bewerk] Soorten horloges

Het is mogelijk om horloges op meerdere manieren te rubriceren. Er kan bijvoorbeeld worden gekeken naar de techniek (mechanisch of kwarts) of naar de wijze van tijdaanduiding (analoog of digitaal).

[bewerk] Mechanisch

Van oudsher zijn horloges mechanisch geweest en sinds de jaren '90 van de 20^e eeuw zijn deze horloges weer in trek bij de consument. Als een mechanisch horloge meer functies biedt dan alleen tijdaanduiding wordt zo'n horloge een 'gecompliceerd' horloge genoemd. Een functie wordt een complicatie genoemd.

Voorbeelden van complicaties zijn:

• Datumaanduiding
• Weekdagaanduiding
• Maandaanduiding
• Jaaraanduiding
• Eeuwigdurende kalender
• Maanstand
• Chronograaf (zie ook Chronometer)
• Chronometer
• Tweede tijdzone
• Zelfopwindend mechanisme (aangeduid met de term automaat)
• Aanduiding voor gangreserve
• Alarm
• Tourbillon
• Repeater
• Tachymeter
• Stopwatch

Mechanische horloges zijn over het algemeen analoge horloges, de tijdaanduiding geschiedt met wijzers. Er zijn maar enkele mechanische horloges waarop de tijd met cijfers wordt aangeduid. Meestal wordt dan alleen het uur aangeduid met cijfers.

[bewerk] Kwartshorloges

Een kwartshorloge is een elektronisch horloge dat gebruik maakt van een kwartskristal als hart van de tijdmeting. Met kwartskristallen kan een zeer stabiele trilling opgewekt worden. Dit trillingsgetal, ook wel frequentie genoemd, is vooraf bekend. Door het aantal trillingen te tellen weet men wanneer een bepaalde tijd verstreken is. Heeft men bijvoorbeeld een kristal van 1.000.000 Hz dan is na 1 miljoen trillingen een seconde verstreken. Een mechanisch binnenwerk beweegt vervolgens de (aan)wijzers. De eerste modellen werden gemaakt in 1962 door het CEH onderzoekslaboratorium in Zwitserland. Het eerste kwartshorloge in productie was van Seiko, de 35 SQ Astron in 1969. Er zijn verschillende mogelijkheden waarop dit type horloge van stroom wordt voorzien. De batterij is waarschijnlijk de meest gebruikte, maar ook is het mogelijk om stroom te krijgen door middel van zonne-energie of kinetische energie (door middel van beweging). Een weinig gebruikte krachtbron maakt gebruik van het temperatuursverschil tussen de drager en de omgeving.

Kwartshorloges zijn er zowel in analoge (met wijzers) als digitale uitvoering (met cijfers). Ook zijn er kwartshorloges met beide mogelijkheden.

Digitale kwartshorloges hebben in aanvulling op de tijdsaanduiding vaak aanvullende functies. Meestal zijn dit een datumaanduiding, alarm, chronograaf en/of chronometer. Ook zijn er horloges met een calculator, databank of computerspelletjes. Bergsporters hebben vaak een horloge met hoogtemeter, thermometer en kompas, bijvoorbeeld zoals afgebeeld op de foto hiernaast.
Een vrij recente ontwikkeling zijn horloges die zichzelf met een DCF77 ontvanger gelijk kunnen zetten. Omdat dit vrij veel energie vraagt gebeurt dit gelijkzetten maar een paar keer per dag, zonder ontvangst loopt het horloge op een kwartskristal verder.

Hoewel horloges met kwartsmechanisme zeer goedkoop kunnen worden gemaakt en ook goedkope exemplaren een zeer grote nauwkeurigheid kunnen hebben (in de orde van een seconde afwijking per dag), zijn duurdere volledig mechanische horloges nog steeds in trek bij de consument. Door de techniek en het handwerk worden mechanische horloges door veel mensen als statussymbool gezien.

[bewerk] Zie ook

• Lijst van horlogemerken

[bewerk] Bronnen

• Engelse en Duitse wiki-artikelen
• The Invention of the Watch
• Websites en folders van diverse horlogeleveranciers