Toronto

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

City of Toronto, Ontario, Canada

Bandeira da cidade de Toronto
Lema da cidade:"Diversidade Nosa Forza" Do inglés: Diversity Our Strength
Localización da cidade de Toronto na provincia de Ontario
Área total  - Lonxitude norte-sur  - Lonxitude leste-oeste	641 km² 21 km 43 km
Poboación  - Total (2004)  - Metropolitana  - Densidade	2 518 772 5 715 386 3 939,4/km²
Fuso horario	Leste: UTC-5/-4
Latitude Lonxitude	43°41′N 79°38′O
Fundada en	1759
Actual prefecto	David Miller
Principal aeroporto	Aeroporto Internacional Toronto Pearson
Páxina da Prefectura de Toronto

Toronto é a maior cidade do Canadá, e a capital da provincia de Ontario. Sitúase na marxe norte do Lago Ontario. Ten aproximadamente 2,5 millóns de habitantes na cidade propiamente dita, e 5,2 millóns na zona metropolitana. Aproximadamente un terzo da poboación canadense vive dentro dun raio de 160 km da cidade. Alén diso, Toronto considérase unha das cidades máis dinámicas da América do Norte, atraendo millares de inmigrantes anualmente, desde a década de 1850. O seus habitantes chámanse torontonianos (Torontonians, en inglés).

Coñécese a Toronto como o "motor da economía do Canadá", e é considerada unha cidade global beta, exercendo influencia significativa a nivel rexional, nacional e internacional. Toronto é o centro financeiro do Canadá, ben como un dos principais centros culturais e científicos. Toronto é o maior polo industrial, financeiro e de telecomunicacións do Canadá. Posúe unha das máis diversificadas economías da América do Norte, coa maior concentración de sedes de empresas, institucións culturais e a maior comunidade artística do país. En xaneiro de 2005, Toronto foi escollida polo goberno canadense como unha das capitais culturais do Canadá. Toronto posúe un dos mellores padróns de vida da América do Norte e é unha das cidades máis seguras do continente americano – cunha taxa de criminalidade menor do que calquera gran cidade americana, e unha das menores do Canadá.

Índice 1 Nomenclatura 2 Historia 2.1 Exploración e asentamento europeo 2.2 Crecemento 2.3 Século XX 2.4 Tempos recentes 3 Xeografía e clima 4 Administración 5 Demografía 5.1 Barrios e distritos 6 Economía 6.1 Industria 6.2 Comercio 6.3 Medios de Comunicación 7 Educación 7.1 Escolas 7.2 Bibliotecas 7.3 Ensino Superior 8 Cultura e recreación 8.1 Arquitectura 8.2 Artes 8.3 Deportes 8.4 Lecer 9 Transportes 9.1 Transporte público 9.2 Vías expresas 9.3 Ferrovías 9.4 Aeroportos 9.5 Porto e balsas 10 Problemas actuais 10.1 Abrigos e sen-teitos 10.2 Medio Ambiente 10.3 Criminalidade 10.4 Inmigración ilegal 11 Rexión Metropolitana 11.1 Ao oeste 11.2 Ao norte 11.3 Ao leste 12 Cognomes da cidade 13 Vexa tamén 14 Ligazóns externas

[editar] Nomenclatura

A fonte e o significado da palabra "Toronto" continúa a ser materia de debate hoxe en día. A definición máis común di que "Toronto" vén da palabra hurón toran-ten, que significa "lugar de encontrol". Porén, outros consideran que vén da palabra mohawk tkaronto, que significa "onde hai árbores sobre a auga", nunha referencia ás augas do norte do actual Lago Simcoe - á época, os mohawk chamaban este lago de "Lago Toronto". Este litoral estaba conectado ao litoral do Lago Ontario por unha estrada que levaba ata ao Río Humber e a súa foz no Lago Ontario. Á medida en que a estrada se tornou cada vez máis usada, o termo "Toronto" tamén pasou a ser cada vez máis usado, e eventualmente, pasou a ser tamén usado para un posto comercial francés próxima á foz do Río Humber. Parte desta confusión pode atribuírse á sucesión de pobos indíxenas que viviron na área ao longo do século XVIII: huróns, senecas, iroqueses e Mississaugas (a orixe do nome da segunda maior cidade da Rexión Metropolitana de Toronto, Mississauga, localizado ao oeste de Toronto).

Ata o inicio da colonización británica, non había asentamentos permanentes na rexión, aínda que tantos os nativos indíxenas e os franceses tentaron instalar asentamentos permanentes, incluíndo a construción dun pequeno forte próximo á foz do Río Humber, actualmente enterrada baixo o chan, onde se localiza agora a Canadian National Exhibition. Os británicos construíron un forte e un asentamento que foi chamado de "York". Os ingleses déronlle á cidade o nome de Toronto en 1834.

[editar] Historia

Localizado na marxe norte do Lago Ontario, Toronto era orixinalmente un termo usado nunha indeterminada localización xeográfica, aparecendo aproximadamente na mesma área da futura cidade de Toronto en mapas do final do século XVII e do inicio do XVIII. Eventualmente, o nome "Toronto" designou a área localizada na foz do Río Humber.

[editar] Exploración e asentamento europeo

Anteriormente á chegada dos primeiros exploradores europeos, varias tribos indíxenas vivían na rexión. As principais eran os algonquinos, os huróns, os iroqueses, os Mississaugas e os sénicas. Os primeiros exploradores europeos exploraron a rexión na década de 1640, en expedicións francesas partindo de Quebec, rumbo aos Grandes Lagos. Tales expedicións foron feitas por orde de Samuel de Champlain. A rexión pasou entón a facer parte da colonia francesa de Nova Francia.

Porén, a colonización europea en todo o Canadá central, incluíndo a rexión de Toronto, foi case inexistente ata 1784 - ata entón, o número de colonos europeos en toda a área que actualmente é a provincia de Ontario era de aproximadamente 400 habitantes. En 1750, os franceses construíron un posto comercial próximo á foz do Río Humber, e un forte próximo ao Río Don. Este forte chamábase Fort Rouillé. En 1759, os franceses queimaron este forte - para impedir que as forzas británicas ao avanzar pola rexión tomasen o Control do forte - e abandonaron a rexión. En 1763, toda a Nova Francia pasou ao dominio inglés, ao final da guerra dos sete anos, baixo os termos do Tratado de París.

Despois de 1784 - ao fin da Revolución Americana de 1776 - grandes números de colonos norteamericanos leais á Coroa británica abandonaron o recén criado Estados Unidos da América. Os británicos forneceron materiais e terras para estes colonos, e recompensaron en diñeiro a moitos deles - varios deles loitaran do lado das forzas británicas. En 1788, os británicos compraron máis de mil km² de terra dos indios Mississaugas, que constitúe actualmente Toronto e algúns dos seus suburbios, para abrigar a estes colonos. Os británicos construíron unha vila, nas actuais Illas Toronto, e mais un forte. Tanto o forte canto a vila foron nomeados como York. As Illas Toronto son unha cadea de pequenas illas que levan a un pantano (actualmente inexistente, foi drenado) a oeste da cadea, e á unha abertura ao leste do arquipélago, formando unha baía que protexía naturalmente a recén criada vila, protexido polo Fort York, no centro xeográfico das illas. A vila ficaba do outro lado do arquipélago, próximo á actual Parliament Street.

En 29 de xullo de 1793, o Tenente Gobernador da recén criada colonia británica de Canadá Superior (base da actual provincia de Ontario), John Graves Simcoe, escolleu York para ser a nova capital da recén-formada colonia de Canadá Superior, mudando da entón Newark, actualmente, Niagara-on-the-Lake, oficialmente, o1 de febreiro de 1796.

O Tenente Gobernador Simcoe estaba especialmente preocupado para iniciar comunicacións militares entre asentamentos ao sur do Canadá Superior - especialmente Newark, entón a capital da colonia - e a aqueles asentamentos no leste, tais como Kingston. Para isto, Simcoe iniciou a construción de varias estradas. Dundas Street construíuse para conectar a rexión de York ata a vila homónima, Dundas, próximo a Hamilton, para continuar a oeste, en dirección a Windsor, na fronteira canadense cos Estados Unidos. A Kingston Road construíuse entre Toronto e Montreal, pasando por Kingston. A maior parte desta estrada formaría posteriomente a Autoestrada MacDonald-Cartier, hoxe en día unha das autovías máis movidas do mundo. Foi construída unha terceira rota, a Yonge Street, entre o Lago Ontario e o Lago Toronto (actualmente o Lago Simcoe), inaugurada en tres anos. A Yonge Street é actualmente a liña divisoria leste-oeste de Toronto, e é moitas veces chamada "a rúa máis longa do mundo", con 1,896 quilómetros de lonxitude, que se estenden ata Rainy River, Ontario, na fronteira canadense co estado norteamericano de Minnesota. Todas as tres estradas mencionadas aínda existen nos días actuais.

En 1813, durante a Guerra de 1812, York foi atacada por forzas norteamericanas, e queimada parcialmente. En resposta a este ataque, os ingleses invadiron a capital norteamericana, Washington DC, no ano seguinte. Foro York entón era un forte de pequeno porte, e os seus defensores británicos, vendo que a defensa do forte sería imposíbel, decidiron recuar, incendiando anteriormente as paredes e o chan próximos ao depósito de municións. Cando as forzas norteamericanas entraron no forte, este depósito repentinamente estoupou, matando varios soldados norteamericanos. As tropas norteamericanas ficaron por catro días no forte, tendo saqueado a vila homónima. Entre ouro e diñeiro, os norteamericanos tomaron o mastro cerimonial da Asemblea Lexislativa. Estre mastro foi devolvido soamente en 1934, por ordes do entón presidente norteamericano Franklin Delano Roossevelt. Despois da saída das tropas norteamericanas, os británicos construíran un forte moito máis resistente, a aproximadamente douscentos metros ao oeste da localización orixinal. Outro ataque norteamericano foi derrotado con facilidade, pois os navíos norteamericanos non foron capaces de aproximarse do litoral.

Moitas das Illas Toronto actualmente xa non existen, incorporadas ao continente pola expansión artificial do litoral do continente en dirección ás illas. Actualmente, este forte está a centenas de metros do litoral da cidade, escondido pola Gardiner Expressway.

En 1834, a entón cidade secundaria (town) de York foi elevada á categoría de cidade primaria (city) o 6 de marzo, e foi renomeada como Toronto, para distinguir a cidade de varias outras localidades na colonia, incluíndo o condado onde Toronto estaba situado, e William Lyon Mackencie tornouse o seu primeiro prefecto. Entón, Toronto tiña preto de 10 mil habitantes. En 1837, Mackencie liderou unha revolta contra o goberno británico, buscando maior autonomía para a colonia, na Revolta do Canadá Superior. Esta rebelión, que non gañou popularidade, foi facilmente extinguida polos británicos, e Mackenzie fuxiu para os Estados Unidos.

A Gran fame irlandesa de 1846 - 1849 trouxo un gran número de irlandeses á cidade. Os irlandeses protestantes eran xeralmente benvidos pola poboación inglesa e escocesa da cidade, e logo varios destes irlandeses ocuparían importantes postos no comercio, educación e nas políticas. A Orde de Orange tornouse dominante na sociedade de Toronto, tanto que na década de 1920 Toronto era chamado de "A Belfast do Canadá". A importancia da Orde de Orange diminuíu soamente despois da década de 1940. En contraste, os irlandeses católicos que se instalaron en Toronto enfrontaron a intolerancia e discriminación, tanto da sociedade canto do goberno. Os irlandeses compuñan case a totalidade da poboación católica da cidade ata a década de 1890, cando comezaron a instalarse na cidade católicos alemáns e franceses. Porén, mesmo así, os irlandeses católicos continuaron a formar 90% da poboación católica da cidade. Varias iniciativas dos irlandeses e os seus descendentes tais como a fundación da Universidade de Saint Michael en 1852, tres hospitais e varias organizacións de caridade fortaleceron a identidade irlandesa - independente de relixión - na cidade, transformando a presenza irlandesa en Toronto nunha de influencia e poder.

[editar] Crecemento

Toronto creceu rapidamente nas décadas finais do século XIX. A súa poboación creceu de 30 mil habitantes en 1851 para 56 mil en 1871 e 181 mil en 1891. Nesta época, foron instaladas un sistema extensivo de bondes ao longo da cidade - moito deste sistema aínda está en operación - alén da construción de ferrovías, en especial, a Canadian Pacific Railway, que conectaron Toronto con outras cidades primarias do Canadá. Tamén se construíron ferrovías radiais, trillos que corrían ao longo de vías públicas primarias con rúas e avenidas. Unha destas ferrovías radiais estaba instalada na Yonge Street, conectando Toronto co Lago Simcoe, e así, permitía aos pasaxeiros o traslado ás praias do Lago Simcoe. Á época, as augas das praias de Toronto ao longo do Lago Ontario estaban contaminadas demais para seren usadas para o lecer - isto porque o lixo da cidade era despexado directamente nas augas do Lago Ontario.

A economía da cidade tamén pasou a medrar axiña durante o final do século XX, grazas á construción destas ferrovías, e á adopción de medidas por parte do goberno canadense, para protexer a industria e o comercio canadense dos produtos norteamericanos. Construíronse oitas fábricas, e a cidade tornouse axiña un dos polos económicos do país, atraendo máis inmigrantes, italianos e alemáns, alén de ingleses, escoceses, irlandeses e franceses.

A Grand Trunk Railway e a Great Nothern Railway foron unidas despois da construción da Union Station, no centro da cidade. Coa adopción de medidas do goberno canadense para promover o poboamento das rexións centrais do Canadá, Toronto tornouse o punto de partida de persoas - fundamentalmente inmigrantes - e rumbo ao oeste. Toronto tornouse un importante polo ferroviario e tamén bancario. En 1904, grandes seccións do centro de Toronto foi destruído no Incendio de Toronto de 1904, aínda que foron axiña reconstruídas.

Á medida en que a cidade medraba, ficou naturalmente cercada polo Río Humber ao oeste e polo Río Don a leste. Varios ríos e riachos de menor porte cortaban a cidade, e moitos destes pasaron a seren usados como esgotes a ceo aberto. O treito dun destes regatos corría por baixo da Universidade de Toronto. Todo isto pasou a criar serios problemas de saúde na cidade.

[editar] Século XX

O río Don, separaba Toronto das cidades localizadas a leste do río, e criaba así serias dificuldades de transporte dun punto a outro do vale. En 1919 construíuse o Viaduto da Bloor Street, conectando a Bloor Street no lado oeste do Val coa Danforth Avenue a leste. Edmund Burke, o enxeñeiro que desenvolveu a ponte, exixiu que un andar inferior fose engadido na ponte, para os trens. A cidade non quería pagar este andar extra, mais Burke insistiu e eventualmente a cidade cedeu. Este andar extra aforrou á cidade millóns de dólares, cando se construíu unha liña de metro leste-oeste. A construción do viaduto representa un marco histórico na historia de Toronto. Agora conectada ao que eran anteriormente cidades separadas, a cidade de Toronto creceu drasticamente durante as décadas iniciais do século XX.

A demanda por material de guerra ao longo da primeira guerra mundial fixeron que o sector industrial da cidade medrase drasticamente. A poboación da cidade tamén continuou a crecer rapidamente ata a década de 1930, cando a Grande Depresión xerou desemprego e miseria na cidade. Varios saíran de Toronto, sen rumbo definido, en dirección a varias outras cidades canadenses, buscando pola sorte de atopar un emprego ou un abrigo. A segunda guerra mundial novamente trouxo prosperidade económica para cidade, ben como intenso crecemento populacional. Este crecemento aumentou aínda máis despois do fin da segunda, coa chegada de millares de inmigrantes europeos anualmente, que proseguiría ata a década de 1970.

O rápido crecemento populacional causou varios problemas. A cidade de Toronto, entón, posuía un quinto do seu tamaño actual, e existían outras 12 cidades dentro dos actuais limites de Toronto. Isto causou serios problemas no tránsito, falta de abrigos e ata mesmo falta de auga potábel en algunhas destas cidades. Toronto e os seus 12 suburbios moitas veces non conseguían traballar xuntos para resolver estes problemas. Alén diso, algunhas destas municipalidades non tiñan fundos suficientes. Este problema fixo que a provincia de Ontario criase a Municipalidade da Rexión Metropolitana de Toronto - unha subdivisión semellante á dun condado ou á dunha municipalidade rexional, mais con máis poderes e autonomía - o 1 de xaneiro de 1954. Estas cidades eran New Toronto, Mimico, Weston e Leaside, as vilas de Long Branch, Swansea e Forest Hill; e os distritos rurais de Etobicoke, York, North York, East York e Scarborough. Os limites desta municipalidade forman os actuais limites da cidade de Toronto.

Como resultado do crecemento que seguiu, Ontario decidiu, en 1967, reducir o número de cidades, vilas e distritos rurais dentro da Municipalidade da Rexión Metropolitana de Toronto a 6 - despois da fusión de Long Branch, New Toronto e Mimico en Etobicoke, Weston en York, Leaside en East York e Swansea e Forest Hill en Toronto. Esta Municipalidade trouxo varios avances á cidade, como a instalación do primeiro sistema computerizado de tráfico do mundo, a construción de abrigos para necesitados e de abrigos de baixo aluguer para familias de baixa renda. Problemas de abastecemento de auga foron solucionados, e construíuse un extensivo sistema de metro entre 1954 e 1972.

Ao longo da década de 1960 e de 1970, a cidade de Toronto superou en importancia económica a cidade quebequense de Montreal. Varias empresas anteriormente sediadas en Montreal mudáronse para Toronto. En 1968, a cidade realizou unha extensiva revitalización do litoral da cidade, permitindo o accesoás praias. En 1971 foi construído un parque de diversións, o Ontario Place, e en 1976 foi inaugurada a CN Tower. Coa construción da última - ata hoxe a estrutura máis alta do mundo - Toronto tornouse un polo turístico, atraendo millóns de turistas anualmente.

Despois da década de 1970, o número de inmigrantes europeos pasou a caer, e a crecente inmigración de asiáticos, hispánicos e africanos fixeron de Toronto unha cidade multicultural. En 1981 foi inaugurado o Eaton Centre, o shopping center máis famoso da cidade, e en 1989 construíuse o Skydome.

En 1997, Toronto tiña preto de 625 mil habitantes, e era a segunda maior cidade en poboación do Canadá, atrás apenas de Montreal - aínda que súa rexión metropolitana fose significantemente maior. Neste ano, o goberno de Ontario decidiu fundir todas as cidades da Municipalidade da Rexión Metropolitana de Toronto - Toronto, North York, Scarborough, Etobicoke, York e East York - nunha única cidade de Toronto. Moitos habitantes opuxéronse á esta fusión, argumentando que a fusión iría destruír a identidade propia destas distintas comunidades, e iría tamén reducir servizos públicos, tais como saúde e educación. Mesmo así, a fusión ocorreu, o 1 de xaneiro de 1998. Toronto, cos seus 2.2 millóns de habitantes, tornouse a maior cidade do país, sobrepasando a Montreal e os seus 1 millón de habitantes. En 1997 foi realizada unha elección a prefecto da nova super-cidade, e foi vencida por Mel Lastman, anteriormente prefecto da agora extinta cidade de North York.

[editar] Tempos recentes

En 2002, Toronto sediou o Día Mundial da Xuventude de 2002. Tamén no mesmo ano, o Papa Xoán Paulo II visitou a cidade. Os dous maiores sindicatos da cidade, a Locals 79 e a 416 of CUPE (Canadian Union of Public Employees) entraron en folga, algunhas semanas antes do acontecemento do Día Mundial da Xuventude. Bibliotecas, creches, colecta de lixo e outros servizos públicos de responsabilidade municipal fecharon. O goberno de Ontario forzou os sindicatos de volta ao traballo algúns días antes do acontecemento.

En 2003, Toronto foi atinxida pola epidemia da Pneumonía Asiática, traída por un canadense de descendencia chinesa que viaxara anteriormente a Hong Kong. No total, a doenza contaminou centenas de persoas, matando a 42. Aínda que a doenza atinxira primariamente hospitais - infectando na súa maioría a profesionais da saúde e pacientes, a maioría das mortes foron de pacientes que xa estaban coa saúde abalada - a Organización Mundial da Saúde, en 21 de abril, anunciou ao mundo que non se debería realizar ningunha viaxe innecesaria á cidade. Toronto foi a única cidade do hemisferio occidental en ser elevada á categoría de "Altamente Perigosa". O turismo caeu drasticamente, e o comercio en xeral entrou en recesión. Para tentar recuperar deste choque, a cidade realizou un concerto musical, chamado de SARStock, con bandas e cantantes coñecidas internacionalmente, tais como os Rolling Stones, ACDC, Rush, The Guess Who, Justin Timberlake, etc. O concerto atraeu aproximadamente a 450 mil persoas, facendo do concerto un dos dez maiores da historia.

En 14 de agosto de 2003, Toronto, ben como todo o sur do Ontario e o nordeste dos Estados Unidos, sufriu un apagón xeral, no Apagón da América do Norte de 2003. Os resultados causaron caos xeral na cidade. A electricidade sómente voltou nalgunhas áreas da cidade despois de 12 horas, e noutras despois de 3 días.

Nas eleccións municipais de 2003, David Miller foi escollido como o novo prefecto, despois dunha exitosa campaña electoral, onde incluíu a promesa de cancelar unha ponte conectando o Toronto Island Airport co continente. En 2004, a cidade equilibrou os gastos pola primeira vez en anos, a través da elevación moderada de impostos de propiedade e de maiores cantidades de ingresos recibidos do goberno provincial e nacional.

Toronto foi candidata aos Xogos Olímpicos de Verán de 2008 e de 2012. En ambas, Toronto ficou en segundo lugar, detrás de Pequín e Londres. Toronto era o candidato máis probábel para os xogos de 2012, perdeu principalmente por causa dos Xogos Olímpicos de inverno de 2010, que ocorrerán tamén no Canadá, en Vancouver.

[editar] Xeografía e clima

Toronto está localizada na marxe norte do Lago Ontario. A cidade limita ao sur co Lago Ontario, a leste coa Municipalidade Rexional de Durhan, ao norte coa Municipalidade Rexional de York e a oeste coa Municipalidade Rexional de Peel. A maior parte dos limites con estas municipalidades rexionais están en rúas ou ríos: ao leste a través do Río Rouge, ao norte coa Steeless Avenue e ao oeste coa Etobicoke Creek, a Renforth Avenue, a Eglinton Avenue e a Vía Expresa 427. Varios ríos cortan a cidade, dos cales os principais son o Don, o Río Humber e o Río Rouge. A súas coordenadas xeográficas son 43°41′N e 79°38′O. A cidade posúe unha área total de 641 km².

Toronto posúe un clima temperado, con catro estacións ben definidas, quente e seco no verán e frío e húmido no inverno. As máximas no verán varían entre 20ºC a 36ºC, e mínimas entre 10ºC e 25ºC. A media no verán é de 26ºC, e a media das mínimas no verán é de 15.5ºC. No inverno, a temperatura máxima varía entre -20º a 15º e mínimas de varían de -26ºC a 0ºC (ás veces caendo ata -45ºC, aínda que isto sexa raro), sendo que o factor do vento diminúe aínda máis estas temperaturas. A media das máximas é de 0ºC, e a media das mínimas é de -6.6ºC.

A precipitación media anual na cidade é de 81 centímetros, en forma de choiva e sarabia. As precipitacións medias de neve anual é de 250 centímetros. O mes menos chuvoso é agosto, con apenas 9 días chuvosos, en media. O mes máis chuvoso éxaneiro, que rexistra en media 16 días onde hai precipitación de choiva, neve ou sarabia. Contándose apenas as formas de precipitación líquida, os meses máis chuvosos son os de primavera, con, en media, 13 días chuvosos.

[editar] Administración

Os habitantes de Toronto elixen representantes qno goberno provincial e no goberno nacional. Alén diso, tamén elixen directamente o prefecto os membros do Consello Municipal. 22 Membros do Parlamento representan a Toronto na Casa dos Comúns do Canadá, en canto que outros 22 Membros representan a cidade na Asemblea Lexislativa de Ontario, localizada na Queen's Park, no centro da cidade.

O goberno municipal consiste no prefecto e en 44 conselleiros. Cada un destes son electos nun dos 44 distritos electorais da cidade, cada un con aproximadamente 55 mil persoas. Tanto o prefecto canto os conselleiros son electos pola poboación en eleccións que ocorren no mes de novembro, para mandatos de ata 3 anos. O goberno municipal é o quinto maior da América do Norte, e posúe un orzamento anual de 6400 millóns de dólares canadenses.

O actual goberno municipal é baseado na criación da Municipalidade da Rexión Metropolitana de Toronto, máis coñecida como "Metro", en 1954. Este novo goberno rexional, que incluía as comunidades de East York, Etobicoke, Forest Hill, Leaside, Long Branch, Mimico, New Toronto, North York, Scarborough, Swansea, Toronto, Weston e York, foi criada pola necesidade de maior coordinación para o uso da terra, maior organización de planeamento urbano, ben como servizos divididos, sería máis eficiente.

Estas 13 cidades, vilas e comunidades rurais continuaron a existir independentemente do goberno rexional, e a fornecer algúns servizos locais aos seus residentes. Gradualmente, o goberno da Municipalidade da Rexión Metropolitana de Toronto pasou a administrar os servizos que cruzaban fronteiras municipais, tais como vías expresas, saneamento básico e transporte público.

O 1 de xaneiro de 1967, varios dos menores municipios foron fundidas cos maiores, reducindo a seis o número de municipios dentro da Municipalidade da Rexión Metropolitana de Toronto. Forest Hill e Swansea tornáronse barrios de Toronto; Long Branch, Mimico e New Toronto foron fundidas á cidade de Etobicoke, Weston foi fundida con York, e Leaside tornouse un barrio de East York.

Esta formación durou ata 1997, cando o goberno de Ontario anunciou que o nivel rexional de goberno foi abolido, e as seis existentes municipalidades - Toronto, Etobicoke, North York, East York, York e Scarborough serían fundidas nunha única Cidade de Toronto. A fusión foi concretada o1 de xaneiro de 1998. Moitas persoas criticárona, sucedida por unha caída masiva do número de servizos e de ingresos provinciais para toda a nova cidade de Toronto, facendo que o goberno da cidade pasase a ter pouquísimo ou ningún superávit. Un plebiscito realizado anteriormente da fusión ser concretizada indicou que a maioría dos cidadáns eran contrarios á fusión; porén, en Ontario, tais plebiscitos non posúen legalidade, e a provincia de Ontario tiña o dereito de ignoralos, o que de feito aconteceu. Mel Lastman, anteriormente prefecto da ex-cidade de North York]], foi eleito na primeira elección municipal da nova cidade de Toronto como o primeiro prefecto da nova Cidade de Toronto.

Nesta época, a definición de Toronto en si pasou a ser dubidada por algúns. Nas eleccións municipais de 2000, máis do 88% dos habitantes da cidade votaron por un prefecto que discutira na súa campaña electoral a posibilidade da formación dunha provincia de Toronto. Tooker Gomberg, o segundo nas eleccións co 8% dos votos, era un propoñente da criación desta provincia, en canto o vencedor, Mel Lastman, cun 80% dos votos, tamén discursou e soportou a idea. Porén, isto foi máis un ataque ao goberno do Canadá do que unha seria proposta, e despois de vencer as eleccións, Lastman parou de discutir sobre o asunto. En todo caso, unha separación deste xénero sería legalmente moi difícil, se non imposíbel - dentro da Constitución do Canadá, as municipalidades non posúen poderes, son apenas permitidos o uso de autoridade provincial. En caso de que Toronto tente ser elevada á categoría de provincia, terá de recibir aprobación da Casa dos Comúns, do Senado e de dous terzos dos votos a favor da poboación de todo o país.

Este problema preocupa moito aos activistas que queren que sexa unha provincia. Un número de organizacións non-gobernamentais teñen advocado unha campaña contra o goberno de Ontario, que levou á primeira gran manifestación popular ocorrida en Toronto en 2001, cando os manifestantes se confrontaron coa policía fronte da Asemblea Lexislativa de Ontario, ben como varias manifestacións populares de menor porte ao longo do 2001. Algúns políticos do goberno federal, incluíndo o actual primeiro-ministro do Canadá, Paul Martin, comezaron a prometer un "novo negocio para as cidades". Actualmente, tanto a Casa dos Comúns canto o Senado recoñecen ata certo punto os problemas enfrontados pola cidade, porén, os esforzos para resolvelos continúan a ser insuficientes.

Politicamente, Toronto é unha cidade moi liberal segundo os padróns de política da América do Norte. O Partido Liberal - tanto a nivel federal canto provincial - posúe grande apoio dos electores - excepto no centro da cidade, onde a maioría apoian ao Novo Partido Democrático. O Partido Conservador non posúe ningún membro no Senado ou na Casa dos Comúns que veña de Toronto, e nas eleccións - a nivel federal, provincial e municipal - o desempeño do Partido Conservador xeralmente é moi ruín na cidade. Aínda que sindicatos posúan considerábel influencia na cidade. eles non son as principais causas para a natureza liberal de Toronto; son o alto número de inmigrantes e a forza de grupos activistas as principais racións. Toronto é o principal centro de suporte para causas liberais como casamento homosexual e Control de armas tanto en Ontario como no Canadá.

[editar] Demografía

Toronto foi a segunda maior cidade do país ata 1998, con 625 mil habitantes e aproximadamente 150 km², cando a fusión de Toronto coas outras 5 cidades que compuñan a Municipalidade da Rexión Metropolitana de Toronto fixo con que Toronto pasase a ter 2,3 millóns de habitantes e 641 km², así, sobrepasando Montreal e o seu 1 millón de habitantes. Porén, contándose os actuais limites municipais de ambas as cidades - Montreal e outras 27 cidades fundiranse en 2001 - Toronto de feito sobrepasou a poboación de Montreal na década de 1970. A poboación da rexión metropolitana de Toronto sobrepasou a poboación da rexión metropolitana de Montreal xa na década de 1960. A actual densidade populacional de Toronto é de 3 939,4 habitantes por quilometro cadrado.

Desde a década de 1850, Toronto teñen sido un dos principais pólos de entrada de inmigrantes do mundo. Os anos despois das grandes guerras mundiais atraeran grandes números de inmigrantes. Ingleses e escoceses viñeron en grandes números nos anos que se seguiron á estas guerras. Poloneses, neerlandeses e gregos viñeron en grande número nos anos que se seguiron a segunda guerra mundial. A inmigración italiana e portuguesa tornouse moito forte entre a década de 1950 e a década de 1970. Desde entón, a maioría dos inmigrantes instalándose en Toronto son asiáticos en xeral, especialmente chineses.

Toronto é unha das cidades máis multiculturais do mundo, sendo que 1 de cada 3 (36%) persoas son pertencentes á grupos minoritarios (negros, árabes, asiáticos, hispánicos e indios), con 64% da poboación da cidade tendo orixe europea - primariamente de orixe inglesa (~500 mil habitantes), escocesa (~425 mil habitantes), irlandesa (~375 mil habitantes), italiana (~350 mil habitantes), alemá (~150 mil habitantes), portuguesa (~130 mil habitantes), francesa (~120 mil habitantes) e poloneses (~85 mil habitantes). Toronto posúe unha grande comunidade portuguesa. Aproximadamente 60% da poboación portuguesa da cidade vén dos Azores, e 10% vén de Madeira. Toronto posúe tamén unha pequena comunidade brasileira. Aproximadamente 5 mil brasileiros viven na cidade.

Chineses compón aproximadamente 10,6% da poboación da cidade (259 710 mil) e surasiáticos compón 10,3% da poboación de Toronto (253 920 mil). Metade de todos os negros canadenses viven en Toronto, e eles constitúen 8,3% (204 075) da poboación de Toronto. Filipinos compón 3,5% (86 460) da poboación da cidade. Débese tomar en conta que moito dos habitantes de Toronto é descendente de dúas ou máis etnias.

Máis de 100 idiomas e dialectos son falados en Toronto, e máis dun terzo da poboación da cidade fala outro idioma que non o inglés en casa. 43% da poboación de Toronto - 1,051,125 persoas - dixeron que facían parte dunha minoría visíbel, no censo nacional de 2001. Isto foi un crecemento de 6% sobre o censo de 1996, onde 37% (882 330) da poboación da cidade dixeron facer parte dunha minoría visíbel. 49% da poboación de Toronto naceu fora do Canadá, un crecemento do 1% sobre os dados de 1996. Novos inmigrantes en Toronto desde 1991 numeran 516 635, representando 21% da poboación. Un de cada cinco habitantes da cidade son inmigrantes recentes, tendo instalándose na cidade entre 1991 e 2001.

Toronto posúe 48,7% da poboación da Rexión Metropolitana de Toronto. En 2001, 57,8% de todos os inmigrantes que instalaranse na Rexión Metropolitana de Toronto instalaranse en Toronto. Contándose apenas os inmigrantes que chegaron despois de 1990, esta taxa sobe para 64,4%.

Aproximadamente 20% da poboación da cidade posúe 14 anos de idade ou menos, encanto persoas con máis de 65 anos de idade constitúen 11,2% da populación de Toronto. O crecemento populacional medio de Toronto é de 1,9% por ano. A Igrexa Católica Romana é a maior relixión da cidade, seguida pola igrexa anglicana, mais a cidade posúe comunidades relixiosas ben-estabelecidas de musulmáns, hindús, xudeus, budistas e sikh.

Encanto que o inglés é o idioma predominante na cidade, a Statistics Canada afirma que outros idiomas tamén posuen presenza significante na cidade, tais como o chinés e o italiano. Menos de 2% dos torontonianos afirman o francés (o segundo idioma oficial do Canadá) como o idioma materno.

[editar] Barrios e distritos

Ver artigo principal: [[Lista de barrios e distritos de Toronto]].

Toronto posúe un total de 240 barrios diferentes. Moitos destes barrios xa foron no pasado cidades ou vilas, que foron eventualmente fundidas á outras cidades. Ata 1997, Toronto estaba dividido en seis distintas cidades: a cidade de Toronto propiamente dita, North York, Scarborough, Etobicoke, York e East York. Estas seis cidades foron fundidas nunha única cidade de Toronto en 1998. As seis antigas subdivisións son agora seis distintos distritos (boroughs) de Toronto.

Moitos destes barrios están nomeadas en homenaxe á unha dada etnia ou nacionalidade. A Corso Italia e a Little Italia así son nomeadas dado ao grande número de italianos nestes barrios, encanto a Portugal Village posúe unha grande poboación portuguesa, vindos do continente europeo. Varias áreas da cidade tamén son cognomeadas pola prefectura da cidade, aínda que non posúan o estatuto de barrio, como a Rúa Azores - que é unha área cognomeada, non unha rúa - que posúe unha grande poboación portuguesa, descendentes de inmigrantes vindos dos Azores.

[editar] Economía

A economía de Toronto é unha das máis variadas e fortes da América do Norte. Toronto é o principal pólo industrial, comercial e financeiro do Canadá, e un dos principais do continente.

Ata a década de 1970, Toronto era o segundo maior pólo comercial do Canadá, perdendo para Montreal. O grande crecemento económico de Toronto foi estimulado pola descuberta de grandes depósitos de recursos naturais ao longo da provincia de Ontario e da crecente presenza da industria automobilística en todo o sur da provincia. Alén diso, a inauguración do Canal Mariño de San Lourenzo permitiu o tránsito de navíos entre o Océano Atlántico ata os Grandes Lagos, tornando Toronto un centro portuario importante. Durante a década de 1960, alén diso, o nacionalismo quebequense e a aprobación de varias leis que pasaron a obrigar empresas sediadas no Quebec a usaren sómente o francés como idioma de traballo. Isto fixo con que varias empresas sediadas anteriormente en Montreal - especialmente as grandes multinacionais, cuxo mercado se estenden moito alén dos limites de Quebec) mudasen para Toronto, onde o francés non é necesario para o comercio. Varios habitantes de Montreal apelidaron esta migración de "Éxodo".

O produto interno bruto de Toronto é de aproximadamente 109 000 millóns de dólares americanos, e a renda per capita da cidade é de 43 mil dólares americanos. Se Toronto fose un país independente, estaría posicionado na 42^a posición da lista de países por PIB.

[editar] Industria

O Ontario posúe grandes depósitos de recursos naturais tais como madeira, aluminio, cobre, ferro, níquel, prata, ouro, uranio e cinco. Alén diso, a grande cantidade de ríos, lagos e quedas de auga permitiu a construción de varias hidroeléctricas, e os depósitos de uranio permitiron a construción de reactores nucleares. Isto máis unha malla ferroviaria, rodoviaria e hidroviaria eficiente eventualmente fixo de Toronto o maior pólo industrial do Canadá. Actualmente, Toronto posúe máis de 5,700 fábricas. As fábricas localizadas na rexión metropolitana de Toronto producen metade dos produtos industrializados en todo o Canadá. Cerca dun terzo dos habitantes da cidade traballan en fábricas.

As maiores actividades industriais da cidade son o procesamento de alimentos, a industria automobilística e a impresión de xornais, revistas e material publicitario. Outras actividades industriais importantes inclúen a industria téxtil, a fabricación de electrónicos, papel e móbeis.

[editar] Comercio

Toronto é o principal centro bancario do país - os cinco maiores bancos do país posúen seus cuarteis-xerais na cidade. No total, catro de cada cinco bancos canadenses están sediados na cidade. A bolsa de valores de Toronto é a bolsa de valores primaria do Canadá, e a cuarta maior de todo o continente americano, perdendo apenas para as bolsas de valores americanas New York Stock Exchange e NASDAQ (en Nova York) e para a Chicago Stock Exchange, localizada en Chicago. A bolsa de valores de Toronto é a nona maior do mundo, e foi a primeira bolsa de valores en todo o continente americano a comercializar accións electronicamente. Toronto tamén é o maior centro do comercio atacadista do Canadá.

A Bay Street é o corazón financeiro do Canadá. Aquí están localizadas as sedes dos 4 maiores bancos do Canadá, e a maioría dos máis altos rañaceos da cidade.

[editar] Medios de Comunicación

En anos recentes, a cidade de Toronto tornouse un dos centros da industria cinematografía do Canadá, xuntamente con Vancouver, e un dos maiores da América do Norte, por causa do baixo prezo na produción de filmes e shows de televisión no Canadá, en relación aos Estados Unidos. As rúas da cidade e os seus monumentos poden ser vistos nunha variedade de filmes, que mimican as rúas de cidades primarias americanas tais como Chicago e Nova York. Toronto produce máis filmes e programas de televisión do que calquera outra cidade das Américas con excepción de Los Angeles e Nova York.

[editar] Educación

[editar] Escolas

O sistema público escolar de Toronto é administrado pola Toronto District School Board (TDSB). Son 427 escolas administradas, e máis de 300 mil estudantes estudando nestas escolas anualmente, o que fai da TDSB o maior distrito escolar do Canadá e o cuarto maior da América do Norte. O sistema católico de ensino administra outras 80 escolas que son responsábeis da educación de máis de 70 mil alumnos.

[editar] Bibliotecas

A municipalidade de Toronto administra o segundo maior sistema bibliotecario público do mundo, perdendo apenas para Hong Kong. Son 99 bibliotecas espalladas pola cidade, con máis de 9 millóns de itens diferentes. A gran colección de libros, revistas, vídeos, CDs, DVDs e enciclopedias está dispoñíbel en diversos idiomas diferentes, sendo o inglés o idioma máis común dos itens das bibliotecas da cidade. Outros itens poden ser atopados nun total de 60 idiomas diferentes, sendo as máis comúns o mandarín, cantonés, italiano, español, francés, portugués, idioma vietnamita, hindú, latín e grego.

[editar] Ensino Superior

Toronto posúe tres universidades. O campus central da Universidade de Toronto (U of T) está localizada no centro da cidade, ocupando unha grande área no centro da cidade, e é a maior universidade canadiana. A U of T tamén posúe dous campus menores, unha en Scarborough e outra en Mississauga. As tres xuntas atenden preto de 60 mil estudantes por ano. Outras dúas universidades localízanse en Toronto: a Universidade York, localizada en North York, e a Universidade Ryerson, localizada no centro da cidade. A primeira atende a 45 mil estudantes anualmente, e a segunda, 20 mil.

Toronto posúe tamén outras cinco faculdades. A Ontario College of Art and Design é unha das faculdades de arte máis recoñecidas da América do Norte. As outras catro faculdades - Seneca College, Humber College, Centenial College e a George Brown College - posúen un total de 29 campus espallados ao longo da cidade.

[editar] Cultura e recreación

[editar] Arquitectura

A arquitectura dos predios e edificios de Toronto é primariamente contemporánea, aínda que algúns puntos de interese máis antigos teñan unha arquitectura baseada no estilo gótico ou no estilo Art Deco. O ceo de Toronto é dominado por grandes rañaceos. Toronto é a cidade con máis grandes arraña-ceos en desenvolvemento e construción de todo o hemisferio occidental.

Moderna, Contemporánea

• A Torre CN, o principal carton-postal da cidade, e a estrutura máis alta do mundo, non sustentada por cabos e en terra firme, cos seus 553 metros de altura. Localizada no centro da cidade, perto do litoral, atrae millóns de turistas por ano. Foi inaugurada en 1976.
• O novo predio da Prefectura é unha distinta atracción arquitectónica, co seu estilo modernista, de aproximadamente 100 metros de altura. Próxima á prefectura está o predio do Consello Municipal, que ten o formato dunha ostra. Os dous predios que compón a prefectura e o predio do Consello Municipal están localizadas nunha praza de 5 hectáreas de tamaño, a Nathan Phillips Scare.
• Toronto posúe innúmeros rañaceos. Son no total 1,623 edificios con máis de 12 andares. Toronto, pola Emporis, é a décima cidade co ceo máis dominado por rañaceos do mundo. Varios dos rañaceos da cidade están entre os máis altos do mundo. Actualmente, o máis alto deles, o First Canadian Place, posúe 296 metros de altura. Deberá ser superada en breve pola Trump International Hotel & Tower, que deberá ser inaugurada en torno de 2008, cunha altura estimada en 325 metros.

Neoclásico, Neogótica, Art Deco

• O novo predio da prefectura substiuiu a antiga prefectura de Toronto, un edificio construído nos moldes da arquitectura Romanesque Revival, que data de 1896, e posúe 104 metros de altura.
• A Casa Loma é unha grande mansión - que debido ao seu tamaño dá a impresión de ser un castelo - inaugurada en 1918, con área total de 17 mil metros cadrados.
• A Union Station, a principal estación ferroviaria da cidade. Foi construída entre 1913 e 1927, e oficialmente inaugurada en 6 de agosto de 1926.

[editar] Artes

• O Royal Ontario Museum é o maior museo do Canadá. Exhibe ao público primariamente obras arqueolóxicas e paleontolóxicas. Posúe unha das máis renomeadas coleccións de obxectos chineses antigos.
• O Art Gallery of Toronto abriga varias pinturas e esculturas feitas por artistas de renome internacional, tais como Henry Moore.
• O Ontario Science Center é un museo que lida con ciencia e tecnoloxía. Está voltado especialmente para cativos.
• Toronto é o terceiro maior centro do teatro anglófono do mundo, perdendo apenas para Nova York e para Londres. Varios teatros de renome están localizados na cidade, e varias compañías teatrais do Canadá están sediadas na cidade.

• A National Ballet of Canadá, o grupo de balet máis renomeado do Canadá, está sediada en Toronto. A maioría das presentacións do grupo son realizadas no Hummingbird Centre.
• A Canadian Opera Company, a principal ópera do país, está tamén sediada no Hummingbird Centre.

[editar] Deportes

• Do lado da Torre CN, fica o SkyDome (nome oficial; Rogers Centre), un xigantesco estadio, inaugurado en 1989, o primeiro cun teito totalmente retráctil, e casa dos Toronto Blue Jays (o principal equipo de basebol de Toronto) e Toronto Argonauts (o principal equipo de fútbol americano da cidade).
• Na conxunción coa Bay Street, a York Street e a Vía Expresa Gardiner atopase o Air Canada Centre. É a casa do Toronto Raptors (o principal equipo de basquet da cidade) e do Toronto Maple Leafs (principal equipo de hoquei no xelo da cidade). Todos os equipos mencionadas xogan nas principais ligas dos respectivos deportes na América do Norte.
• O Hockey Hall of Fame, onde están homenaxeados os máis renomeados atletas do hoquei no xelo. Está ao lado do Air Canada Centre.

[editar] Lecer

Toronto posúe seis grandes e modernos shopping centers. O máis coñecido deles é o Eaton Centre, localizado no centro da cidade, próximo á Nathan Phillips Scare, e un dos principais puntos turísticos da cidade. Outros grandes shopping centres son o Yorkdale Mall, o Scarborough Town Centre, a Sherway Gardens e a Fairview Mall, todos con duascentas loxas ou máis. Varios outros shopping centers de menor porte están espallados pola cidade.

• O parlamento de Ontario localizase no Queen's Park.
• Aínda que non sexa especialmente coñecida polo seu verde, Toronto posúe varios parques e praias. As dúas maiores áreas verdes da cidade son as Illas Toronto (con 230 hectáreas de tamaño), a Leslie Street Spit, con aproximadamente 200 hectáreas de tamaño).
• O litoral do Lago Ontario conxelase durante os días máis fríos de inverno, tornándose máis unha atracción turística.

[editar] Transportes

[editar] Transporte público

O fornecemento de transporte público é de responsabilidade do TTC (Toronto Transit Control), que controla as redes de ómnibus, bondes e metro que operon dentro da cidade. O sistema de transporte público de Toronto é un o máis autosuficiente da América do Norte, xerando preto de 81% da receita necesaria para súa operazón. Mesmo así, este sistema recibiu verbas insuficientes do municipio nos últimos anos, o que causou unha queda na eficiencia deste sistema.

Hai aproximadamente 375 liñas de ómnibus servindo a cidade. O sistema de metro da cidade posúe 70 km de extensión e un total de 80 estacións, espalladas en 4 liñas diferentes. Foi o primeiro sistema de metro do Canadá, tendo sido inaugurado en 1954.

O sistema de transporte público de Toronto está totalmente integrado. Cerca de 1.3 millón de persoas usan este sistema diariamente.

[editar] Vías expresas

Aínda que a malla de vías expresas de Toronto non sexa tan extensa e eficiente canto aquelas localizadas en varias das grandes cidades norteamericanas, ou canto a malla de vías expresas de Montreal, Toronto posúe algunhas vías expresas que serven Toronto e outras cidades veciñas. Existen no total nove vías expresas que xuntas totalizan aproximadamente 75 quilómetros de extensión.

A Vía Expresa Don Valley conecta os barrios da rexión norte e da rexión leste da cidade co centro da cidade, encanto que a Vía Expresa Gardiner conecta barrios do oeste da cidade ao centro. A Don Valley termina na Via Expresa Macdonald-Cartier. Continua indo ao norte como Autopista Provincial de Ontario 404, conectando os barrios no extremo norte e varias das cidades da Rexionalidade Municipal de York. A Gardiner termina na Autopista Provincial de Ontario 427, e continua indo a oeste como a Queens Elizabeth Way, pasando por Mississauga, Oakville, Hamilton, Saint-Catherines, Niagara Falls e terminando en Buffalo, estado americano de Nova York.

A Via Expresa Macdonald-Cartier, ou Autopista Provincial de Ontario 401 - que conecta Windsor ata o extremo leste do Ontario (continuando despois en Quebec como a Auto-route 20, ata Rimouski) - pasa por Toronto. O trecho desta via expresa na cidade, entre Mississauga ata Oshawa, é o máis movido do mundo (e tamén un dos máis conxestionados).

A “Autovía Provincial de Ontario 400 conecta Barrie coa cidade de Toronto, terminando na Via Expresa Macdonald-Cartier. A Autopista Provincial de Ontario 427 é a segunda via expresa máis movimentada da América do Norte, conectando a Gardiner e a Queensway coa Macdonald-Cartier, ata o extremo norte da Municipalidade Rexional de York e de Peel. Grande parte do seu traxeto serve como unha fronteira entre Toronto e a Municipalidade Rexional de Peel, e entre Peel e York. No camiño, a Autopista Provincial de Ontario 409, que comeza na Macdonald-Cartier, pasando pola 427 e terminando no Aeroporto Internacional de Toronto. A Macdonald-Cartier tamén pasa pola Via Expresa Allen.

A Autopista Provincial de Ontario 407 non opera dentro de Toronto, mais é unha via expresa primaria na Rexión Metropolitana de Toronto. Esta via expresa é de peaxe. A peaxe cóbrase electronicamente e de forma automática, cando un dado automóbil entra dentro da vía expresa, a través de cámaras que rexistran a placa de licenza do vehículo.

[editar] Ferrovías

Toronto é servida por preto de 175 de ferrovías. A cidade dispón dun número de estacións de trens para locomoción entre as cidades que compón a rexión metropolitana de Toronto, e dunha estación central, a Union Station, localizada no centro da cidade. Esta estación, construída no século XIX, é ao mesmo tempo unha das estacións máis movimentadas do metro de Toronto, e atende tamén a dúas liñas de bonde.

Os trens da GO Transit, tendo como principal base de operacións a Union Station, ofrece viaxes interurbanas en horarios regulares entre o centro de Toronto e os seus barrios máis distantes, ben como outras cidades que fan parte da Rexión Metropolitana de Toronto.

[editar] Aeroportos

Toronto posúe dous aeroportos dentro da cidade propiamente dita, e un total de oito na súa rexión metropolitana.

O principal aeroporto da cidade é o Aeroporto Internacional Lester B. Pearson (YYZ), que, non localizase en Toronto mais si na cidade veciña de Mississauga. É o cuarto aeroporto internacional máis movimentado de todo o continente americano, e é o maior xerado de tráfego aéreo internacional en dirección aos Estados Unidos da América.

A cidade posúe dous aeroportos dentro dos seus limites municipais. Un deles é o Aeroporto Rexional de Toronto (YTZ), localizado nas Illas Toronto, e serve primariamente aos voos da aviación xeral, aínda que a Air Canada Jazz, unha subsidiaria da Air Canada, opere un voo entre o aeroporto e Otava. Está conectado ao continente a través dun ferry que serve libremente os pasaxeiros da liña aérea. O segundo aeroporto é a "Base Aérea Downsview" (C.F.B. Downsview), localizado en North York, que serve como unha base militar da Forza Aérea do Canadá, ben como unha base de testes para a fabricante de avións Bombardier.

O Aeroporto Internacional de Hamilton é un aeroporto que serve como alternativa ao Lester B. Pearson. Non está localizado propiamente na Rexión Metropolitana de Toronto, mais si, en Hamilton, localizado a 85 quilómetros suroeste de Toronto, sendo unha base para liñas aéreas de baixo custo e voos charter.

Outros aeroportos na Rexión Metropolitana de Toronto, que serven apenas a voos da aviación civil, están localizadas en Buttonville, Markhan, Oshawa, Brampton e Burlington.

Voos con hidroplanos xa foron operados entre Toronto e a rexión das Cataratas do Niágara. Este servizo xa non existe máis.

[editar] Porto e balsas

O Porto de Toronto, localizado próximo ao centro da cidade, move preto de 2 millóns de toneladas de carga por ano, a través de navíos de pequeno e medio porte. Para o recibimento de navíos de grande porte, Toronto fai uso do porto de Montreal (a través dunha conexión vía ferrovía).

O transporte entre Toronto e as Illas Toronto é feita a través de balsas. O servizo é fornecido polo Departamento de Parques e Recreación de Toronto. As balsas diariamente percorren o treito entre a Bay Street e ás illas, parando en tres delas.

Un servizo de balsa, de pasaxeiros e de alta velocidade, entre Toronto e Rochester, Nova York, foi inaugurado en 17 de xuño de 2004. O navío foi apelidado de The Breece. Porén, este servizo foi suspenso despois de 11 semanas, cando a compañía, que o operaba pasou a ter dificuldades financeiras. O navío da compañía - anteriormente sediada en Toronto - foi comprado despois da falencia da compañía por unha subsidiaria do municipio de Rochester, e o navío voltou a operar na rota Toronto-Rochester en 30 de xuño de 2005, co apelido The Cat.

[editar] Problemas actuais

Un dos apelidos de Toronto é Toronto The Good. Toronto de feito é unha das mellores cidades para se vivir, segundo varias investigacións públicas e privadas. Por exemplo, Toronto posúe unha baixísima taxa de criminalidade, para unha cidade deste porte. Pela Places Rated Almanac, Toronto é a rexión metropolitana máis segura da América do Norte. Porén, mesmo así, a cidade posúe seus problemas, que están presentes en case toda grande cidade.

[editar] Abrigos e sen-teitos

Os prezos de compra e manutención das residencias en xeral en Toronto é unha das maiores do Canadá. Unha casa con tres cuartos e 200 metros cadrados de área útil custa en media aproximadamente 350 mil dólares canadenses. Os prezos do aluguer tamén están gradualmente aumentando. A falta de residencias de baixo custo levou á un aumento de sen-teitos na cidade. Actualmente, o número de sen-teitos é de aproximadamente 10 mil, que son xeralmente desempregados, persoas con deficiencias mentais e novos adolescentes que fuxiron de casa.

O número de sen-teitos vivindo nas rúas da cidade, en gradual crecemento nos últimos anos, é un grande problema para a cidade (especialmente nos días de inverno, cando a temperatura pode caer ata -50ºC durante a noite, cando se inclúe o factor do vento). A morte dun sen-teto en 2000 debido a unha noite de frío intenso incentivou a cidade a construír abrigos (en número insuficiente para atender a demanda) designados a atender tais sen-teitos, especialmente en días de frío intenso, mais facendo pouco alén disto.

[editar] Medio Ambiente

Toronto posúe serios problemas ambientais. As praias da cidade, ao longo do Lago Ontario, foron ao longo do século XIX moito populares entre a poboación da cidade. Porén, o crecemento da industria de manufacturación na cidade tornou as augas do litoral da cidade altamente perigosas á saúde humana, por causa da polución. Durante a década de 1960 e a década de 1970, moitas das industrias contaminante da cidade foron aínda que, e actualmente, varias das praias novamente son usadas por bañistas. Porén, mesmo así, a polución da auga continua a ser un problema, e a cidade regulamente testa as augas de todas as praias ao longo dos días de verán, e fechando as praias con altos niveis de polución.

Actualmente, todo o lixo producido pola cidade é exportada para o estado norteamericano de Michigan, mais crecente oposición dos habitantes do estado americano fixeron con que a cidade expandise seu sistema de reciclaxe de lixo, e procurase lugares alternativos para disporse do lixo restante.

[editar] Criminalidade

Toronto posúe unha baixa taxa de criminalidade, con 1.3 homicidios para cada 100 mil habitantes. En comparazón, Chicago, que posúe aproximadamente a mesma poboación de Toronto, posúe 23.3 homicidios para cada 100 mil habitantes. Mesmo así, as taxas de criminalidade teñen aumentado nos últimos anos. En 2004 houberon no total 314 homicidios. A taxa de roubo na cidade é de 115 para cada 100 mil habitantes. O maior problema é a crecente presenza do tráfico ilegal de drogas na cidade e os confrontes (ás veces envolvendo tiroteo) entre bandas - que comprenden case sempre drogas - á noite que resultan en feridos ou na morte de membros e/ou de persoas inocentes. Especialistas americanos en confrontes de bandas foron contratados para minimizar estes problemas en áreas onde tais bandas xeralmente confróntanse.

En 2005, a taxa de homicidios, que estaba en crecemento desde 1996, diminuíu. Ata 29 de agosto de 2005, foron rexistrados un total de 48 homicidios, a grande maioría relacionados co tráfico de drogas. Porén, mesmo así, varios habitantes da cidade consideren que Toronto non é máis unha cidade segura, especialmente nas rúas da cidade á noite, local e horario onde a grande maioría dos homicidios acontecen.

[editar] Inmigración ilegal

Moitos inmigrantes que instálanse en Toronto son ilegais. A maioría deles son chineses, vietmitas, poloneses e hispánicos en xeral - especialmente brasileiros e mexicanos. Dos aproximadamente 5 mil brasileiros que viven en Toronto, entre 20% a 25% son ilegais. Moitos destes inmigrantes son atraídos por causa de axentes que afirman estar licenciados pola Axencia de Inmigración do Canadá, sendo que, de feito, non o son. Xeralmente, cobran millares de dólares, e garanten entrada fácil e legal no país.

A Axencia de Inmigración do Canadá posúe coñecemento deste problema, mais segundo a revista Business Week e o xornal Toronto Sun, fan pouco porque estes inmigrantes son vitais en algúns segmentos da economía da cidade como mán-de-obra barata. Se todos os brasileiros ilegais fosen deportados, segundo a Toronto Sun, a industria de construción - onde a maioría dos brasileiros ilegais están empregados - iría entrar implodir na cidade.

[editar] Rexión Metropolitana

As seguintes cidades fan parte da Rexión Metropolitana de Toronto:

[editar] Ao oeste

Municipalidade Rexional de Peel

• Brampton (325,428 habitantes)
• Caledon (50,595 habitantes)
• Mississauga (612,925 habitantes)

Municipalidade Rexional de Halton

• Burlington (150,836 habitantes)
• Halton Hills (47,600 habitantes)
• Milton (47,500 habitantes)
• Oakville (144,738 habitantes)

[editar] Ao norte

Municipalidade Rexional de York

• Aurora (40,167 habitantes)
• Markhan (208,615 habitantes)
• Newmarket (65,788 habitantes)
• Richmond Hill (132,030 habitantes)
• Vaughan (182,022 habitantes)

[editar] Ao leste

Municipalidade Rexional de Durham

• Ajax (82,000 habitantes)
• Clarington (69,834 habitantes)
• Oshawa (150,000 habitantes)
• Pickering (92,000 habitantes)
• Whitby (110,000 habitantes)

	Norte: Vaughan, Markham, Richmond Hill
Oeste: Brampton, Mississauga	Toronto	Leste: Pickering, Ajax, Oshawa
	Sur: Lago Ontario

[editar] Cognomes da cidade

• T.O.
• T-dot
• The Big Smoke - debido á néboa e fume que por veces cobre a cidade; outras cidades na América do Norte tamén posúen este cognome.
• Hogtown
• Toronto the Good (Toronto o Bon) - Debido á moralidade vitoriana que imperaba na cidade durante o século XIX.
• Hollywood North - Debido ao grande número de programas de televisión e filmes que son producidos na cidade.
• The 416 - 416 é o código telefónico da cidade.
• The Centre of the Universe ou The Centre of the Canadian Universe (O Centro do Universo [do Canadá]) - nome usado, moitas veces con caráter derogatorio, por habitantes do oeste do Canadá.
• Hockeytown - Debido á popularidade do hóquei sobre o xelo na cidade, e ao Toronto Maple Leafs.

[editar] Vexa tamén

	Provincia canadense de Ontario
Capital:	Otava
Principais cidades:	Kitchener | Kingston | London | Mississauga | Otava | St. Catharines | Sault Ste. Marie | Thunder Bay | Toronto | Waterloo | Windsor
Condados:	Bruce | Dufferin | Elgin | Essex | Frontenac | Grey | Haliburton | Hastings | Huron | Lambton | Lanark | Leeds e Grenville | Lennox e Addington | Middlesex | Northumberland | Perth | Peterborough | Prescott e Russell | Renfrew | Simcoe | Stormont, Dundas e Glengarry | Wellington
Municipalidades Rexionais:	Durham | Halton | Muskoka | Niagara | Oxford | Peel | Waterloo | York
Distritos:	Algoma | Cochrane | Kenora | Manitoulin | Nipissing | Parry Sound | Rainy River | Sudbury | Thunder Bay | Timiskaming
Cidades ou municipalidades independentes:	Barrie | Belleville | Brant | Brantford | Brockville | Chatham-Kent | Gananoque | Guelph | Haldimand | Hamilton | Kawartha Lakes | Kingston | London | Norfolk | Orillia | Ottawa | Pembroke | Prince Edward | Prescott | Peterborough | Quinte West | Smiths Falls | St. Marys | St. Thomas | Stratford | Sudbury | Toronto | Windsor

[editar] Ligazóns externas