SU-152

Z Wikipedii

SU-152 СУ-152
Działo SU-152 na stanowisku
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Zakłady Kirowskie w Czelabińsku
Trakcja	gąsienicowa
Typ	ciężkie działo samobieżne
Załoga	5
Historia
Prototyp	1943
Lata produkcji	luty – wrzesień 1943
Wyprodukowano	około 700
Dane techniczne
Silnik	1 silnik wysokoprężny, 12-cylindrowy W-2K
Moc	600 KM (441 kW)
Transmisja	mechaniczna
Moc jedn.	13,2 KM/t (9,7 kW/t)
Nacisk jedn.	0,85 kg/cm²
Wymiary
Długość maksymalna	8,95 m
Długość kadłuba	6,75 m
Szerokość	3,25 m
Wysokość maksymalna	2,45 m
Prześwit	0,44 m
Masa
Masa bojowa	45 500 kg
Pojemność zbiorników paliwa	600 – 615 l 360 l (dodatkowe)
Opancerzenie
Grubość pancerza	22 – 75 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	43 km/h
W terenie	14 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	1,60 m
Rowy	2,70 m
Ściany pionowe	1,20 m
Stoki o nachyleniu do	36 %
Zasięg	(po drodze) 330 km (w terenie) 120 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Artyleryjskie	1 armato-haubica ML-20S kal. 152 mm
Użytkownicy
ZSRR

SU-152 (ros. СУ-152 – skrót od nazwy Самоходная Установка) – radzieckie ciężkie działo samobieżne z okresu II wojny światowej

[edytuj] Historia

W dniu 15 kwietnia 1942 roku w Głównym Zarządzie Artylerii Armii Czerwonej podjęto decyzję o rozpoczęciu prac nad szeregiem dział samobieżnych przeznaczonych dla wsparcia piechoty. W tej decyzji stwierdzono, że mają być one budowane na podwoziach czołgów produkowanych seryjnie.

Na podwoziu czołgu KW miał być opracowany ciężki samobieżny niszczyciel schronów bojowych uzbrojony w haubico-armatę kal. 152 mm. Prace nad tym ciężkim działem samobieżnym rozpoczęto jesienią 1942 roku równocześnie ustalono, że oprócz niszczenia umocnień i schronów bojowych miał zwalczać ciężkie czołgi. Pracami kierowało biuro konstrukcyjne Ż. Kotinowa z Zakładów Kierowskich w Czelabińsku przy współpracy z biurem konstrukcyjnym Artylerii Samobieżnej zakładów Uralmaszzawod w Swierdłowsku. Projekt nowego działa samobieżnego był gotowy na początku stycznia 1943 roku i w dniu 4 stycznia został zatwierdzony i zlecono budowę prototypu, który miano ukończyć do 29 stycznia. Prototyp wyposażono w specjalnie adoptowaną dla tego działa haubico-armatę wz. 1937/43 (ML-20S) kal. 152 mm.

Już 7 lutego 1943 roku zakończono próby działa a w dniu 14 lutego 1943 roku przyjęto je na uzbrojenie i nadano mu nazwę SU-152. Także w lutym rozpoczęto produkcję seryjną tych dział w Zakładach Kierowskich w Czelabińsku, gdzie trwała do września 1943 roku. W tym czasie wyprodukowano około 700 dział samobieżnych SU-152. Produkcję ich przerwano z uwagi na opracowanie i wdrożenie do produkcji seryjnej nowego ciężkiego działa samobieżnego ISU-152.

[edytuj] Opis konstrukcji

Ciężkie działo samobieżne SU-152 było oparte na podwoziu czołgu KW-1s, na którym zamontowano nieruchomą wieżę. W wieży umieszczono haubico-armatę wz. 1937/43 (ML-20S) kal. 152 mm adaptowano do potrzeb tego działa. Pancerz działa wykonany był z płyt walcowanych i odlewanych o grubości od 22 mm (góra) do 75 mm (przód wieży).

Napęd stanowił silnik wysokoprężny, widlasty, 12-cylindrowy W-2K, układ napędowy składał się wielotarczowego sprzęgła głównego i skrzyni przekładniowej mechanicznej. Posiadał 8 biegów do przodu i 2 wsteczne.

Podwozie składało się z 6 par podwójnych stalowych kół nośnych umieszczonych niezależnie na wahaczach, koła napędowego z tyłu i koła napinającego z przodu.

[edytuj] Służba

W chwili rozpoczęcia produkcji seryjnej działa samobieżne SU-152 były systematycznie wprowadzane na uzbrojenie Armii Czerwonej i formowane z pułki ciężkiej artylerii samobieżnej. W skład takiego pułku wchodziło początkowo 12 dział SU-152 a później 21.

Po raz pierwszy dział tych użyto w trakcie bitwy na łuku kurskim, gdzie użyto ich w walce z użytymi przez Niemców po raz pierwszy czołgami PzKpfw V Panther, PzKpfw VI Tiger i działami Ferdynand. Wtedy to działo to otrzymało nazwę Pogromaca zwierząt (ros. Зверобой).

W późniejszym okresie rozpoczęto wycofywać te działa zastępując je działami ISU-152.

W zasadzie działa samobieżne SU-152 były na wyposażeniu tylko Armii Czerwonej, choć trzy tego typu działa znalazły się na wyposażeniu Wojska Polskiego, jedno w 3 szkolnym pułku czołgów i dwa w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej. Użytkowano je tam w latach 1945 – 1949 do szkolenia.

Radzieckie pojazdy wojskowe z okresu II wojny światowej
Czołgi lekkie
BT-2/5/7/8 • T-18 • T-26 • T-27 • T-37 • T-38 • T-40 • T-50 • T-60 • T-70
Czołgi średnie	Czołgi ciężkie
T-28 • T-34/76 • T-34/85 • T-44	T-35 • Rodzina KW • IS-1, 2 • IS-3
Działa samobieżne
SU-12 • SU-57 • SU-76 • SU-85 • SU-100 • SU-122 • SU-152 • ISU-122 • ISU-152 • ZiS-30 • ZSU-37
Samochody pancerne i opancerzone ciągniki artyleryjskie
FAI • BA-20 • BA-27 • BA-64 • BA-6 • BA-10 • T-20
Pojazdy prototypowe i doświadczalne
SU-5 • SU-6 • SMK • T-100 • T-46 • PPG • T-34M • T-43 • SU-76I