Alexander Fleming

Sir Alexander Fleming (6 augustus 1881 – 11 maart 1955) was een Britse arts en microbioloog, die voor de ontdekking van penicilline een Nobelprijs heeft gekregen.

Fleming werd geboren in Lochsfield in Ayrshire, Schotland, als zoon van een boer. Van 1901 tot 1906 studeerde hij geneeskunde aan de St. Mary's Hospital Medical School in Paddington. Na afloop van zijn studie bleef hij aan dat instituut verbonden. In 1921 werd hij plaatsvervangend hoofd, en in 1946 directeur. In 1948 werd de naam veranderd in Wright-Fleming Institute. Van 1928 tot 1948 hield hij de leerstoel voor bacteriologie aan de universiteit van Londen.

In september 1928 ontdekte Fleming eigenlijk bij toeval dat in de buurt van een bepaalde schimmel die per ongeluk bij een van zijn bacteriekoloniën was gekomen geen bacteriën groeiden. Fleming maakte een filtraat van de schimmel, en vond dat het vele soorten bacteriën kon doden, terwijl het op proefdieren geen merkbaar nadelige werking had. In een wetenschappelijke publicatie in 1929 noemde hij de stof penicilline, en veronderstelde dat het als geneesmiddel kon werken. De ontdekking van penicilline wordt als een voorbeeld van serendipiteit gezien.

Het daadwerkelijke gebruik van penicilline als geneesmiddel liet echter op zich wachten, omdat de stof zich moeilijk liet isoleren. Ernst Boris Chain en Howard Walter Florey slaagden in 1940 daar als eersten in. Hierna maakte penicilline een snelle opmars, en in 1945 deelden Fleming, Chain en Florey de Nobelprijs voor Geneeskunde "voor de ontdekking van penicilline en haar helende werking bij diverse infectieziekten".

Fleming kreeg ook andere vormen van huldiging voor zijn ontdekking. Zo werd hij in 1944 geridderd met verkrijging van het Britse erepredikaat "Sir". Daarnaast ontving hij eredoctoraten van 12 Amerikaanse en Europese universiteiten, werd hij commandeur in het Franse Légion d'honneur (legioen van eer) en 'ererector' van de universiteit van Edinburgh.

Sir Alexander Fleming stierf in 1955 in Londen aan een hartinfarct.