SU-76
Z Wikipedii
| Su-76 | |
 |
|
| Działo Su-76 (Muzeum Niżny Nowogród) |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | ZSRR |
| Producent | Fabryka Samochodów w Gorkim (GAZ) |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Typ | działo samobieżne |
| Załoga | 4 (dowódca, kierowca, celowniczy, ładowniczy) |
| Historia | |
| Prototyp | 1942 |
| Lata produkcji | 1942-1945 |
| Wyprodukowano | 12 671 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 2 gaźnikowe, 4-suwowe, 6-cylindrowe rzędowe GAZ 202 |
| Moc | 140 KM |
| Transmisja | mechaniczna |
| Moc jedn. | 9,2 KM/t |
| Nacisk jedn. | 0,55 KG/cm² |
| Wymiary | |
| Długość maksymalna | 5,00 m |
| Szerokość | 2,74 m |
| Wysokość | 2,10 m |
| Prześwit | 0,30 m |
| Masa | |
| Masa bojowa | 10,2 t |
| Pojemność zbiorników paliwa | 400 l |
| Opancerzenie | |
| Typ pancerza | spawany z płyt walcowanych |
| Grubość pancerza | 10-35 mm |
| Osiągi | |
| Prędkości maksymalne | |
| Na drodze | 45 km/h |
| W terenie | 10-25 km/h |
| Zdolność pokonywania przeszkód | |
| Brody bez przygotowania | 0,9 m |
| Rowy | 2,00 m |
| Ściany pionowe | 0,6 m |
| Stoki o nachyleniu do | 28 % |
| Zasięg | na szosie 320 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Artyleryjskie | armata wz. 1942 ZIS-3 kal. 76.2 mm |
| Inne uzbrojenie | 2 pistolety maszynowe PPSz kal. 7,62 mm |
| Użytkownicy | |
| ZSRR, Polska, Rumunia, Bułgaria, Czechosłowacja, Węgry, NRD, Korea Płn., Jugosławia | |
SU-76 - działo samobieżne produkcji radzieckiej z okresu II wojny światowej najczęściej używane w roli niszczyciela czołgów.
Spis treści |
[edytuj] Historia
SU-76 powstał na bazie przedłużonego podwozia czołgu T-70, był bardzo prosty w produkcji, w czasie II wojny światowej był drugim co do ilości wyprodukowanych egzemplarzy opancerzonym pojazdem Armii Czerwonej. Cieszył się dużą popularnością wśród żołnierzy, którzy nadali mu pieszczotliwe przezwisko "suczka" (W odróżnieniu od "suki" - "dorosłego" działa pancernego SU-85).
[edytuj] Warianty
- OSU-76 – eksperymentalny model bazowany na podwoziu czołgu T-70
- SU-76 – pierwszy model produkcyjny z przedłużonym podwoziem T-70 i dwoma silnikami w układzie identycznym do T-70. Wyprodukowano tylko kilka egzemplarzy.
- SU-76M – główny model wyprodukowany w ilości ponad 14 tysięcy egzemplarzy.
- SU-76B – wersja z zamknięta i całkowicie opancerzoną kabiną załogi, wyprodukowano tylko kilka egzemplarzy.
- SU-76i - wersja na podwoziu niemieckiego PzKpfw III (Panzerkampfwagen III)
[edytuj] Służba
Podstawowym przeznaczeniem SU-76 miała być rola niszczyciela czołgów, ale okazał się on także bardzo przydatny jako działo samobieżne używane do wsparcia piechoty. Cienkie opancerzenie czyniło go łatwym celem dla czołgów i artylerii przeciwpancernej. Jak na swoją wielkość był bardzo lekki, co w połączeniu z szerokimi gąsienicami dawało mu dobrą ruchliwość i zwrotność.
Działa samobieżne SU-76 stały się jednym z podstawowych dział artylerii samobieżnej Wojska Polskiego w czasie 2 wojny światowej. Było używane w dywizjonach artylerii samobieżnej przy dywizjach piechoty. W uzbrojeniu pozostawało do końca lat 50. XX w. Pod koniec służby zostało przekazane do oddziałów KBW (Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego).
Działo SU-76 weszło na uzbrojenie armii państw Układu Warszawskiego. Wzięło udział w wielu "powojennych" konfliktach zbrojnych np. wojnie koreańskiej.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Radzieckie pojazdy wojskowe z okresu II wojny światowej | |
| Czołgi lekkie | |
| BT-2/5/7/8 • T-18 • T-26 • T-27 • T-37 • T-38 • T-40 • T-50 • T-60 • T-70 |
|
| Czołgi średnie | Czołgi ciężkie |
|---|---|
| T-28 • T-34/76 • T-34/85 • T-44 | T-35 • Rodzina KW • IS-1, 2 • IS-3 |
| Działa samobieżne | |
| SU-12 • SU-57 • SU-76 • SU-85 • SU-100 • SU-122 • SU-152 • ISU-122 • ISU-152 • ZiS-30 • ZSU-37 | |
| Samochody pancerne i opancerzone ciągniki artyleryjskie | |
| FAI • BA-20 • BA-27 • BA-64 • BA-6 • BA-10 • T-20 | |
| Pojazdy prototypowe i doświadczalne | |
| SU-5 • SU-6 • SMK • T-100 • T-46 • PPG • T-34M • T-43 • SU-76I | |
