Antarctisch Verdrag

Het Antarctisch Verdrag regelt de internationale relaties ten aanzien van Antarctica, het enige onbewoonde continent. Het verdrag werd ondertekend door 12 landen, inclusief de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, die besloten om Antarctica als wetenschappelijk reservaat met rust te laten, en geen militaire activiteit op dit continent te organiseren. Dit was de eerste overeenkomst aangaande wapencontrole in de Koude Oorlog.

[bewerk] Het Antarctisch Verdragsstelsel

Het hoofdverdrag werd geopend voor ondertekening op 1 december 1959, en werd officieel bekrachtigd op 23 juni 1961. De originele ondertekenaars waren de 12 landen actief in Antarctica tijdens het Internationaal Geofysisch Jaar van 1957-58. Deze landen waren Argentinië, België, Chili, Frankrijk, Japan, Nieuw-Zeeland, Oostenrijk, Noorwegen, de USSR, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika.

Enkele landen hebben later ondertekend. Deze landen zijn: Brazilië, Bulgarije, China, Ecuador, Finland, Duitsland, India, Italië, Zuid-Korea, Nederland, Peru, Polen, Spanje, Zweden, Uruguay.

[bewerk] Zie ook

• Regering van Antarctica

[bewerk] Externe link

• Volledige tekst van het Antarctisch Verdrag (Engels)

Meer bronnen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina The Antarctic Treaty op de Engelstalige versie van Wikisource