ISU-122

Z Wikipedii

ISU-122 - radzieckie działo samobieżne z okresu II wojny światowej.

[edytuj] Historia

Aby zwiększyć siłę ognia czołgu IS-2 postanowiono zamontować na jego podwoziu haubico-armatę kalibru 152mm. Problemy techniczne ominięto rezygnując z obrotowej wieży. W ten sposób powstało działo samobieżne ISU-152. Ponieważ powstawało więcej kadłubów niż dział 152 mm zdecydowano się montować poddane modyfikacji armaty 122 mm wzór 1943/1944. Działa pozbawiano hamulca wylotowego, a ich zamek śrubowy zamykano ręcznie. Nowy typ pojazdu wszedł do produkcji w końcu 1943. Rok później powstała przeznaczona dla czołgu IS-2 armata D-25T (wz. 1943) kalibru 122 mm. Ponieważ nadal dostarczano zbyt małe ilości dział 152 mm poddano je drobnym modyfikacjom i postanowiono montować nowo powstałe armaty 122 mm oznaczane jako D-25S w kadłubach ISU. Nowe działo z hamulcem i zamkiem klinowym znacznie zwiększyło szybkostrzelność. Zmodyfikowane ISU-122 weszły do produkcji wiosną 1944.

W końcu 1943 roku Zakłady Kirowskie opuściła pierwsza seria dział ISU-122 uzbrojona w odpowiednio przystosowane 122 mm armaty wz. 1931/1937 (A-19). Armata nie miała hamulca wylotowego, a zamek śrubowy otwierany był ręcznie. Tymczasem zimą 1943/1944 roku opracowano jeszcze jeden wariant armaty tego kalibru, nazwany D-25T, przeznaczony dla czołgu IS-2. W wyniku dalszych zmian konstrukcyjnych otrzymała ona hamulec wylotowy oraz półautomatyczny zamek klinowy, co znacznie usprawniło obsługę i podniosło szybkostrzelność. Ponieważ działa ISU-152 w dalszym ciągu nie były nadsyłane w odpowiedniej ilości, zapadła decyzja o równoległym kontynuowaniu produkcji ISU-122, ale w ulepszonym wariancie, tzn. z armatą 122 mm wz. 1944 (D-25T), przy czym w tym wariancie nosiła ona oznaczenie D-25S. Działo ISU-122 opracowane zostało ostatecznie wiosną 1944 roku i niebawem skierowane do produkcji seryjnej.

[edytuj] Służba

ISU-122, dzięki potężnemu uzbrojeniu, okazał się dobrym niszczycielem czołgów, jednak do jego słabych stron należały duży kąt znajdujący się poza szczelinami obserwacyjnymi oraz trudności w poruszaniu się w terenie (przyczyną była długa lufa).

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

• załoga: 5 osób
• masa: 45,5 t.
• długość: 9,85 m
• szerokość: 3,07 m
• wysokość: 2,48 m
• prześwit 45 cm
• pancerz czołowy: 90 mm
• uzbrojenie: 1 działo 122 mm, 1 wkm DSzK wz.1938 kal. 12,7 mm
• silnik: W-2-IS (wysokoprężny, 4-suwowy, widlasty, 12-cylindrowy) o mocy 520 KM, chłodzony płynem.
• prędkość maksymalna: 35 km/h na drodze.
• zasięg maksymalny: 220 km

Radzieckie pojazdy wojskowe z okresu II wojny światowej
Czołgi lekkie
BT-2/5/7/8 • T-18 • T-26 • T-27 • T-37 • T-38 • T-40 • T-50 • T-60 • T-70
Czołgi średnie	Czołgi ciężkie
T-28 • T-34/76 • T-34/85 • T-44	T-35 • Rodzina KW • IS-1, 2 • IS-3
Działa samobieżne
SU-12 • SU-57 • SU-76 • SU-85 • SU-100 • SU-122 • SU-152 • ISU-122 • ISU-152 • ZiS-30 • ZSU-37
Samochody pancerne i opancerzone ciągniki artyleryjskie
FAI • BA-20 • BA-27 • BA-64 • BA-6 • BA-10 • T-20
Pojazdy prototypowe i doświadczalne
SU-5 • SU-6 • SMK • T-100 • T-46 • PPG • T-34M • T-43 • SU-76I