Golda Meïr
 |
||||||
| Golda Meïr 3 mei 1898 - 8 december 1978 |
||||||
|
||||||
| Premier van Israël |
Golda Meïr, soms ook geschreven als Golda Meir, geboren als Golda Mabovitz, bijnamen De IJzeren Dame en in de Arabische wereld De Oude Dame (Kiev, 3 mei 1898 – Jeruzalem, 8 december 1978), was de vierde minister-president van Israël, van 17 maart 1969 tot 11 april 1974.
Ze werd geboren in Oekraïne (dat behoorde toentertijd tot het Russische Rijk) en emigreerde in 1906 met haar gezin naar Milwaukee in de staat Wisconsin in de Verenigde Staten. Daar volgde ze een lerarenopleiding en gaf ze les aan publieke scholen. In 1915 werd ze lid van de Poalei Zion (de Zionistische Arbeiders Organisatie) en in 1921 emigreerde ze met haar man, Morris Meyerson, naar het mandaatgebied Palestina. Haar echtgenoot stierf daar in 1951. In 1956 nam ze een Hebreeuwse naam aan: Meïr dat "helder schijnen" betekent.
In 1924 verhuisde ze naar Tel Aviv waar ze op verschillende plaatsen werkzaam was, onder andere bij de vakbond Histadroet en de ambtenarij. Op 14 mei 1948 was ze een van de 24 personen die de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring ondertekenden. Van 1948 tot 1949 was ze de eerste Israëlische ambassadeur in de toenmalige Sovjet-Unie. In 1949 werd ze voor de Mapai (een van de Poalei Zion afgescheiden sociaal-democratische, zionistische politieke partij) lid van het nieuwe Israëlische parlement, de Knesset, een ambt dat ze tot 1974 zou blijven bekleden. Tevens was ze van 1949 tot 1956 minister van Arbeid en van 1956 tot 1966 minister van Buitenlandse Zaken in opeenvolgende regeringen.
Ze werd na de dood van Levi Eshkol in 1969 minister-president. Tijdens haar regeerschap kreeg ze te maken met diverse belangrijke kwesties. In 1972 vond het gijzelingsdrama op de Olympische Spelen in München plaats waarbij diverse Israëlische atleten door een Palestijnse terreurgroep om het leven werden gebracht. Eveneens brak tijdens haar bewindsperiode in 1973 de Jom Kipoeroorlog uit die ze alhoewel ze van te voren door koning Hoessein van Jordanië was gewaarschuwd, niet echt had verwacht, evenmin als haar minister van Defensie Moshe Dayan.
De nasleep van deze oorlog deed haar regering uiteindelijk de das om. Haar regering werd geteisterd door interne ruzies binnen de coalitie, vragen over strategische blunders en zwak leiderschap. Ze diende daarom in het voorjaar van 1974 haar ontslag in en werd opgevolgd door Yitzhak Rabin.
Golda Meïr die al vanaf de jaren zestig aan kanker leed, overleed eind jaren zeventig op 80-jarige leeftijd aan deze ziekte. Ze werd begraven op Mount Herzl.
| Bron(nen): |
|
 |
Wikiquote heeft een collectie citaten gerelateerd aan Golda Meïr. |
